De oorlog in Suriname is er een van kennis tegen diefstal. Met andere woorden tussen beschaving en gangsterisme van krijgsheren. Gestolen macht, gestolen democratie van een eerlijk en beschaafd volk, alleen hierom al kan 25 februari 1980 nooit beloond worden als nationale vrije dag. Beloning betekent de wereld op zijn kop zetten. En dit is al die tijd gebeurd, upside down denken met als logisch gevolg verzet en dus verdeling van ons volk in twee kampen. Een kamp waarvan de meerderheid aansloot bij de mondiale norm van kennis, ontwikkeling en beschaving. En een minderheid die aan diefstal van de macht en de democratie vasthield met in hun kielzog een slaafse achterban die niet hoefde na te denken of hard te werken. Patronage van dienst en wederdienst tierde welig in dit pyramidaal opgebouwde stelsel van het krijgsheerschap. Dit niet vooruitstrevende slaafse denken bracht onaanvaardbaar gedrag met zich mee. Inhoud was totaal onbelangrijk, agressie en hebzucht werd de norm. De emancipatorische ontwikkeling van deze slaafse achterban kwam daarom niet op gang, zowel wat betreft de persoonlijke karakter vorming en ontwikkeling alsook de mentale vorming door scholing. De Surinaamse politiek kampt vanaf 1969 met dit probleem. Politieke propagandisten, activisten en vakbondsleiders als inzet voor politieke doeleinden onder het mom van arbeiders- en volks belangen. Machtsverwerving was het einddoel van de oude politieke garde, inclusief de NDP. Gestolen macht zonder ontwikkelingsvisie is wat met het stelen door wegschieten van een democratisch regiem is gekomen. Illegale macht met illegitiem gezag is de schijnwereld waarin wij leefden onder militair gezag. De tijd waarin vakbonden regeringen naar huis stuurden werd onder Bouterse niet herhaald. Bouterse zette juist vakbonden in om zijn macht (in 2010 en 2015 verkregen door foefjes en trucjes) te consolideren. Zeven maanden van de nieuwe regering zien wij weer vakbondsleiders die zwegen, zich roeren. Wij leven thans onder de omstandigheid van een democratisch gekozen president met executieve macht en verregaande bevoegdheden. Het jaar 2020 was er een van onze zuur verdiende en heroverde gestolen macht en democratie. Met name de Marrons die volop emancipatorische ontwikkeling beleven op onze Universiteit, hebben hun kansen gegrepen, weliswaar op basis van etniciteit, maar toch. De zwarte bevolking wereld wijd doet hetzelfde en is in transitie. Dit gegeven heeft o.a. de Trumpisten zo gek gemaakt maar ons ook Kamala Harris geschonken. Onder zwarte mensen zijn er dus grote verschillen, de een is de ander niet. Wij hebben een lange geschiedenis van vooruitstrevende en emancipatorische denkers, onze vrijheidsstrijders, Elisabeth Samson en vele andere voorbeelden te over. Bij onze blaka buba (alle niet witte mensen) heeft er dus altijd al zwarte beschaving bestaan. Dat veranderde met 25 februari 1980. Nu moeten wij het kaf van het koren scheiden. Het jaar 1980 heeft ons een dure les geleerd, hoe braver de intellectuelen hoe slimmer de criminelen. Vanuit de hoek van het kaf worden rellen, opstand, bestorming, burgeroorlog gepropageerd. How low can you go, dat zelfs het instrument van rascisme wordt ingezet om machtsverwerving. Rascisme als instrument en geforceerde aanleiding om olie op het vuur te gooien zodat de vlam in de pan kan slaan en een regering het regeren onmogelijk wordt gemaakt. Op 25 mei 2020 heeft Suriname haar beste wapen ingezet, de relschoppers en stoorzenders zullen geen enkele kans van slagen hebben. Tact en wijsheid zal winnen, beschaving heeft de overhand. De ontevredenheid heeft niets te maken met rassen en blaka buba bundru. De discussie is het gebrek aan inhoud van de zwakke schakels. Alleen kennis doorbreekt scheidslijnen. Hierin zit onze gezamenlijke kracht op weg naar het veiligstellen en uitputten van onze natuurlijke rijkdommen, onze olievondsten en diversificatie van onze economie. Dit is wat de regering doet. De staat, dat zijn wij allemaal op een grondgebied. De regering, de Nationale Assemblee en de rechterlijke macht samen zijn dieners van de staat. De eerste burger, de president, verdedigt namens de grondwet samen met zijn volk de staat en de democratie met alle hem ten dienste staande middelen. De staatsrechtelijke domheid van de NDP om de trias politica te willen stelen met het twee handen op een buik van regering en DNA, is afgestraft. Door de plechtige belofte van onze huidige DNA geen verlengstuk van welke regering dan ook te zijn, is de juiste weg ingeslagen. Wij zitten op het goede spoor. Nu beleven wij de democratie. Zo verdedigen wij de staat, dus onszelf met ons verstand en ondersteunen wij onze regering die op haar beurt gestadige en duurzame economische ontwikkeling kan stuwen. Het tijdperk van populisme is voorbij. De middenklasse, de ruggengraat van elke samenleving, maakt zich op om haar heroverde positie te versterken. Bedrijfsleven en ondernemers doen hetzelfde. Suriname is in beweging, de tegenbeweging is kansloos. Met de herschikking van economie en samenleving is er veel huiswerk en geen tijd voor stoorzenders. Eigen verantwoordelijkheid eerst. De president noch de vice-president hebben macht en democratie gestolen, dus de beginsituatie is fundamenteel anders en de eis dat de regering naar huis moet is daarom volkomen absurd. Een land met een gestolen macht en democratie kon niet anders eindigen dan in grote armoede, materieel en immaterieel. De strafwet is nu aan zet wat betreft de ongekende corruptie. Kortom wij gaan terug naar de tijd van de beschaving en maken korte metten met de onbeschaafdheid van mensen die denken boven wet en recht te staan. De dieven van macht en democratie zullen niet opgeven en hun pionnen vooruit blijven schuiven op hun schaakbord. Dus om met de woorden van onze vice-president te eindigen: “We kunnen veel nederlagen (tegenslagen) tegenkomen, maar we mogen niet verslagen raken.” Dus forwards ever, backwards never!
Mevr. A. Fernald
