De situatie van de moslimminderheid in het Boeddhistische Myanmar (voormalig Birma) is de laatste weken helemaal verslechterd. De term genocide is zelfs gevallen. Deze moslimminderheid die leeft in de deelstaat Rakhine wordt nu door de VN aangeduid als de meest vervolgde minderheid ter wereld. De Rohingya is de aanduiding van een etnische groep die hoofdzakelijk in Myanmar leeft. De meerderheid belijdt de Islam en heeft Bengali als moedertaal. De populatie bedraagt wereldwijd tussen de 1,4 en 3 miljoen mensen. In Myanmar zijn de Rohingiya zonder staatsburgerschap: ze mogen de Myanmarese nationaliteit niet dragen, al zijn ze in het land geboren en getogen. De regering gaat ervan uit dat de Rohingiya een migrantengroep is die oorspronkelijk in de omgeving van Bangladesh leefde en tijdens de Britse overheersing naar Myanmar is gemigreerd. De overheid kijkt tegen de Rohingiya aan als ongewenste vreemdelingen die niet horen bij de minderheden van Myanmar en ook niet tot de volkeren die in Myanmar leven. Door het racistisch en religieus geweld zijn in loop der tijden honderdduizenden Rohingiya’s gevlucht naar Bangladesh en andere nabijgelegen landen. De militaire dictatuur die in Myanmar heerste, heeft meerdere malen de Rohingya en de Chinezen in Myanmar vervolgd. Tijdens de Tweede Wereldoorlog moest het Britse leger zich terugtrekken uit een deel van Myanmar door de invasie van het Japanse leger. Hierdoor ontstond in Rakhine een machtsvacuüm, met als gevolg conflicten tussen boeddhisten en de Rohingya. In 1942 werden ongeveer vijfduizend moslims in de dorpen vermoord door anti-Britse onafhankelijkheidstrijders van de staat Rakhine. De Rohingya vermoordden hierop in het noorden van de staat Rakhine 20.000 boeddhisten. Toen de Japanners de controle hadden over Rakhine werden vele oorlogsmisdaden begaan. Duizenden Rohingya werden door hen verkracht, vermoord en/of gemarteld. Volgens schattingen zijn toen 22.000 Rohingya gevlucht naar het huidige Bangladesh voor het geweld, later nog eens 40.000. In de zomer van 2012 barstte de spanning tussen de Rohingya en boeddhisten in de Birmese staat Rakhine weer los. Hele moslimwijken werden in brand gestoken, winkels van moslims werden geplunderd en ongeveer 90.000 Rohingya moesten weer vluchten. De Birmese politie en de ambtenaren deden niets tegen het wraakgeweld. Als reactie op het geweld tegen Rohingya werden in Indonesië felle protesten gehouden door orthodoxe moslims. Het mooie van de grap in Myanmar is dat een mevrouw Aung San Suu Kyi, die de Nobelprijs voor de Vrede heeft ontvangen, regeringsleider is en leider van de regeringspartij van het land. Ze was zelf decennialang slachtoffer van de militaire dictatuur en het gezicht van de onderdrukten in het land. Deze mevrouw heeft geen poot tot nu toe uitgestoken om zich uit te spreken tegen de genocide, waaraan het leger en de politie zich schuldig maken. Integendeel heeft ze door haar stilzwijgen de genocide goedgekeurd. Wanneer ze op de weinige momenten sprak, dan was het om de boedhisten en de politie en het leger te beschermen. Human Rights Watch, Amnesty International en andere organisaties die de zaak monitoren, geven aan dat in de recente weken 370,000 Rohingya naar Bangladesh zijn gevlucht. De VN zegt dat in Rakhine sprake is van een klassiek geval van etnische zuivering. Er wordt nu gesproken van overheidsgeweld inhoudende ongebreidelde moord, verkrachting en vervolging. Suu Kyi heeft sinds het aantreden van haar partij in de regering het gebied waar de moslims vervolgd en vermoord worden nooit bezocht. In de trant van Donald Trump zegt Suu Kyi dat er sprake is van ‘fake news’. Dus zelfs de VN beschuldigt ze van het opblazen van de vervolging van de Rohingya. Haar woordvoerder zou de boeddhisten zelfs de instructie hebben gegeven om te schieten op de Rohingya. Suu Kyi is flink bekritiseerd voor haar ondersteuning van genocide, maar de vraag rijst waarom zij tot deze stap is gekomen. In de eerste plaats blijkt uit haar optreden door de tijd heen dat ze altijd persoonlijke haat tegen de moslims aan de dag heeft gelegd. Dit zeggen we omdat ze nooit op basis van de internationale verdragen zich heeft uitgelaten over vrijheid van de religie. Er zijn wel gevallen bekend waarbij Suu Kyi misbruik heeft gemaakt van moslims om er politiek beter van te worden, zoals van de best-selling dissidente moslimschrijver Maung Thaw Ka. De Rohingiya leven voor generaties in Myanmar, maar de partij van Suu Kyi gaat ervan uit dat ze geen recht hebben om in het land te leven. Zij heeft blijk gegeven ook deze opvatting te hebben. De haat voor moslims onder de boedhisten in Myanmar is overigens wijd verbreid. Suu Kyi is ondanks de onderdrukking die ze zelf onderging een politicus die wil wat de massa wil en dat is vervolging van de moslims. Deze mevrouw heeft aangekondigd vrede te willen met boeddhisten, die tegen het regeringsleger hebben gevochten en dat nog steeds doen. Een verklaring van haar moslimhaat is ook dat ze niet wil toegeven aan druk van buiten, ook niet van de VN. Dat zou op zijn Aziatisch inbreuk plegen aan haar imago. Het maakt dan voor haar niet uit dat de internationale gemeenschap en de mensenrechtenorganisaties haar decennialang hebben ondersteund. Suu Kyi gaat door omdat ze weet dat grote landen, waar de moslimhaat ook heerst, haar niet zullen straffen waaronder de USA. India zou ook de genocide in Myanmar ondersteunen en wil zelfs in eigen land ook beginnen met etnische zuiveringen. Dit geldt ook voor China. Als de situatie zo doorgaat zal deze genocide voor verdere onrust zorgen elders in de wereld, zelfs in gebieden waar traditioneel het zogenaamde terrorismedreiging niet voorkomt. Het is dus niet handig om de etnische zuivering onbesproken te laten in de Veiligheidsraad van de VN.
