Het houdt mij al een hele tijd bezig dat velen in Suriname zichzelf heel onderdanig gedragen en zich onderdanig laten gedragen. In dit geval gebeurt dat vaak door de mensen met een titel en juist dat houdt mij heel erg bezig. Iemand aanspreken met zijn/haar titel is duidelijk wederzijdse minachting. Ten eerste minachting van de aangesprokene en ten tweede van degene die aanspreekt. We hebben geleerd netjes te praten en toen werd gezegd, met twee woorden. Meneer of mevrouw. Ik heb duidelijk gemerkt dat mensen met een titel ook graag met titel willen worden aangesproken en ik heb mij steeds afgevraagd wat de grondslag kan zijn voor dat gedrag en mijn persoonlijke mening is dat deze personen steeds weer aan herinnerd willen worden dat ze een titel hebben. Anderzijds kan de reden ook zijn omdat deze titelhouders de waarde niet bezitten. Als ik het vergelijk met Nederland met al de ontwikkelingen dan is het bekend dat meesters c.q. titelhouders het beslist niet prettig vinden om met hun behaalde opleiding te worden aangesproken. Een advocaat met een grote naam in Nederland was zelfs beledigd en wil dat pertinent niet. Deze mensen die weten dat ze de waarde ook hebben en willen er dus niet aan herinnerd worden.
Een ander punt is dat daarmee dat onderdanige in stand wordt gehouden en derhalve een schaamteloos gedrag is en dat nota bene van een titelhouder. Ik vind het een zielige vertoning. Als ik iemand aanspreek met meester dan kan ik daarmee dus ook meester oplichter bedoelen. Ik kan het dus anders bedoelen, terwijl de aangesprokenen er toch tevreden mee zijn. Houden zij zichzelf dan niet voor de gek?? Ik was laatst op een bijeenkomst en werd voorgesteld aan de aanwezigen. Iedereen werd met naam voorgesteld en de advocaat met meester. Uitdrukkelijk heb ik de man met zijn voornaam aangesproken en ik wilde daarmee aangeven dat ten eerste de man niet bezig was met zijn werk en ten tweede vond ik dat zeer minachtend voor de andere aanwezigen. Het kwam er bij mij over alsof men wilde zeggen dat de anderen dus de eenvoudige mensen waren, terwijl er zelfs directeuren waren van bedrijven. Ik moet verder wel opmerken dat de “meester” tijdens de meeting nooit meer naar mij heeft gekeken. Blijkbaar beledigd dus. Als de titelhouders het niveauverschil daarmee willen benadrukken dan zijn ze bij mij werkelijk aan het verkeerde adres en dat omdat ik het wederzijdse minachting vind. We zijn 300 jaar een kolonie geweest van Nederland, maar slim zijn we er niet van geworden. Waarom laten de Surinamers zich zo minachtend behandelen??? Dat kan alleen als de mensen hun eigen waarde niet erkennen. Sterker nog, zelfs bij overlijdensberichten lees ik dat iemand is overleden en daarbij zelfs de titel wordt vermeld. We moeten op de valreep dus nog weten dat we een drs. gaan begraven of cremeren. Wat een niveau zeg!
Er zijn ook veel voorbeelden van burgers die een schrijven richten aan een hogergeplaatste, maar deze mensen moeten steeds weer zelf informeren wat er met hun reactie is gebeurd, want de “hooggeplaatste” neemt niet eens de moeite om een bevestiging te sturen voor degene die heeft geschreven. Als briefschrijver naar deze mensen voel je je dus als een hondje. Zeker niet als waardige burger en dat is weer een voorbeeld van het in stand houden van het “niveau”verschil. Persoonlijk ben ik van mening dat deze mensen altijd boven een ieder wil zijn. Dan voelen ze zich blijkbaar goed en dat komt doordat ze zich in werkelijkheid minderwaardig voelen, omdat ze de werkelijke kennis niet bezitten voor de functie die zij bekleden.
Als je weet dat je de functie verdient dan stel je je gelijkwaardig op met je klanten, want uiteindelijk betalen zij voor de diensten. Ik hoop dat de media dit gedrag vaker gaat bespreken om zo de gelijkwaardigheid te accentueren, want mensen hoeven zich niet zo onderdanig te gedragen om te voorkomen dat mensen rancuneus gaan worden. Van welgeteld 1 minister weet ik dat hij heeft gereageerd op een brief van een burger en dat is meneer Belfort geweest. Wat dat betreft kunnen velen een voorbeeld aan nemen.
Wat ik verder ook mooi vond was het artikel van de politiebond, waarin was aangegeven dat de samenleving zou merken dat de minister alle ondersteuning zou krijgen van de bond. Een dag later staat een artikel in de krant van ontevreden politieagenten, die klaagden omtrent het benoemen van een vrouw als korpschef. Volgens het artikel zou deze vrouw zeer ondeskundig zijn. Nu vraag ik me af als de bond werkelijk achter de minister zal staan en daarmee de agenten in de kou zal laten. Wordt nog spannend.
Rebien
