Dagblad Suriname heeft met een dame gesproken die een eigen eenmanszaak heeft. De dame vraagt zich af wanneer nu eindelijk al die prijsstijgingen van producten en diensten stoppen.
Wanneer stoppen de verhogingen van de prijzen?
Ze ging naar de winkel en ze schrok zich dood van de prijzen. Ze heeft geen inzicht meer in wat er gebeurt in het land. De koersen zijn niet meer te houden. “Wie draait dit land eigenlijk?”, vraagt ze zich af. Antwoord daarop was er niet. De vrouw gaf te kennen dat ze diep teleurgesteld is in de regering. “Er is veel meer beloofd dan wat er is gedaan voor de burgers in het land.
Mooie propaganda
De gevoerde propaganda door de VHP was volgens haar een uitstekend programma waarvan je echt in gedachten had, dat het land uitstekend zou draaien. Het tegendeel wordt met de dag bewezen aan de bevolking. Teleurgesteld is ze, maar verslagen is ze niet.
“Als het zo doorgaat, lijkt het erop dat de populistische partij NDP weer aan de macht komt. De paarse partij zorgt voor genoeg eten en drinken, en een korte visie. Die angst gaat blijven als de regering het niet goed doet.”
Aan de andere kant zegt ze, dat deze regering zal blijven vanwege de angst van de andere partijen die ook weten dat ze het niet goed doen.
“Het verleden is voor altijd verloren, hetgeen waarop men hoopt behoort nu tot het onzichtbare.”
Docenten voelen het ook
Gesprekken met docenten op de universiteit van Suriname geven duidelijk een weergave, dat ook voor hen de tijd heel moeilijk en zwaar is. Het blijkt dat iedere laag in de samenleving het voelt.
Nooit was het zo dat iedereen in de gehele samenleving zich zo slecht betaald en niet gewaardeerd heeft gevoeld.
Men zegt overigens wel duidelijk, dat ze niet geïnteresseerd zijn in een andere partij of president, want dat zou het niet veel beter gaan. Het gaat erom dat het beleid beter uitgestippeld en uitgevoerd moet worden. Dat is het belangrijkste dat men nu wil.
Ze houden wel rekening met het feit dat ook een elastiek een maximale rek heeft, zo ook de verdraagzaamheid en het geduld van de bevolking.
Zelfs machtige leiders dachten dat ze nooit vervangen konden worden. Kijk naar de Sjah van Perzië en het hedendaagse Iran. Men dacht in weelde te kunnen leven, maar se sjah was de realiteit met zijn volk kwijt en hij werd afgezet door een opstand. Hij moest zijn land ontvluchten en werd verbannen als een arme man in een ver land en niemand treurde om hem.
In onze tijd kan men het vertalen in de verkiezingsnederlaag van de paarse partij en de ongekende groei van de oranje partij. Maar, ook dat komt eens teneinde als men niet kijkt naar de noden van het volk.
GW
