 ‘Ik hoopte zo dat mijn zoon en kleinkinderen ergens waren en nog leefden,’ zegt de moeder van de 28-jarige Soerinderkoemar Nibar, mevrouw Dhanradjie Nibar-Goerdien, heel emotioneel aan Dagblad Suriname. Dat haar zoon samen met zijn drie kinderen van 1, 3 en 6 jaar de Saramaccarivier is ingereden, is heel pijnlijk voor haar.
De vader van Soerinderkoemar Nibar was jarig op 23 januari jongstleden. Het totale gezin is toen het heuglijk feit mee komen vieren. ‘Alles leek prima te gaan tussen man en vrouw’, vertelt de moeder. Het leek er helemaal niet op dat zij overhoop lagen met elkaar. Dhanradjie Nibar-Goerdien betitelt haar schoondochter als een hele lieve dame met wie ze nooit problemen heeft gehad. Ook haar zoon zou haar geen enkele hoofdbrekens hebben bezorgd. De drie kleinkinderen waren de oogappels van de oma. Geen enkel moment heeft haar zoon of schoondochter aangegeven dat het niet goed zou gaan met de relatie. Ook heeft haar zoon haar nooit laten blijken dat hij zichzelf van kant wilde maken. ‘Liever hadden ze mij verteld wat hun problemen waren, dan zouden we zeker oplossingen voor hen zoeken’, jammert de moeder. ‘Ik weet echt niet wat er is gebeurd tussen die twee.’
Het begon allemaal op vrijdagavond toen de vrienden van Soerinderkoemar Nibar thuis bij de moeder belden om te vragen of hij daar was met de kinderen. Haar schoondochter had namelijk contact opgenomen met de vrienden om te informeren waar hij was. Toen bleek dat hij bij geen enkele familie of vrienden was, besloot de familie in de avonduren op zoek te gaan. Zo belandden ze in de ochtenduren te Uitkijk waar ze vernamen dat een wagen de Saramaccarivier was ingereden. De moeder hoopte dat het om een totaal ander geval ging en dat haar zoon en kleinkinderen ergens waren en nog leefden. Toch besloot zij om op Uitkijk te blijven zodat zij er zelf getuige van zou zijn om welke wagen het ging. Eerder was gesteld dat een grijze Toyota Carina de rivier was ingereden. De wagen van haar zoon betreft een olijfgroene Toyota Carina.
Pas op zaterdag na vier uur in de middag toen zij persoonlijk zag dat een olijfgroene Toyota Carina uit het water werd gehaald, stortte haar wereld in elkaar. Voor haar was dat het bewijs dat zij haar zoon en kleinkinderen nooit meer levend zou zien.
Het gezin woonde al jaren aan de Welgedacht A-weg. Moeder Dhanradjie Nibar-Goerdien is woonachtig aan de De Nieuwe Grondweg. Haar zoon was timmerman van beroep, terwijl haar schoondochter huisvrouw is. Het oudste kind, de 6-jarige Tuchal, was leerling van de OS Koewarasan. Haar zoon trad 7 jaren geleden is het huwelijksbootje. ‘Ze waren zelf verliefd op elkaar geworden, ze hadden elkaar zelf gezocht’, vertelt de moeder. Haar zoon was toen 21 jaar. Vol blijdschap werd het huwelijksfeest gevierd, niet wetende dat dit na 7 jaren zou uitmonden in een ware tragedie, zegt de moeder huilend.
Dhanradjie Nibar-Goerdien herinnert zich nog als de dag van gisteren op welke manier haar zoon brandwonden aan zijn voetzolen had opgelopen toen hij nog een kind was. ‘Hij was op as van een dag geleden gaan staan. Mijn zoon was nog heel klein, hij was 6 jaren oud.’ Opname in het ziekenhuis was vereist omdat zijn tenen aan elkaar waren vastgeplakt. Er moest operatief ingegrepen worden. In die periode was er een enorme drukte in het ziekenhuis vanwege de SLM vliegramp op 7 juni 1989 nabij Zanderij. Moeder Nibar-Goerdien had vijf kinderen. Hiervan waren twee reeds overleden. ‘En nu ben ik nog een kind en drie kleinkinderen kwijt’, vertelt ze heel emotioneel.
Asha Bhagwat
