Rabin Parmessar, NDP-fractievoorzitter in de Assemblee, stelt volgens een nieuwsbericht dat hij de voorzitter van de Assemblee, Marinus Bee, zou hebben benaderd, over leden van de NDP die zich bedreigd zouden voelen.
Hij heeft de Assembleevoorzitter in dit verband gevraagd om voorzorgsmaatregelen te treffen.
“De vraag die hier gesteld kan worden is, wie degenen zijn die zich nou precies bedreigd voelen wanneer juist de mensen vanuit de NDP destijds radiostations hebben opgeblazen en die verantwoordelijk worden gesteld voor de moord op verschillende mensen waarbij hun eigen partijvoorzitter veroordeeld is tot 20 jaar gevangenisstraf voor zijn betrokkenheid bij de 8 decembermoorden”, zegt Mark tegenover Dagblad Suriname.
“In de afgelopen 10 jaren hebben we gezien, dat het NDP regime met pogingen heeft getracht journalisten al dan direct of indirect te intimideren, al dan niet via andere zenders die in hun beheer waren. Ook hebben ze het gewaagd een vergunning van een tv- en radiozender van een bestaand bedrijf in te laten trekken, omdat ze ongewenst waren bij hun als partij”, zegt deze burger .
Hij vraagt zich vervolgens af vanwaar men het lef haalt om te zeggen dat zij zich bedreigd voelen. “Het zou goed zijn dat Parmessar met bewijzen stapt naar het Openbaar Ministerie (OM) om een klacht in te dienen, zodat er een gedegen onderzoek ingesteld kan worden en zijn klacht niet bij Bee indienen”, stelt Mark.
“Het is jammer dat zij zich bedreigd voelen, maar dan weten ze ook hoe velen, alsook hun gezinnen, zich niet gevoeld moeten hebben.”
De NDP werk altijd met scenario’s. Dus ook deze zaak moet als een verhaal gezien worden dat een staartje heeft. Men wil de indruk wekken, dat onder leiding van de huidige regering ons land een gevaarlijke staat is en men zich onveilig voelt en de pers de vrijheid niet zou hebben. Dat is volgens Mark incorrect.
Wat wel speelt is, dat deze regering haar al te rommelige overheidsvoorlichting na twee en half jaar niet op spoor kan krijgen en men maar blijft sukkelen met evaluaties en commissies. En het werkt niet.
Mark: “Te veel cricket spelers worden ingezet en gevraagd een voetbal wedstrijd te spelen. Dus, het resultaat is een en al chaos. De hoofd coach moet al te vaak proberen dat rommelig gedoe in lijn te brengen door zelf uitleg te geven. De hoofdcoach faalt dan ook, want die is zelfs geen speler. Hij geeft verschillende richtingen aan en iedereen rent in het “wild ” erop los.”
NK
