Er heeft zich een heel opmerkelijke ongeval voorgedaan op de Wijdenboschbrug daags terug die gelukkigerwijs geen meervoudige gewonden of verlies van levens met zich heeft meegebracht. Er kan gerust gesproken worden van een toeval van geluk. Er valt wel materiele schade te betreuren. Een olietruck rolde van de brug af omdat de remmen het zouden hebben begeven. Deze brug waar het in casu om gaat is altijd een bezette brug. Er zijn momenten waarop het zelfs overvol is. Een truck geladen met olie is op zich een bijzonder risico, omdat het extra explosiegevaar met zich meebrengt. Vonken en wrijvingen die ongewoon zijn, kunnen zorgen voor een ontsteking en ontploffingen. Daarbij kunnen verkeerdeelnemers en hun bezittingen ernstige schade lijden, levens kunnen verloren gaan. Bij explosies met olietrucks lopen omliggende buurten ook gevaar voor bijvoorbeeld het ontstaan van brand of door milieuvervuiling door olieverspilling. Het is niet de eerste keer dat een truck van deze brug afrolt omdat de remmen het begeven. Deze keer vallen er op het nippertje geen doden te betreuren, maar het kan verkeren. Er zijn sinds het voorlaatste voorval geen matregelen getroffen vanuit de overheid om zulke voorvallen te voorkomen. Er zijn zware rijders die dagelijks gebruik maken van de brug. Onduidelijk is het of bij het ontwerpen van de brug rekening is gehouden met dit soort zwaar vervoer. De regering heeft naar ons weten geen gesprekken gevoerd met vrachtvervoerders om calamiteiten op de brug te voorkomen. De grootvervoerders zijn verenigd in belangenorganisaties en het is derhalve gemakkelijk om met deze transportsector in overleg te treden. De belangenorganisaties hebben zeker de wil getoond in de afgelopen periode om met de regering in conclaaf te treden. Ook de sectoren die diensten vernemen van de transportsector zijn georganiseerd en ook die hebben altijd getoond om bereid te zijn om met de overheid te praten. Zwaar materieel op de brug is een veiligheidsissue en preventiemaatregelen tegen rampen en calamiteiten moeten gezamenlijk worden geformuleerd. Deze maatregelen houden in de manier waarop het transport tot stand wordt gebracht, de fysieke en motorische omstandigheden van de voertuigen, de businesstijden en alternatieve methoden om het transport tot stand te brengen. We denken bij deze voornamelijk aan transport van olie, houtblokken en bouwmaterialen zoals grind. Is het gewenst dat het personenvervoer en het goederentransport gemengd op de brug plaatsvindt? Zijn er alternatieven om deze goederen te vervoeren? Is het mogelijk dat gemengd vervoer veilig plaatsvindt? Wat is de rol in deze van de staat en wat is de rol van de sectoren zelf? Is er een verantwoordelijkheid voor de sector om zelfregulerend op te treden en dus eigen veiligheidsnormen op te maken en na te leven? Dient er per se wetgeving te worden gemaakt om te komen tot ordening en meer veiligheid? Terecht wordt dus nu gesteld dat de ministeries van Openbare Werken, Transport en Communicatie en eventueel Justitie en Politie niets van zich hebben laten horen, weer na een incident. De incidenten op de brug met vrachtvervoerders betekent dat het voor burgers die gebruik maken van de weg, een gevaar inhoudt om gebruik te maken van de brug. Voertuigen lopen gevaar en ook levens lopen gevaar. Omliggende woongemeenschappen en business lopen ook gevaar. Het is meer dan redelijk dat de betrokken partijen om de tafel zitten en structurele oplossingen bedenken voor dit probleem. Een andere aangelegenheid die de aandacht de afgelopen dagen heeft getrokken, is de bekendmaking dat het leguanenseizoen is gesloten en dat burgers worden opgepakt die zich niet storen aan de sluiting van het seizoen. Er zijn burgers die structureel de verschillende gesloten seizoenen negeren en ongestoord doorgaan met vissen en jagen. In het open seizoen wordt niet eens rekening gehouden met ‘bag limits’: de hoeveelheid dieren per persoon die men per keer kan schieten. Deze limieten worden overschreden, ondanks men op de hoogte wordt gebracht van de jachtregels. Ook in beschermde gebieden als de Bigipang worden de natuurbeschermingsregels overtreden. Toeristen die op de hoogte zijn van de wetten, die streng worden nageleefd in hun land van herkomst, werken mee aan bijvoorbeeld het schieten op de rode ibis. Er worden symbolische bedragen als SRD 400 als boete opgelegd om overtredingen buiten proces af te handelen en dat is belachelijk. Suriname worstelt al geruime tijd met stroperij en het is duidelijk dat de burgerij op de hoogte is van de regels maar toch kansen neemt. De bevoegde instanties moeten hogere boetes opleggen aan de overtreders en deze boeteopleggingen moeten publiekelijk worden bekend gemaakt. Recidivisten moeten naast een boete ook een hechtenis ondergaan. Als de wet moet worden aangepast, dan moet dat gebeuren. Het aanpassen van boetes en sancties is niet ingewikkeld. Zolang dit niet gebeurt, zal de vernietiging van de natuur die zo belangrijk is voor de economische toekomst van Suriname, ongebreideld voortgaan.
