Natuurlijk willen we dat. Het is ons recht maar deze rechten hebben grenzen. Geen discussie over mogelijk!
Het is soms niet beter om – omwille van een ander – op je tong te bijten? Mij maakt het ook niet uit hoe anderen hierover denken. Ik stel mijzelf eerst altijd de vraag wat een ander heeft aan mijn mening. Is het nodig iemands euforische moment te verstoren door een kritische – al dan niet terechte – opmerking te plaatsen? Als er nu ontvangers of anderen hiermee ongelukkiger van zullen zijn, laat ik in het midden.
Begrijp mij niet verkeerd. Het hebben van vrijheid van meningsuiting is iets waar wij in Suriname hartstikke trots op moeten zijn. Zonder vrijheid van meningsuiting namelijk is er geen mooie democratie. Maar, deze rechten zijn niet absoluut.
Hoe vaak hoor je mensen schreeuwen vrije meningsuiting, betogen etcetera. Én, dan zijn dit nog hele basale voorbeelden, opvattingen over vrijheid van meningsuiting en betogingen. Er zijn echter ook voorbeelden die veels te veel verder gaan dan smaak of goedbedoelde inzichten of adviezen. Houdt echter weldegelijk rekening mee dat rechten van vrije meningsuiting en vreedzame betogingen conform de Grondwet begrensd zijn. En daar wordt uiteindelijk niemand beter van. Hiervoor wordt verwezen naar de G.W. 1987 nr 116 art. 19, 21 subs 1 ,2 en ILO conventies nr. 87 art.9 jo 194. Temeer gelden de ILO conventies 87 art.9 en 194 voor Politie en Militaire- Ambtenaren waarin duidelijk het volgende is gesteld:
(“The fact that Article 9, paragraph 1, of Convention No. 87 stipulates that the extent to which the guarantees provided for in the Convention shall apply to the ARMED forces and the POLICE shall be DETERMINED by NATIONAL LAW and REGULATIONS.”) (er staan natuurlijk veel meer)
Dit brengt mij terug naar de laatste acties van de SPB en VRM. Neem nu als voorbeeld de laatst plaats gehad hebbende voorvallen in welke bestuursleden van de SPB in het openbaar zijn gaan betogen ter beraadslaging voor zekere betwist doel. In deze wordt dwingend en dringend geëist; “Onmiddellijk terugdraaien van de met redenen omkleed Tuchtrechtelijke Ontslag Besluiten van 2 hunner consorten”. Één heet hangijzer voor velen.. terwijl andere wegen er wel waren en nog zijn.
Laat dit voor één ieder duidelijk zijn. Het Korps Politie Suriname en Het Nationaal Leger zijn “de enige Gewapende Machten en de Gewapende Constitutionele Instituten in de Republiek Suriname met gewelds monopoly en gebonden aan één gezagsverhouding conform art. 177 en 178 G. W.
Het Nationaal Leger heeft haar eigen tuchtrecht. Voor het KPS gelden alle wettelijk en tuchtrechtelijke voorschriften conform het Politie-Handvest en de vele andere Wettelijke / Rechtsregels. In deze was verwachtbaar dat zij, de ontslagen politieambtenaren, zich met meer succes zouden kunnen en/of mogen beroepen op die wettelijke beroepsmogelijkheden in het Politie Handvest de artikelen 45 t/m 49 (Lex Specialis) dan zich te gaan verankeren aan vakbonds immuniteit welke niet bestaat.
Dan komt daarbij kijken het ter hand nemen van afkeurenswaardige misplaatste methodiek, strategie en tactiek voor tartende ondersteunings-oproep aan derden via social media om mede te betogen.
Het Politie biedt Handvest alle beroepsmogelijkheden voor appèl, interpretaties en betwistingen van beschikkingen (formele besluiten).
Nu appèl aantekenen tegen mogelijke onregelmatigheden in de tuchtrechtelijke schriftelijke van buitenfunctiestelling (geen orde maatregelen) zullen geen standhouden, omdat die tot 2 maal toe om de 7 dagen aan betrokkenen kenbaar zijn gemaakt door uitreiking ontvangst waarin de verwijtbaarheden voor hen kennelijk duidelijk moesten geweest zijn.
Deze zaak heeft een vlaag veroorzaakt en vele tongen en pennen in beweging gebracht. Iedereen heeft emoties en daarbij ook zijn of haar eigen mening, hoe irreëel deze in jouw ogen ook klinkt. Ik houd mij daarom gewoon afzijdig van die discussies.
Josef A. BecK.
