Stichting Unu Pikin zet zich sinds 2003 in voor de kinderen van Suriname en levert een bijdrage aan het verbeteren van het onderwijs in Paramaribo, de districten en het binnenland. Dit doet de stichting te Boerbuiten vanuit de sociale werkplaats, waar arbeid, stage en opvang wordt gegeven aan mensen met een beperking en leerlingen van het voortgezet speciaal onderwijs. De werkplaats heeft een meubelafdeling voor scholen en particulieren, een fietsenafdeling Unu Pikin Fietsen met reparatie en verkoop en een boekenafdeling met verkoop en gratis distributie voor scholen en andere instellingen. De stichting bestaat bijna 20 jaar, zonder financiële steun van de Surinaamse overheid. Uit de inkomsten van de verkoop worden de materialen en vergoedingen van de medewerkers betaald. Andere uitgaven, zoals een brandblustraining, bedrijfskleding of onderhoud aan het gebouw komen uit donaties.
‘Afgezien van de twee weken soft total lockdown is de werkplaats ‘gewoon’ open geweest. Corona geeft veel onzekerheid en spanning, en we willen een vaste basis voor onze mensen zijn’, zegt Susanne Dekkers van de stichting in gesprek met het Dagblad Suriname. ‘Gelukkig komen bijna alle medewerkers naar de werkplaats. Zij willen graag werken en houden niet van thuis zitten. Drie medewerkers worden thuisgehouden, omdat zij tot de risicogroep behoren. ‘Tijdens ons tweewekelijks Corona-overleg bespreken we de situatie en herinneren we elkaar aan de regels, waaronder alcohol voor je handen gebruiken, afstand houden en in je elleboog hoesten. Verder hebben we al maanden 3 pauze-groepen, zodat nooit teveel mensen tegelijk in de keuken zijn. Ook dragen alle bezoekers mondkapjes en doen wij die ook op wanneer we bezoekers te woord staan.’
‘De meesten komen met eigen vervoer, zoals de bromfiets of fiets, anderen
worden gebracht en gehaald. De medewerkers die met het openbaar vervoer komen,
hebben het moeilijk. Een begeleider komt noodgedwongen 3 dagen en niet 5, omdat
anders de kosten van vervoer te hoog zouden zijn. Een andere medewerker,
Rowena, komt met een duur busje naar de stad, en loopt naar de werkplaats. Elke
dag 5 kilometer heen en terug. Rivaldo kan helemaal niet komen, hij is
afhankelijk van het zorgvervoer. Heel jammer, want hij zit dus tegen zijn zin
thuis. Dat klinkt wel leuk, lekker rustig vakantie houden. Maar, het is niet
meer leuk als je afhankelijk bent van anderen en juist door te werken kunt
laten zien wat je wel kunt’, aldus Dekkers.’
‘Onze werkzaamheden in de fietsen- en meubelwerkplaats gaan
door’
Ze vervolgt: ‘Corona
heeft de economie op zijn kop gezet. Maar, onze werkzaamheden in de fietsen- en
meubelwerkplaats gaan wel door, we hebben toch wel opdrachten. Omdat de bussen
niet rijden, zoeken mensen fietsen. En omdat de kinderen thuis zijn, worden
veel speeltuinen besteld. Wij hebben veel meer last van de devaluatie van de
SRD en de gestegen prijzen van grondstoffen en levensmiddelen. Dat, plus de
sluiting van 2 weken, maakt het wel moeilijk om het hoofd boven water te
houden. Onze medewerkers hebben het ook moeilijk en vragen om een loonsverhoging,
maar dat is nu gewoon niet mogelijk.’
Dat de bilaterale
betrekkingen tussen Nederland en Suriname weer worden aangehaald, zal volgens
Dekkers geen directe gevolgen hebben voor Unu Pikin. ‘Wij hebben altijd al een
goede relatie met Nederland! Onze steunstichting daar haalt donaties van
particulieren binnen en daar schrijven we vermogensfondsen aan voor de
projectfinanciering. Sinds de eerste devaluatie in 2016 is het al heel moeilijk
donaties in Suriname te vinden.’
Toekomst
Dekkers:‘De plannen voor de toekomst zijn
‘doorgaan’. Een plek blijven bieden waar mensen met een beperking een zinvolle
dagbesteding kunnen hebben, waar ze wat geld kunnen verdienen en zo een meer
volwaardig en zelfstandig leven kunnen leiden. We hopen dat de Surinaamse overheid
hier een grotere rol in zal spelen. Suriname heeft in 2017 de Convention on the Rights of Persons
with Disabilities (CRPD) van de Verenigde Naties ondertekend. Stichting Unu
Pikin is onderdeel van de Alliantie voor decent work voor mensen met een
beperking samen met de Vereniging Surinaams Bedrijfsleven, diverse
non-gouvernementele organisaties voor mensen met een beperking en diverse
ministeries. In 2018 hebben wij, net als het ministerie van Sociale Zaken en
Volkshuisvesting, de proclamatie-verklaring ondertekend, met betrekking tot de
rechten van mensen met een beperking in Suriname. Maar wij ondertekenen niet
alleen, we doen het ook!’
