De afgelopen dagen werden wij als volk weer geconfronteerd met acties van de bond van het Korps Politie Suriname en van de Vereniging Rechtspositie Militairen, RVM.
Wat de bond van het KPS betreft kan gesteld worden dat men dat als Karoe wiri Faya moet zien. Wat het tweede betreft is dat een vereniging voorgezeten door een persoon die wat vakbondszaken betreft nog heel wat moet leren. Opvallend is nadat men in constructief overleg geweest is met de minister van Defensie, men opeens komt met een actiemodel, waarbij men het stellen van een ultimatum komt en wel voor 150% loonsverhoging. Het is ergens ook goed dat deze mensen zich geen vakbond hebben genoemd, maar een vereniging die nog heel veel te kort schiet aan vakbonds skills.
Wat wel heel erg af te keuren is, is dat één van de manschappen van het Nationaal Leger en wel één van wie aangenomen mag worden gezien de kleur van zijn barret, een belangrijke positie in neemt binnen het leger en zich op straat op een niet mis te verstane wijze gedraagt. Het zal mij niet verwonderen dat de bevelhebber van het NL dit wel gezien heeft en toch niet heeft opgetreden tegen die desbetreffende militair. In het buitenland en met name Nederland, was zo een persoon direct op het matje geroepen en ontheven van die rang. Wanneer men in Nederland de Koninklijke Militair Academie (KMA) heeft bezocht te Breda, dan weet men wat betekent het dragen van een groene barret. Wie zich niet aan de regels wil houden zal gedoemd zijn de consequenties van te dragen.
Wat dat van de militair betreft die een bepaald gedrag vertoonde tijdens de demonstratie, werd door de bevelhebber mijn inziens een grote fout gemaakt door dit niet direct aan te pakken. Het ligt nu aan de minister van Defensie de beelden weer na te gaan en in overleg met de bevelhebber alsnog de nodige maatregelen te treffen. Doet men dat niet, dan zal ons land op de kaart van het onvoorstelbaar belachelijke worden geplaatst. We zullen er ook voor moeten waken, dat bemoeienis van mensen die de coup van 1980 hebben voorgezeten, ons niet weer voor een ellendige periode komen plaatsen, door zich te gaan inlaten met de acties van de VRM. Suriname wordt door deze actie uitgelachen door het Guyanese en het Braziliaanse leger. Wie de Academie in Breda bezocht heeft en zo’n groene barret draagt, hoort te weten hoe die zich moet gedragen, ongeacht dienst verlangens.
Zo niet dan moet die maar naar het bos om konijnen te schieten.
Abrahams was minister van OWW en het ministerie werd leeggeplunderd, en die minister vertrok. Deze zelfde Abrahams vindt dat wat zich nu afspeelt veel gelijkenissen vertoont met (1980) en nu.
Suriname Quo Vadis?
R.K.
