Een ieder weet dat ik over het algemeen bekeken zeer kritisch ben over politici (ministers). Ik heb vaker mijn mening gegeven over het Ministerie van Landbouw, Veeteelt en Visserij. De huidige minister van LVV heb ik vaker op de korrel genomen, omdat ik nog steeds de mening ben toegedaan dat het Ministerie van LVV verplicht is de jaarverslagen te produceren en dit aan de gemeenschap beschikbaar te stellen. Leerkrachten, leerlingen, studenten, politici, maar ook de gewone burgers willen weten wat op dit productieministerie gebeurt. De burgers willen weten of de contouren uitgestippeld zijn bij LVV om dit land tot de agrarische schuur van het Caribische gebied te maken. Ik hoop dat minister Hendrik Setrowidjojo alsnog de jaarverslagen op de markt brengt.
De recente politieke ontwikkeling
De drie machtige politici die leiding geven aan dit land zijn op dit ogenblik D.Bouterse, S.Somohardjo en de heer R.Brunswijk. Bij de start van dit kabinet in augustus 2010 waren de heren W.Soemita(KTPI), Jim Hok (PALU), Nasibdar (NS), C.Allendy (BEP) en P. Abena (Seeka) nog gesprekspartners. De heer Willy Soemita heeft duidelijk in de nationale pers aangegeven dat de coalitiepartners al een jaar niet bij elkaar zijn geweest. Meneer Willy Soemita, u bent nu 77 jaar oud, u zit lang in de politiek en u bent een politicus met veel en nogmaals veel ervaring. Ik kan u gerust meegeven dat uw stem in deze combinatie de stem des roepende in de woestijn is. De voorzitter van de Megacombinatie heeft een beleid ontwikkeld waarbij hij een strategie van verdeel- en heerspolitiek gebruikt heeft om kleine partners op een zeer subtiele manier uit te schakelen, door ze niet uit te nodigen bij de coalitietop. De president heeft binnen drie jaren negen ministers naar huis gestuurd en geen van de partners hebben hun stem laten horen. Als “schapen” werden deze ministers, een voor een, uit het politieke veld uitgeschakeld. De BEP, de KTPI, Nieuw Suriname en Seeka hebben dit zelf ervaren. De rol van de KTPI en van Nieuw Suriname is voor velen, binnen deze coalitie, zeer onduidelijk.
De laatste twee ministers
Enkele dagen terug heeft de president (tevens de sterke man van de NDP), de heren R.Abrahams en G.Kromosoeto netjes bedankt voor hun bewezen diensten als ministers. Wat mij ook verbaasd heeft, is dat de coalitiegenoten Salam Somohardjo en Ronny Brunswijk achteraf gehoord hebben wat er gebeurd is. Dit noemt men op zijn zachtst in de politiek: “onbehoorlijk bestuur en onbehoorlijk partnerschap”. De leider van de regering heeft geen respect getoond voor de politici Salam Somohardjo en Ronny Brunswijk. De heer Salam Somohardjo stelt altijd de president op de hoogte als hij naar het buitenland gaat. Hij moet ook de voorzitter van het parlement in kennis stellen als hij uitlandig is. Volgens de nieuwsberichten vertoefde de heer R.Brunswijk, toen de ministers naar huis werden gestuurd, zich in het verre binnenland. De president op zijn beurt stelt het parlement niet op de hoogte en gaat netjes naar Haïti.
Het correcte standpunt van Salam Somohardjo Elke politicus die zichzelf en zijn achterban respecteert, moet in staat zijn om de andere partners recht in de ogen te kijken en hen de waarheid te zeggen. De Megacombinatie is de grootste coalitiepartner, maar zonder de VA (Pertjajah Luhur, UPS, Trefpunt en PSV) en de AC (BEP, ABOP en SEEKA) was de regering niet tot stand gekomen. Ook de kleinere partners moet je altijd met respect behandelen en in goed overleg beslissingen nemen. Zo hoort het en zo werkt de beschaafde democratie. Een land besturen en tot grotere hoogte brengen is geen aangelegenheid van een persoon. De wereld heeft anno 2013 geen despoten of verlichte despoten nodig om een land te besturen. De democratie heeft van het despotisme gewonnen. Naar mijn bescheiden mening heeft de voorzitter van de Pertjajah Luhur, de heer Salam Somohardjo, correct zijn mening gegeven over de drie ministers en de onderminister. “Als een minister wordt bedankt, gaan de anderen ook bedanken”. De president heeft op verschillende ministeries Task Forces geplaatst. De heren van de ABOP, PALU, Nieuw Suriname en Pertjajah Luhur moeten nu eisen dat deze Task Forces van de ministeries verdwijnen. Je kan niet een “staat in een staat” hebben, terwijl wij een goed draaiend parlement hebben met 51 waarachtige Parlementariërs die door het Surinaamse electoraat gekozen zijn en het volksbelang moeten dienen. Het parlement moet haar plaats goed in de gaten houden. Dit parlement moet de regering controleren, kritisch begeleiden en ook ondersteunen. De ministers moeten het beleid, welke door de regering is uitgestippeld, in het parlement komen verdedigen en niet bij een Task Force of ergens in een kamertje.
Het woord bij de daad voegen
Ik hoop niet dat de politicus Somohardjo podiumtaal gesproken heeft. In elke combinatie is het geven en nemen; een consensusmodel is geen nieuw verschijnsel in de politiek. Het mag nooit zo zijn dat een persoon in de combinatie, zonder goed overleg met andere partners, beslissingen neemt. Het moment dat politici (uit politieke vrees of uit vrees om uit de combinatie uitgezet te worden), met alles meewerken is het einde van de democratie inzicht. Velen hebben meegewerkt aan de Amnestiewet en daarmee heeft men de democratie een behoorlijke deuk gegeven. Men moet niet bang zijn om in de oppositiebanken te zitten. Vanuit de oppositie kan men ook een grote bijdrage leveren aan de ontwikkeling van dit land. Ik vind persoonlijk dat de heren H.Monorath, Ronald Venetiaan, Ronny Asabina, Chandrikapersad Santokhi, Guno Castelen, Winston Jessurun, Ruth Wijdenbosch, R.Randjietsingh en andere oppositieleden een heel goede job doen en de regering kritisch begeleiden. De politieke partij, de PPP van dokter Cheddi Jagan in Guyana, heeft vanaf 1964 tot 1992 (28 jaar) in de oppositiebanken gezeten. Pas in 1992 heeft de PPP de regeermacht in Guyana overgenomen. Zolang je oprecht, eerlijk bezig bent zal je in de politiek altijd grote successen boeken. Politici moeten niet bang zijn voor politieke druk van welke hoek dan ook. Zorg ervoor dat je geen boter op je hoofd hebt. Loop altijd met opgeheven hoofd en blijf jouw land altijd eerlijk dienen, ook vanuit de hoek van de oppositie. Dit geldt voor alle Surinaamse politici, maar ook voor de politicus Salam Somohardjo. Aan de heren Rabin Parmessar en Steven Relyveld wens ik heel veel succes toe met hun nieuwe politieke loopbaan. Er is heel veel werk te verzetten en alle ogen zijn op u gericht. Suriname rekent op u. Gado de wi Fesiman
Hardeo Ramadhin
