Mennonieten. Plotseling duikt deze naam overal op. Het gaat om doopsgezinden die eigenlijk te vergelijken zijn met de Amish in de Verenigde Staten. Ze zijn stil blijven staan aan het begin van de 20ste eeuw. Ze kleden zich uit die tijd, ouderwets, gebruiken nog altijd paard en wagen. Althans, dat is het algemene beeld dat velen van de mennonieten hebben en daar houdt de vergelijking met de Amish ook op.
De mennonieten, die te boek zouden staan als heel vredelievend en levend volgens de wil van God, bezetten echter in diverse landen op het Latijns-Amerikaans continent gronden van vooral inheemsen. Hele bosgebieden worden kaalgekapt, zelfs beschermd oerbos, om plaats te maken voor landbouwactiviteiten. Maar, in diverse landen nemen ze echter meer inheems gebied in gebruik dan wat was afgesproken. En, omdat ze problemen hebben in een aantal landen, zoeken ze nu naarstig naar nieuwe gebieden, nieuwe gronden en ze denken dat onder andere in Suriname te hebben gevonden, in het westen van het land, rond de inheemse gemeenschap Apoera.
Ondertussen duiken meer en meer verhalen op over deze groep mennonieten. In Suriname sprak iemand al over ‘halve garen’ en worden ze betiteld door diverse personen als een sekte. Feit is wel, dat het echt niet een vredelievende gemeenschap is. Immers, hun activiteiten in inheemse leefgebieden in een aantal Midden- en Zuid-Amerikaanse landen zijn zeker te omschrijven als misdadig, crimineel. Maar, vergeet ook niet dat de afgelopen jaren diverse vredelievende en in God gelovende mennonieten actief zijn geweest in de smokkel van cocaïne en marihuana en dat ze ook als ‘ezels’ (”mules’, drugssmokkelaars) drugs smokkelden vanuit vooral Mexico naar de VS en Canada voor Mexicaanse drugskartels. Diverse doopsgezinden belandden hiervoor maanden tot jaren in een cel.
Steun van twee Nederlanders
Alles in ogenschouw nemende is vandaag de dag nog steeds niet helder wat de regering gaat doen met deze mennonieten, die ook nog eens gesteund worden door twee Nederlanders, waarvan een in Suriname diverse keren in opspraak is geweest en nu niet echt het toonbeeld is van een betrouwbaar en serieus persoon. De man is overal en nergens actief geweest in allerlei functies, zo blijkt uit zijn LinkedIn-account – van ‘veranderconsulent’ en ‘senior business partner’ tot ‘bedrijfsadviseur’ en ’talenten begeleider’ – en zette een jaar geleden zelfs nog een crowdfundingactie op om een soort ‘Blijf van m’n Lijf Huis’ in Suriname op te zetten. Gelukkig kwam er slechts Euro 75 binnen en was het de zoveelste mislukking voor deze Nederlander. En nu slaat die man, het toonbeeld van vooral gebakken lucht en conflict, de handen ineen met mennonieten, voor wie hij nu lijkt op te treden als een soort ambassadeur, een ambassadeur met alleen maar positieve geluiden over zijn doopsgezinden broeders en zusters. Velen zullen zich afvragen wat het belang is van deze Nederlanders om zich zo in te zetten voor mennonieten en voor het gemak de vele duivelse kanten van deze doopsgezinden willens en wetens negeren, wat krijgen ze ervoor terug…….
Mennoniet, MannoNEE!
Het is zaak dat de regering, de verantwoordelijke ministeries, zich eens goed gaan verdiepen in de achtergrond van de mennonieten gemeenschap en dat het gaat om een groep die vele malen op het continent in opspraak is geraakt en vooral vele conflicten heeft met inheemse gemeenschappen. Helaas heeft de regering een naam opgebouwd dat zij eerst handelt en vervolgens pas nadenkt.
De regering zou er verstandig aan doen, ter bescherming van haar eigen inheemse bevolking, deze groep buiten ’s lands grenzen te houden. Het motto en slogan zou deze dagen moeten zijn: Mennoniet, MennoNEE!
Viktor Aardenburg
