Op 25 november 2013 herdenken wij het feit dat Suriname 38 jaar geleden Suriname de staatkundige onafhankelijkheid verwierf en de overdracht plaatsvond van de soevereiniteit in Surinaamse handen. Deze vreugdevolle en historische gebeurtenis vond plaats in het besef dat vanaf dat moment het Surinaamse volk de volledige verantwoordelijkheid droeg voor haar ontwikkeling. Wij moeten beseffen dat wij aansprakelijk zijn voor onze eigen handelingen. Daarbij zullen beslissingen genomen moeten worden die verregaande sociaal economische en politieke gevolgen hebben. Bovenal moeten wij solidair , tolerant en verantwoordelijk zijn voor elkander. Wij hebben immers een gemeenschappelijke toekomst. Het is van het grootste belang dat iedere Surinamer zich hiervan rekenschap geeft zodat wij samen verder bouwen aan een welvarend Suriname waar het goed vertoeven is. De zo geroemde verscheidenheid aan cultuuruitingen is een verrijking van de totale Surinaamse gemeenschap en dit moeten wij liefdevol koesteren. De wereld staat perplex van de buitengewone verbondenheid en inspiratie die wij hieruit putten. Internationaal worden wij geprezen om onze etnische en religieuze diversiteit die hoegenaamd geen sta in de weg is voor een harmonische samenleving. In dit verband zijn wij een uniek voorbeeld in een wereld welke niet gevrijwaard is van etnische conflicten en destructie.
Onder groot staatsmanschap van Henck Alfonsus Eugene Arron is de staatkundige onafhankelijkheid gerealiseerd. Daarmede heeft hij eveneens historische onsterfelijkheid verworven. Het is uiteraard niet uitsluitend de verdienste geweest van Henk Arron , maar de toewijding, doortastendheid en het vermogen om politieke tegenstanders te overtuigen en tot zich te binden was werkelijk bewonderenswaardig. Zijn indrukwekkende rede in de Verenigde Naties ter ere van de staatkundige onafhankelijkheid getuigt van diep inzicht . Ministerpresident Arron heeft Suriname altijd met waardigheid uitgedragen. Het Surinaamse volk is in haar korte geschiedenis helaas niet bespaard gebleven van rampspoed en destructie. De militaire dictatuur, de moorden in 1982 , het gewapend binnenlands conflict – om slechts enkele van de calamiteiten te noemen – hebben diepe wonden geslagen in de samenleving. Daarbij moet eveneens in beschouwing genomen worden de financieel economische chaos, inherent aan die periode, die desastreus geweest is voor de samenleving. Het getuigt van veerkracht van de Surinaamse gemeenschap en bijzonder leiderschap van onze NPS voorlieden en de Front-partners, waardoor wij die moeilijke periode met vereende kracht te boven zijn gekomen.
De herdenking van onze Srefidensi dwingt ook tot bezinning op het heden en een projectie voor de toekomst. De politiek speelt een cruciale factor in het beleven van democratie en rechtstaat , het creëren van welvaart en een goed en gezond leven van de burgers. De onafhankelijkheid moet beleefd worden en regeringen dienen het vertrouwen van de samenleving niet te beschamen. De huidige regering faalt daarin op vele fronten.
1). De samenleving maakt zich bijzonder veel zorgen om het huidig financieel economisch klimaat waarbij stelselmatig meer geld uitgegeven wordt dan strikt genomen verantwoord is. De kastekorten nemen zienderogen toe en het gevaar voor inflatie en verarming is levensgroot aanwezig. De interventies op de valuta markt hebben niet tot het gewenst effect geleid , mede vanwege het wegkwijnend vertrouwen in de monetaire autoriteiten en het vermogen van de regering Bouterse om een prudent beleid te voeren.
2). Populisme viert hoogtij. De sociale maatregelen zijn veelal niet van duurzame aard maar dienen vooral om de bevolking tijdelijk gunstig te stemmen. Bovendien wordt , in schril contrast met de Srefidensi gedachte, niet getracht de lage inkomensgroepen en hulpbehoevenden structureel te helpen maar juist een voortdurende afhankelijkheid te creëren.
3). Ontwikkeling mag niet slechts in materiële termen gedefinieerd en opgevat te worden.
Een samenleving moet ook groeien in geestelijk en moreel-ethisch opzicht. Een hoge beschaving impliceert ook een hoog waarden en normenbesef. Dit is nodig voor het in stand houden van een beschaafde en rechtvaardige samenleving. Met afschuw wordt kennis genomen van de om zich heen grijpende morele decadentie. Op ergerlijke wijze geven sommige hoge maatschappelijke functionarissen en politieke gezagsdragers en aan hen gelieerde personen blijk van een laag moreel besef.
Het ligt voor de hand dat dit negatieve effecten heeft op grote delen van de samenleving.
Destructie van waardebesef leidt op den duur tot decadentie. Wij zijn verantwoordelijk voor de huidige en toekomstige generatie waarbij de rechtvaardige , harmonieuze interactie hoog wordt geacht; een samenleving waarbij mensen worden beloond om de goede daden en waarbij kwaadaardig gedrag categorisch wordt afgekeurd.
Politiek moet bedreven worden vanuit een ideëel doel dat veel hoger ligt en verder reikt dan het verkrijgen van louter politieke macht. In wezen is bestuurlijke macht een voorwaarde om politiek beleid uit te voeren ter realisatie van welvaart en welzijn voor de burgers en tot glorie van de natie. Het Surinaams volk heeft reeds veel offers gebracht. Wat moeizaam is opgebouwd mag niet verloren gaan. Het Surinaams volk heeft recht op een waardig bestaan. De huidige regering mist het politiek bestuurlijk vermogen, maar wij hoeven niet te wanhopen.
De uitdaging is het beste politiek alternatief te kiezen, de juiste beslissingen te nemen en het getij te keren.
De Nationale Partij Suriname feliciteert de gemeenschap met de herdenking van onze Srefidensi en roept alle Surinamers op om de handen ineen te slaan om te bouwen aan een eerlijke welvarende natie; vrij van corruptie en uitbuiting. Wij zullen u hierin voorgaan.
God zij met ons Suriname.
