Medicijn: amnestie voor daders
Hooikoorts is een vorm van allergische rinitis, die wordt gekenmerkt door allergie voor stuifmeel (pollen) van planten, vaak grassen of boomsoorten. Het gaat daarbij om pollen die via de wind worden verspreid. Planten die door insecten bestoven worden, hebben pollen die te zwaar zijn om door de wind te worden verspreid. Hooikoorts is seizoensgebonden. Hooikoorts komt veel voor in Nederland. In Suriname kennen we een tijdelijke medische toestand die kot’bere wordt genoemd. Het is een zeer dringende noodzaak om een ‘grote boodschap’ te doen. Het gaat gepaard met een scherpe buikpijn, ‘alsof je buik wordt gesneden’. Kot’bere wordt ook gebruikt om een situatie van plotselinge paniek uit te drukken. Dus het is tijdelijk ding als hooikoorts. Er heerst hooikoorts oftewel een kot’bere in DNA nu een wet over seksueel molest op de werkplek wordt behandeld en wel onder de mannelijke leden van het parlement. Een spook stijgt levensgroot op uit het niets, men zien rechtszaken voor zich en straf- of arbeidszaken zoals bij AFC Ajax, in het Nederlandse Voice of Holland en daarvoor ook in de Amerikaanse entertainmentindustrie met Harvey Weinstein. Daar wordt de term ‘grensoverschrijdend seksueel gedrag’ nu gebruikt. Er zijn mannen die praten over de Surinaamse realiteit en dat er daarmee geen rekening wordt gehouden. Men wil dus dat de Surinaamse realiteit wordt voortgezet. Maar wat is dan de Surinaamse realiteit? Er zijn onderzoekingen naar het fenomeen seksueel molest gedaan en de bevindingen zijn online te lezen. De realiteit is dat veel vrouwen op de werkplaats slachtoffer worden van allerlei seksuele gedragingen en misdragingen. De realiteit is dat de meeste daders mannen zijn. De Surinaamse realiteit is dat mannen allerlei opmerkingen maken tegenover vrouwen en reclame maken over hun seksuele vaardigheden. De realiteit is ook dat er veel ongewenste handtastelijkheid is en gedwongen brasa’s. Vrouwen laten dat allemaal toe, omdat dat de cultuur is van onderdrukking en omdat men bang is om hun baan te verliezen. Moet die Surinaamse cultuur van ‘schatje’ veranderen of moet het voortgezet worden? Het is duidelijk dat mannen, ook de jongere DNA-leden, die vrouwen hebben gedenigreerd nu hooikoorts oftwel een kot’bere krijgen. En soortgelijke hooikorts en kot’bere merkten we toen de anticorruptiewet voor het eerst werd bhandeld. Er zijn mannen uit het bedrijfsleven die moeite hebben dat sollicitanten een stem krijgen. Waarschijnlijk hebben zij of hun vrienden eisen gesteld aan vrouwen of jongedames die werk zijn komen zoeken. De vrees is dus dat een Surinaamse MeToo beweging op gang komt. Want met de wet kan een zeker bewustzijn gaan ontstaan. Het kan dat veel slachtoffers over hun drempel heen komen en opeens emotioneel gereed zijn, gesteund door de wet, om hun verhaal te doen. Er zijn landen met een behoorlijke machocultuur, waar mannen seksueel molest (vastpakken, billenknijpen, seksuele grappen maken en geforceerde brasa’s geven) vinden horen bij het man zijn. Suriname behoort ook tot die landen, vanwege de achterstandspositie waarin Surinaamse vrouwen zich nog bevinden. In deze landen is het op gang brengen van een cultuuromslag een hell of a job. Degenen die dan opeens uit de kast worden, die worden fysiek en emotioneel aangevallen, soms zelfs door eigen geslachtsgenoten die aangezet worden door mannelijke vrienden. Een zo een voorbeeld is het mislukken van de MeToo beweging in de Indiase filmindustrie (Bollywood). De dames die opkwamen voor zichzelf en voor andere, waaronder de Indiase voormalige actrice, werden genegeerd en zelfs verder verbaal gemolesteerd door ook vrouwen die voor hun mannelijke vrienden opkwamen. Opvallend was dat grote persoonlijkheden als Amitabh Bachan kozen om op zeer lafhartige wijze hun mond te houden en geen mening hadden. ‘No comments’ dat was de reactie op molest van jongedames op zoek naar carrièremogelijkheden. Die cultuur heerst ook in Suriname en die cultuur moet doorbroken worden. Misschien kunnen de mannelijke DNA-leden over de brug komen als aan hen amnestie wordt beloofd: dus dat oude koeien niet meer uit de sloot worden gehaald.
Een hinderlijke obstructieve houding, weer van een paar jonge mannelijke DNA-leden, is dat ze het de regering kwalijk nemen als die voor rechtvaardiging van haar besluit om de wet te maken, verwijst naar mensenrechtenverdragen die gemaakt zijn in het VN-systeem. En wij dachten dat Surinaamse wetten aangepast moeten worden aan mensenrechtenverdragen, maar wij horen mensen die doorgaan als juristen in DNA zeggen dat mensenverdragen aangepast (geadapteerd) moeten worden aan de Surinaamse situatie. Dat is dus de omgekeerde wereld, dat nationale wetgeving staat boven mensenrechtenverdragen. We leven dus in Suriname in een omgekeerde wereld waar we denken dat Suriname het centrum van de wereld is. Interessant wordt ook de discussie waar DNA-leden eisen dat deze wet een moksipatu moet zijn van de ambtenarenwet en de arbeidswet private sector. Maar dat is een onrdelijke eis, omdat een mengsel van die 2 dingen niet mogelijk is. Daarom zijn ze zolang apart. Het is net vragen om water en olie te mengen of een scheutje massale te bonken in een authentieke creoolse moksi-alesi of bruine bonen.
We hopen dat de regering de zaak van de amnestie aan de mannen serieus bekijkt: het zal ervoor zorgen dat de wet zo door DNA wordt goedgekeurd.
