De afgelopen dagen is een interessant artikel over de goudindustrie in Suriname verschenen in de international media genaamd ‘Digging into the massive and corrupt gold industry in Suriname’ (Graven in de massieve en corrupte goudindustrie van Suriname). Tegen de achtergrond van de laatste ontwikkelingen van de skalians die op het water goud zoeken, is dit artikel van ‘buiten’ verhelderend. Goud is overall in Suriname en ook de effecten daarvan. De effecten zijn zichtbaar in alle aspecten van het leven, aldus het artikel: van de politieke macht tot wat de lokale bevolking aan haar vingers draagt. De goudindustrie is een noodzakelijke bron van inkomen voor velen in Suriname, maar aan de andere kant vernietigt dit het milieu, is het schadelijk voor de openbare gezondheidszorg (ook midden in de stad Paramaribo) en het is nauw verbonden aan de welig tierende corruptie in Suriname. Het artikel liet een documentaire zien waarin de onderzoekers via het DNA-lid en ex-rebellenleider Brunswijk een kijkje nemen op de omvangrijke goudvelden, die in het bezit zijn van deze politicus en ondernemer. De onderzoekers richtten zich ook op de gevaren van kwik, welke wijd gebruikt wordt voor het zoeken van goud. De onderzoekers bezochten Benzdorp, een gemeenschap waar alles ‘in het leven’ betaald wordt met goud. Goud is inderdaad een bron van inkomsten voor velen en een bron van rijkdom voor enkelen. Het milieu wordt vernietigd en de regeringen van Suriname, inclusief de huidige NH-minister, kunnen geen plan van aanpak aankondigen. Een plan van aanpak is de manifestatie van politieke wil om een begin te maken met het aanpakken van het aan goud gelieerde milieu- en gezondheidsprobleem. Er is bij de overheid meer oog voor de belangen die pleiten voor de voortzetting van de vernietigende kleinschalige goudmijnbouw (voornamelijk belangen van Marron-gemeenschappen) en veel minder voor de belangen van degenen, die niet eens kinderen meer durven krijgen vanwege de kwikvergiftiging in hun gemeenschappen (voornamelijk Inheemsen). Opmerkelijk is dat onze president bij zijn uitverkiezing in 2010, het emotioneel had over een ‘pikin ingi boi’ (kleine Indiaanse jongen). Vrouwen zouden volgens berichtgeving in de media, nu bang zijn om deze kleine Indiaanse jongens en meisjes ter wereld te brengen. In de media is grootschalige abortus vanwege kwikvergiftiging van het lichaam aan de orde geweest. De regering heeft niet gereageerd, noch die van NH noch die van Volksgezondheid. Opeens leek de kwik vergiftigde in Suriname een gezicht te krijgen toen de zoon van de DNA-voorzitter op jonge leeftijd overleed en wellicht ook kwikvergiftiging aan de orde was. De media zijn bang om de echte players, die rijk willen worden met ‘bloedgoud’, in kaart te brengen. De media die dat doen, die nemen een risico en bedreigingen hebben zij meegemaakt. We schreven eerder dat onze NH-minister een zeer zwak statement heeft gemaakt met betrekking tot de kwikvergiftiging. Hij vindt het probleem complex. Dat betekent in politieke termen dat hij zijn hoofd (lees: ministerschap) daarvoor niet op het spel zal zetten. NH en Volksgezondheid kunnen geen plan van aanpak produceren. We zullen blijven benadrukken dat de NH-minister een DOE-minister is. Dat is een partij die zich heeft gepresenteerd als een alternatief en zich heeft willen onderscheiden van de rest op basis van de politieke ethiek. Op basis daarvan heeft DOE stemmen behaald bij de komende verkiezingen. Een kort overzicht van enkele passages in het kader van de terughoudendheid als het gaat om kwikaanpak uit het DOE-programma. Vermeende corruptie en niet transparant gedrag van de overheid, vooral als het gaat om gunningen, het uitvoeren van projecten en de uitgifte van grond zijn ernstige punten van zorg en geven ons land een negatieve notering op de internationale corruptie perceptie index. Onze natuurlijke hulpbronnen en het welzijn van de samenleving zijn essentieel voor het voortbestaan van het land, vindt DOE. ‘Vandaar dat wij milieuvervuiling officieel tot een vorm van criminaliteit verklaren.’ We citeren verder uit het vorige DOE-programma: “Onze wateren in het binnenland zijn ernstig vervuild. Bij het goudwinningproces wordt kwik gebruikt, wat in het water terechtkomt. Dit heeft ernstige gevolgen voor de bewoners van de besmette gebieden, waar aan kleinschalige goudwinning wordt gedaan. Het toegestane kwikgehalte in het menselijk lichaam is 1 microgram. Maar in sommige gevallen is er zelfs tot 33,8 microgram aangetroffen in het lichaam van bewoners van deze gebieden. De consequenties voor deze bewoners zijn groot. Het kan zelfs leiden tot geboorte van kinderen met geestelijk en lichamelijke beperkingen. Maar ook in het stuwmeer zijn verhoogde kwikgehaltes gemeten. En hierdoor is de watervoorziening voor Paramaribo direct in gevaar. Experts in binnen- en buitenland geven aan dat dit probleem zo spoedig mogelijk aangepakt moet worden. Er zijn verzoeken van hulporganisaties gekomen om te adviseren over dit probleem. DOE vindt dat er voldoende geïnvesteerd moet worden in het zoeken naar oplossingsmodellen voor het probleem. Er dient snel gehandeld te worden. En moeten resulteren in een plan van aanpak om verdere vervuiling te voorkomen en huidige vervuiling te minimaliseren. Daarbij zal intensief internationaal en regionaal samengewerkt worden.” De minister van NH is nu aan zet en kan dit probleem helpen oplossen. We zien echter een terughoudende opstelling, waarmee een afbreuk wordt gedaan waarvoor DOE staat en wat zij heeft beloofd. Wanneer worden de stappen ondernomen om kwikvervuiling tot milieucriminaliteit te verklaren.
