In de periode 1997-2000 vonden in Suriname politieke verwikkelingen en vernieuwingen plaats. Het wereldgebeuren oefende onvermijdelijk invloed op de politiekvoering van Suriname. Factoren als etniciteit, blokvorming en globalisatie spelen een grote rol, terwijl ook andere factoren zoals op het vlak van ideologie, nieuwe waarden en normen belangrijke facetten zijn die in acht genomen moeten worden. In deze periode willen de intellectuelen daadwerkelijk betrokken worden. De jongeren die politiek bewust zijn geworden en ook de vrouwen eisen hun plaatsen op. Deze tendens voltrekt zich zowel binnen de Javaanse als de niet-Javaanse politieke partijen.
Het oprichten van nieuwe politieke partijen voortgesproten uit de traditionele partijen en het opeisen van vernieuwingen met als doel meer inspraak bij de besluitvorming zijn kenmerken van het streven van de jonge politieke leiders. Politieke ideologieën zoals het veranderen van de politieke cultuur en het daadwerkelijk beleven van de democratie vormen isseus van de verschillende politieke partijen. De achterban van de Javaanse politieke partijen is qua participatie bewuster geworden, waarbij het lijdzaam volgen van de politieke leider wordt verlaten. De rol en plaats van de vrouwen zijn duidelijk merkbaar; zij durven politieke posities te bekleden om zich zodoende verder te kunnen profileren. De Javaanse politieke partijen hebben op hun kandidatenlijsten vrouwen op verkiesbare posities geplaatst, het geen een grote aanwinst betekent voor de strijd van de vrouwen om gekend en erkend te worden.
De jonge leiders van de Javaanse politieke partijen die een academische graad bekleden, zoals drs. Soewarto Moestadja, drs. Oesman Wangsabesarie en mr. Raymond Sapoen, die de nieuwe voorzitter is geworden van de Pendawalima, willen vernieuwingen in de politiekvoering. Moestadja en Wangsabesari hebben nieuwe politieke partijen opgericht, namelijk D-21 respectievelijk NPLO. Met de opkomst van deze jonge politieke leiders zal de strijd om het politiek leiderschap heftiger worden. Hoewel deze strijd niet alleen bij de Javaanse politieke partijen plaatsvindt, doch ook bij de niet-Javaanse partijen, legt deze vorm van veranderingen en vernieuwingen een goede basis voor een nieuw generatie leiderschap. In hoeverre de effecten van deze vernieuwingen en veranderingen vruchten zullen afwerpen, hangt grotendeels af van de mate en in hoeverre de leiders de resultaten zullen implementeren.
Kadi Kartokromo
