Er mag meer werkgelegenheid gecreëerd worden voor de jongeren, vooral in deze tijd van Covid-pandemie waarin het land is beland. Als pas afgestudeerde wens je een verzekerde toekomst te hebben in het land waar je woont. Momenteel is de werkloosheid gestegen, hoe verder met de pas afgestudeerden? Kunnen zij nog een leven opbouwen in Suriname?
De economie van Suriname wordt voor een groot deel gedomineerd door staatsbedrijven. Suriname telt meer dan 100 staatsbedrijven op een bevolking van minder dan 1 miljoen inwoners, wat in vergelijking met andere landen veel is. Enkele sectoren met formele verdiensten zijn de nutvoorzieningsbedrijven en delfstoffen.
Het aantal ambtenaren dat bij de overheid werkt ligt boven de 50.000, dat komt neer op ongeveer 50% van de werkende klasse die boven de 100.000 ligt. Daarnaast is er de informele economie die wordt gevormd door dezelfde mensen, omdat die vaak genoeg twee of meer extra inkomstenbronnen hebben. Sectoren met de meeste informele verdiensten zijn de goudsector, landbouw, transport entoerisme. Dat percentage is ruim 15% van de werkende klasse.
Dat resterende deel wordt verdeeld onder de informele vlotte werkbanen en de illegale activiteiten zoals interieur verzorgenden, tuinman en modistes. Illegale activiteiten: fraude, witwassen en belastingontduiking.
Het werkloosheidspercentage wisselt sterk in Suriname en uit een Rapport van het Algemeen Bureau voor de Statistiek is gebleken hoe over de laatste drie jaren dat in percentages eruit ziet sedert eind 2019 en vanaf de komst van de Covid-pandemie. Bij aanvang van de corona-pandemie in Suriname is dat drastisch gestegen van 7,4% in 2019 naar 11,2% in 2020, 8,5% in 2021 en men verwacht dat het naar 8% daalt dit jaar. De verschillende redenen waarom het schommelt hangt af van armoede, koersstijging, prijsverhogingen en de corona-pandemie nu.
Uit gesprekken met jongeren blijkt, dat ze geen uitweg meer zien. Degene die niet ver geschoold is, wenst een baan te hebben in een richting waarvoor hij of zij zij niet heeft gestudeerd en tegen een zeer goede betaling. De afgestudeerden kunnen een baan krijgen, maar vaak tegen een betaling beneden hun niveau of men moet voor een baan kiezen buiten hetgeen waarvoor ze hebben gestudeerd. Men gaat in Suriname ook af op het persoonlijke, wie ze kennen of een goede klik mee hebben wordt aangenomen.
Men heeft in deze tijd geen andere keus dan 1 baan, soms 2, te hebben, zich verder te ontwikkelen, een eigen kleine onderneming te starten om te overleven. Een andere groep is de mening toegedaan naar het buitenland te zullen vertrekken voor een beter bestaan omdat zij het in Suriname niet meer zien zitten.
Slechts bij verzekering dat men een baan heeft tegen de tijd dat zij zijn afgestudeerd en wanneer de economie volgens hen weer stabiel is, kiezen zij ervoor om nog in Suriname te blijven en zodoende toch een leven hier te kunnen opbouwen.
Vanuit de regering, onder andere het ministerie van Arbeid, Werkgelegenheid & Jeugdzaken, is er sedert het aantreden van de corona-pandemie op 13 maart 2020 een Covid-steun systeem in het leven geroepen om zo de gemeenschap te helpen om niet dieper te zakken in de armoede en hongersnood tegen te gaan, daarnaast was er vanaf toen ook een mogelijkheid zich te laten registreren voor een baan naar keuze.
Bij het in ontvangst nemen van de Covid-steun krijgt men een melding dat een baan klaar ligt voor en bij weigering tot tweemaal toe wordt de persoon uit het Covid-steun systeem verwijderd..
Het achterliggende idee hiervan is, om de gemeenschap te helpen, te zorgen voor een lager percentage werkloosheid, ervoor te zorgen dat men niet werkloos is in deze periode waar alles duur en bijna ondraaglijk is voor de kleine man, maar er is nog steeds werk aan de winkel.
Volgens de geïnterviewde jongeren mag men meer werkgelegenheid creëren voor een verzekerde toekomst van de jongeren en meer gaan investeren in de particuliere bedrijven.
IS
