Het sociaal-economisch leven is nog steeds ver van ideaal en de beoogde ontwikkeling en welvaart lijken slechts voor een selecte groep weggelegd, terwijl de totale natie hiervan profijt moet hebben.
“Singapore is 10 jaar eerder dan Suriname onafhankelijk geworden en is nu het tweede rijkste land van de wereld (GDP per capita).”
Vergelijken wij de situatie van het grondstoffen-arm-land Singapore met die van het grondstoffen-rijk-land Suriname, dan zien wij een duidelijk contrast. Singapore is rijk geworden omdat hun leiders een visie hadden en niet bang waren om veranderingen door te voeren. Suriname is arm gebleven omdat een duidelijk streven ontbreekt en omdat opeenvolgende regeringen langer dan 30 jaar het probleem van ontwikkeling verkeerd aangepakt hebben.
Kenmerkend is dat het beleid over deze afgelopen periode meestal geïnformeerd wordt door een linkse, socialistische achtergrond. Deze basis-ideologie zorgt ervoor dat opeenvolgende regeringen de economische problemen van Suriname op dezelfde manier benaderen. Dit zorgt ervoor dat overheden zelf projecten uitzetten, hun eigen incompetente loyalisten in de leiding van de organisaties accommoderen en dat het overgrote deel van deze projecten uiteindelijk falen. Wij denken hierbij aan Para Industries, Bruynzeel, de trein naar Bakhuis en in de meest recente geschiedeins, de Goud ordening, de Cassave fabriek en de trein naar Wanica.
Als we de economie onder de loep nemen komen we al gauw tot de conclusie dat die verkeerde ontwikkelingsbenadering in 2018 is voortgezet. Het financieel economisch beleid was in 2018 gedoeld op grote binnen- en buitenlandse leningen om als land te kunnen overleven. Het beleid is onveranderd en duurzame capaciteitsversterkende investeringen in de landbouw, de gezondheid-, en onderwijssector zijn uitgebleven. Hierdoor zijn de prijzen in de winkels in 2018 verder gestegen.
In 2019 mogen wij meer chaos, wanorde, visie- en richtingloze projecten, meer leningen en verdere devaluatie van onze munt verwachten. Wij mogen ons ook verheugen op de constitutionele crisis welke dreigt te zullen losbarsten wanneer het volgens planning zo ver is dat de president berecht wordt en eventueel opgehaald moet worden. In 2019 zal alleen het aantal voedselpakketten erop vooruitgaan en zal de regering verder doorgaan om geld aan verkeerde projecten te verspillen.
De invoering van digitale ID-kaarten in 2019 is een prachtig voorbeeld van een chaotisch- en visieloos project. In 2020 zullen de Surinaamse politieagenten en de militairen nog steeds onderbemand en onderbetaald zijn, de overheid zal nog steeds niet via hetzelfde softwaresysteem verbonden zijn. Docenten en studenten zullen in 2020 nog steeds zonder een computer voor de klas staan en les volgen, ziekenhuizen gaan nog steeds materiaal en kennis-tekorten hebben. En dankzij visie en daadkracht mogen Surinamers ook in 2021 nog steeds 1 uur lang, bij CBB in de rij gaan staan, om te wachten op een geboorteakte (maar nu met een digitale ID-kaart in onze zak).
Suriname is arm omdat de overheidsdoelstellingen vaag beschreven staan, waardoor zij nooit naar concrete stappen, processen, taken en targets vertaald worden. Hierdoor weet het ene ministerie niet concreet wat zij moet doen, door wie wat gedaan moet worden, of wanneer de taak af is. Ministeries in Suriname fungeren als losse delen van elkaar, omdat integrale doelen en beleid niet bestaan, of geoperationaliseerd worden. De overheid werkt niet effectief of efficiënt waardoor de problemen van de samenleving alsmaar erger worden.
Zolang geen enkele regering het aandurft om de overheidsprocessen geheel volgens internationale best practices te herontwerpen, zullen wij altijd een arm land blijven. Corruptie wordt alleen tegengegaan door transparantie te creëren en de oude politiek heeft al 40 jaar getoond dit niet te kunnen, het niet te beseffen of het niet te willen doen.
“De eerste stap naar Surinaamse ontwikkeling is om de inefficiënties bij de overheid weg te werken door 1 Enterprise Resource Planning Systeem voor de hele overheid te implementeren. “
De ABOP heeft de durf om de Gordiaanse knoop ten voordele van Surinaaamse ontwikkeling door te hakken. Daarom wil de ABOP een economie opbouwen die toekomstgericht is en alle Surinamers naar een hoger niveau zal tillen. Dit kan door goed betaalde banen in de particuliere sector te creëren, de middenklasse te laten groeien, door strijd tegen armoede uit te breiden en educatie en de gezondheidszorg in onze Republiek te verbeteren. De ABOP gelooft in de kracht van Suriname en de potentie van ons volk.
De ABOP wenst aan de totale samenleving een voorspoedige 2019 toe.
