Aan leden van de vaste commissie Buitenlandse Zaken in de Tweede Kamer in Nederland is een petitie ingediend door een cultureel-religieuze organisatie met Surinaamse achtergrond om de visumplicht af te schaffen voor Surinamers. Deze aangelegenheid is gisteren besproken in de vaste commissie toen de algemene situatie in Suriname in deze vaste commissie werd besproken. Deze vergadering was uitgeschreven voor het begin van de maand (een week terug) maar werd vanwege technische omstandigheden verschoven naar gisteren. Tijdens de bespreking is het punt van de afschaffing van de visumplicht aangehaald door de leden die de petitie hebben ontvangen. Verschillende leden zouden hebben gepleit voor afschaffing van de visumplicht voor Surinamers. Er is aangehaald dat in Zuid Amerika er maar 4 landen zijn die nog een visumplicht hebben voor Nederland. Zelfs Venezolanen kunnen zonder visumplicht naar Nederland. In de vaste commissie is aangehaald dat het aanvragen van het visum nu zwaarder is geworden voor vele Surinamers. Er moet in totaal minimaal 85 euro (dat is een derde van een gemiddeld maandsalaris) betaald worden voor de afhandeling van het visum volgens de nieuwe procedure. Dat is zwaarder geworden voor een deel van de personen die naar Nederland wensen te gaan voor voornamelijk familiebezoek. Familie is in Suriname uitgebreider dan naar Nederlandse begrippen. In tijd van nood komt de uitgebreide familie, die hechte banden met elkaar onderhoudt, elkaar te hulp. Aangetrouwde familie van broers en zusters worden ook gerekend tot hechte familie. Maar het gaat niet alleen om de financiële kant dat bezwaarlijk is tegen de visumplicht die geldt voor Surinamers. Veel Surinamers zijn geboren als Nederlandse onderdanen. Op latere leeftijd hebben veel Surinamers van rechtswege vanwege de Toescheidingsovereenkomst de Surinaamse nationaliteit verkregen en verloren ze de Nederlandse nationaliteit. Het is dan voor sommigen kwetsend om te vernemen en te ervaren dat burgers van landen die nooit een formele band met Nederland hebben gehad toch zonder visum naar het land kunnen reizen en Surinamers die ooit Nederlandse onderdanen waren, een visum moeten aanvragen. Een deel van de visumaanvragen wordt door de Nederlandse ambassade geweigerd. De burgers hebben geen gewoonte om een bezwaarprocedure te starten, meestal heeft dat vanwege de geldigheid van tickets en verschuifmogelijkheden ook geen zin. Dus behalve de kosten, steekt ook de koele houding jegens voormalige staatsburgers. Bovendien behoren Surinamers tot de weinige burgers van andere landen buiten Nederland die het Nederlandse erfgoed uitdragen en in stand houden. Suriname is een van de weinige landen in de wereld waar de officiële taal in theorie en praktijk het Nederlands is. De media verschijnen in het Nederlands, het onderwijs is voor een groot deel in het Nederlands, het parlement is Nederlands en het bestuur is Nederlands. Er zijn geen landen in de Amerikaanse hemisfeer die Nederlands praten, Suriname is het enige land. Opvallend is wel dat weinig mensen de petitie hebben getekend naar onze mening, het zou gaan om een magere 5.000-plus mensen. Dat komt waarschijnlijk omdat de handtekeningen zijn verzameld onder personen in Nederland die niet direct belanghebbend zijn dus die zelf geen visum moeten aanvragen omdat ze burgers van Nederland zijn. Als de petitieactie in Suriname zou zijn gehouden zouden klaarblijkelijk meer mensen deze hebben getekend, maar het Nederlandse parlement luistert primair naar de eigen burgers en vertegenwoordigt deze ook. Er is opgemerkt dat het de Surinaamse regering moet zijn die het verzoek moet doen aan de Nederlandse regering om de visumplicht voor haar burgers af te schaffen. En dat is tekenend voor de houding die de Nederlandse regering en de Nederlandse politiek aan de dag legt tegenover Surinamers. We schreven eerder over een duidelijk afwijzende en denigrerende houding die de Nederlandse overheid tentoonstelt tegenover Surinamers die Nederlands praten en soms hele families in Nederland hebben. Het is niet dwingend vereist volgens protocollen of het internationaalrecht dat een land een verzoek per se moet doen voor afschaffing van de visumplicht. Landen hebben de vrijheid en et recht om zo een verzoek te doen, maar het is een soeverein besluit van de toelatende landen om op grond van overwegingen die voor hun relevant zijn, te besluiten of ze de visumplicht gaan hanteren of niet. De Nederlandse regering heeft het recht en de bevoegdheid om op verzoek van de vaste commissie, zonder dat de Surinaamse regering een verzoek doet, na ampele overwegingen het besluit te nemen of de visumplicht wordt afgeschaft voor een bepaald land of niet. Dat kan de Nederlandse regering ‘ambtshalve’ doen. De opmerking dat de Surinaamse regering een verzoek moet doen is gelijk aan een afwijzing van de petitie en een teken dat de Nederlandse politiek afwijzend staat tegen afschaffing van de visumplicht voor Surinamers. Het staat als een paal boven water nu, dat de Surinaamse regering niet zal overwegen om zo een verzoek richting de Nederlandse regering te doen. De visumplicht en de administratieve rompslomp die geïntensiveerd is, wordt door Surinamers ervaren als – op zijn zachtst uitgedrukt – pesterij van de Nederlandse regering.
