In gesprek met Dagblad Suriname zegt Nadia Brunings, directeur van het Verzorgingshuis Zorg en Hoop, dat het zo niet verder kan. 5 jaar geleden startte zij met het verzorgingshuis voor oudere en bejaarde burgers. Er wonen op dit moment 12 personen in het verzorgingshuis.
Altijd doorgezet
“Ik kom uit Nederland. Ik wilde terug naar Suriname, niet voor vakantie maar ik had zwaar de behoefte om wat voor het land te doen. Ik wou mijn kennis overdragen. Samen met mijn man heb ik dit opgestart. Met vallen en staan ging het, maar wij hebben altijd doorgezet. Me man is inmiddels naar Nederland gegaan en ook teruggekomen. Het is best moeilijk om wat op te zetten. Je komt terug en het land is jou bijna vervreemd. Ik doe het gewoon, omdat ik ervan hou. In Nederland zijn veel meer regels. Maar ik wou mijn visie op verpleegkundig gebied en leidinggevende functie goed gebruiken. Eigenlijk verwonder ik mezelf een beetje op mijn moed. Iedereen zei dat het moeilijk is. Maar ik heb doorgezet en ik ben er trots op.”
Kleinschalig wonen beter
“Kleinschalig wonen voor ouderen vind ik heel goed, vooral in Suriname. In grote tehuizen is het wat moeilijker. Ik heb geen kritiek, maar hier heb je veel meer overzicht. Ik ken het van Nederland en ik heb een beetje aangepast. De drempels zijn lager, daarom heb ik het gedaan. Maar het probleem is wat je hier betaalt en wat het kost, verschilt veel. Als het zo doorgaat, kom ik aan mijn bestaansrecht. Er zal hulp moeten komen. Stoppen is geen optie voor mij. Het is ten eerste erg voor de bewoners. Maar er is ook personeel die brood mee verdient. En mijn eigen welbevinden. Ik vind het jammer.”
Extra moeilijk
“Dit is niet mijn eigendom. Ik huur het. Iedereen verklaart mijn gek dat ik het doe. Je kan wat je wilt, maar het is echt nodig dat je kwaliteitsverzorging hebt. Het gaat voor een iedereen een loss zijn. Dan moet ik dan terug. Maar er valt nog veel te doen op verpleegkundig gebied. Wat ik heb geleerd, probeer ik hier te implementeren. Er worden klinische lessen verzorgd onder andere hier. Ik weet dat er meerder tehuizen zijn voor ouderen en allen zitten in problemen. Niemand merkt je op. Het gaat niet alleen om spullen. Je werkt elke dag. Elke dag ben ik hier. Niemand belt er komt geen erkenning. Directeur inspectie ziet mij wel, moet ik zeggen, stelt Brunnings, maar voor de rest zie ik niet. Wij hebben nooit subsidie gevraagd. Wij draaien zelf. De personen betalen. Tot nu toe is het gelukt. Maar de situatie in het land maakt het steeds moeilijker. Zo kunnen we niet verder.”
Donatie VHP
Riad Nurmohamed, parlementariër van de VHP, heeft namens de partij, door tussenkomst van Anand Baidjoe, wat essentiële middelen gedoneerd aan het verzorgingstehuis. Hij geeft tegenover Dagblad Suriname aan dat hij onlangs te weten kwam over de problemen bij het tehuis. Volgens hem is het werk van de regering dat de koers laag blijft en dat particuliere zaken zelf kunnen draaien. Maar deze regering heeft wanbeleid gevoerd en subsidies zijn nu ook gestopt. Hij heeft goede afspraken gemaakt met het tehuis. Samen met VHP-kandidaten Rui Wang en Varsha Ramrattan wordt er gezorgd dat dit tehuis en andere kunnen beschikken over middelen zover mogelijk”, aldus Nurmohamed.
SAM
