In de wirwar van Surinaamse politieke slagzinnen lijkt het wel alsof partijen deel uitmaken van een onofficiële wedstrijd wie de meest opmerkelijke slogan kan bedenken. Met pareltjes als “De Nieuwe Wind” tot “Radicaal Anders”, ieder zichzelf verkopend als de bries van verandering die Suriname nodig heeft. Maar terwijl de slogans vliegen, vraagt Mariska zich af: “Zijn we niet nog steeds in dezelfde orkaan?”
Het lijkt erop dat elk van deze partijen met ‘nieuw’ in de naam vergeet dat zij zelf vaak de hoofdrolspelers waren in voorgaande hoofdstukken van het politieke drama. Termen als ‘democratie’ worden zo vaak herkauwd dat ze beginnen te klinken als holle frasen, uitgesproken door diegenen die in hun bestuurlijke verleden dictatorialere trekjes vertoonden dan een Romeinse keizer.
Onder deze optocht van vermeend nieuwe gezichten en verfrissende visies, vragen de kiezers zich af: als alles zo ‘nieuw’ is, waarom voelt het dan als een herhaling van zetten? Het antwoord drijft wellicht rond in de zee van slogans die meer wijzen op een gebrek aan creativiteit dan op een oprecht nieuw begin.
Dus, terwijl de verkiezingen naderen, blijft Mariska met een sceptische blik de politieke parade observeren, stilletjes hopend dat de volgende slogan niet “Meer van Hetzelfde” zal zijn. Maar ach, wie weet… in de Surinaamse politiek is humor onvermijdelijk, vooral wanneer het onbedoeld is.
