Gedrag is een vorm van communicatie. Het kind met probleemgedrag wil ons via dit gedrag iets duidelijk maken. Het gedrag heeft dus een doel en een functie. Professionals in het onderwijs hebben de lastige taak ‘de boodschap’ achter het gedrag te ontcijferen en vervolgens de juiste aanpak te bepalen zodat het ongewenste gedrag omgebogen wordt naar gewenst gedrag.
Probleemgedrag beperkt jonge kinderen in hun ontwikkeling. Wanneer kinderen al op jonge leeftijd een patroon van probleemgedrag laten zien, lopen zij een groot risico op een heleboel negatieve gevolgen, zoals afwijzing door medeleerlingen en leerkrachten, slechte schoolprestaties en schooluitval, criminaliteit en doorverwijzing naar het speciaal onderwijs. Deze kinderen met probleemgedrag of antisociaal gedrag reageren niet op dezelfde manier als andere kinderen op correcties van leerkrachten en ouders. Onderzoek laat zien dat vroeg ingrijpen bij jonge kinderen met probleemgedrag veel problemen kan voorkomen. ‘Tijdig ingrijpen heeft aantoonbaar effect bij het verminderen van criminaliteit en schooluitval en kost veel minder dan wanneer de schade op latere leeftijd moet worden hersteld
Ieder kind is anders en ook ieder kind met probleemgedrag is anders en uniek. Er bestaat daarom geen standaardhandleiding voor het onderwijs aan deze kinderen. Iedere leerling met moeilijk gedrag, vraagt een objectieve, frisse blik. Gedrag is meestal een reactie op een gebeurtenis. Gedragsonderzoeken tonen aan dat er twee belangrijke functies van probleemgedrag zijn, namelijk het vragen van aandacht en het ontlopen of vermijden van moeilijke of makkelijke taken of situaties (overvraging of verveling).Belangrijk bij probleemgedrag is ook om te onderzoeken wanneer en waar het kind zich wél goed gedraagt. Wanneer doet het probleemgedrag zich dus niet voor? Wanneer lukt het het kind wél om gewenst gedrag te laten zien? De uitzonderingen bieden waardevolle aanknopingspunten voor oplossingen.
Wanneer jonge kinderen gedragsproblemen vertonen wijzen leerkrachten soms te snel met een beschuldigende vinger naar de opvoeders. Andersom zie je dat ook vaak. De vraag wie verantwoordelijk is voor de opvoeding van kinderen zorgt dan alleen meer spanningen, waarmee het kind niet geholpen is. In het belang van het kind, is het daarom beter om samen naar een oplossing te zoeken. Essentieel bij het opvoeden van kinderen is het stellen van regels en grenzen. Vooral jonge kinderen moeten leren wat wel en niet gewenst is qua gedrag. Volgens Micha de Winter, hoogleraar pedagogiek aan de universiteit van Utrecht ‘is het probleem tegenwoordig dat veel ouders, maar ook veel leerkrachten, ten koste van alles bevriend willen zijn met hun kinderen. Ze willen ‘horizontaal communiceren’. Het kind is de baas thuis, regels geven we nauwelijks, vinden we eng, en als ze er zijn, hoe consequent handhaven wij ze dan?’
Deze tekst is aangepast. Bron: http://wij-leren.nl/interventies-bij-gedragsproblemen.php
Rectificatie: In mijn vorige column staat een onwaarheid. Overgrootvader heeft namelijk wel een opleiding gevolgd, namelijk die van apothekersassistent. Hij kon als laborant werken door zelfstudie en veel informatie van doctoren.
Stichting Edumax, ontwikkeling en advies wil Suriname vooruit helpen door haar kennis in te zetten door projecten te ontwikkelen en gerichte adviezen te verstrekken. Deze stichting is opgericht door Vazra Ramgoelam, Bachelor of Education en is bezig haar Master of science in Onderwijswetenschappen af te ronden aan de Open Universiteit.
Mail mij: [email protected]
