De Algemene Vergadering van de Verenigde Naties besliste op 18 december 2007 om 2 april uit te roepen tot Wereld Autisme Dag. Sindsdien wordt er jaarlijks rond deze periode aandacht gevraagd voor mensen met autisme.
In gesprek met de krant zegt Marinho, vader van een autistische zoon, hoe het leven is met een kind dat autisme heeft.
“Mijn held werd acht jaar terug geboren en kreeg de naam Nathanael Cerson, ook wel Nathan genoemd. Natuurlijk ben je blij dat je gezin aan het uitbreiden is, dus dat er iets aan de hand is met je kind verwacht je niet. Naarmate Nathan opgroeide ontdekte de moeder, dat er iets met hem aan de hand was, omdat hij niet goed uit zijn woorden kwam, hij vaak zijn oren dicht deed en ook vaak afwezig was. De moeder bleef mij erop attenderen dat er wat met hem aan de hand was, maar mijn antwoord was altijd, dat hij een laatbloeier is. Op een gegeven stuurde de moeder data van verschillende artikelen over autisme voor mij om te lezen, en toen besefte ik dat mijn zoon autistisch lijkt te zijn. Mijn hele wereld zakte ineen, maar ik sprak mezelf moed in dat ik een gezonde stevige zoon heb en het leven ging dus normaal door. Wij hebben toen een logopedist benaderd om Nathan te helpen met zijn communicatieproblemen, omdat een kind dat autistisch is moeite heeft om een goed gesprek te houden.”
“Voor nu zijn we wel gestopt, omdat een autistisch kind eerst vertrouwd moet raken aan zijn omgeving en de mensen om zich heen. Nathan kon dat niet, dus het had geen zin om hem te forceren om spraaklessen te volgen. Als vader schaamde ik mij niet om het te accepteren, maar ik zat meer met de vraag, hoe verder met mijn kind?”
Nathan nu
“Nathan zit momenteel bij de Adelaar groep 1 waar hij bijzonder onderwijs geniet. Hij heeft geen lichamelijke afwijkingen, mijn held is als een normaal kind dat extra aandacht nodig heeft. Ik kan wel zeggen, dat hij nu al 10% van mijn kracht heeft.”
“Jaren verder heb ik kunnen leren, hoe je met zo’n kind moet omgaan. Als ouder leer je omgaan met de emoties van je kind. Zo’n kind kan niet goed uit zijn woorden komen waardoor zij vaker in woede uitbarsten. En die emoties moet je echt als vader respecteren, je kan er niet tegen vechten. Die moeder is ook van studierichting veranderd om Nathan. Zij is pedagogiek gaan studeren om haar zoon beter te begrijpen om zo ook bewustwording te brengen bij anderen. Nu is zij pedagoog en werk met kinderen die een beperking hebben, dit alles doet ze echt om onze zoon beter te snappen. Mentaal moet je heel erg sterk zijn, maar we genieten wel van onze zoon. Hij zit nu op zwemles en ik merk op dat het hierdoor beter met hem gaat. Zijn favoriete lekkernijen zijn patat frietjes en masala gerechten.”
“Ik vind persoonlijk. dat er niet echt aandacht wordt besteed aan zulke kinderen, naar mijn mening moet het ministerie van Onderwijs, Wetenschap en Cultuur wat er aan doen, misschien specialisten laten halen die de leerkrachten kunnen trainen om het beter te doen qua onderwijs verzorgen. En ook meer onderwijsinstellingen in het leven roepen voor deze kinderen, want op dit moment is het net een handje vol. Aan de ouders wil ik zeggen, dat zij geen moeite moeten hebben om hun kind te accepteren. Stel jezelf de vraag, zou mijn kind willen dat ik mij zo opstel tegen hem of haar? Laat je kind genieten van het leven en geef jouw kind de juiste begeleiding en zorg”, aldus Marinho.
IS
