De regerende politieke partij heeft in 2010 toen ze de verkiezingen won, een 10-jarenpartijprogramma gepresenteerd aan de samenleving, waarin is beloofd de instelling van een Instituut voor de Mensen met een Beperking. Dit instituut zal zijn activiteiten hebben op basis van een Statuut voor de Mensen met een Beperking. Een partij die zich ook sterk maakte voor de rechten van deze speciale groep in de samenleving, is DOE. In deze partij zijn ook prominent aanwezig enkele leden uit deze speciale groep. Deze personen met een duidelijk hoorbare stem hebben een case gemaakt voor meer rechten, zorg, aandacht en ondersteuning voor de mensen met een beperking. De Surinaamse overheid is verplicht om bijzondere aandacht te besteden aan de bijzondere behoefte van deze groep. Concreet is het het ministerie van Sociale Zaken dat zich primair moet ontfermen over deze groep. Deze zorg is niet goed ontwikkeld, er zijn ngo’s (stichtingen) die de lacune die de overheid laat, opvult. De huidige regering moet echter haar belofte gedaan aan het electoraat nog inlossen. Waarschijnlijk is tegen die achtergrond Sozavo begonnen met het registreren van de mensen met een beperking. In principe moet het gaan om een herregistratie, omdat het ministerie al over een lijst van deze groep moet beschikken. De vraag rijst of deze lijst niet vervuild en gecorrumpeerd is. Er is een hardnekkig gerucht dat een bepaalde minister op dit departement, propagandisten van de partij (gezonde mannen en vrouwen) hebben ingeschreven als een mens met een beperking. Deze krijgen op deze manier elke maand een uitkering van de overheid, terwijl ze keihard taxi rijden, ergens anders werken of gewoon hangen op straat. De herregistratie zal ertoe leiden dat de uitkeringsfraudeurs aan het licht komen. De vraag rijst wat er met de mensen moet gebeuren wanneer ze door de mand vallen. Deze fraudeurs moeten het onterecht ontvangen geld terugstorten, plus moeten ze strafrechtelijk worden vervolgd. Uitkeringsfraudeurs ontnemen een kwetsbare groep die het meest afhankelijk zijn van de ondersteuning. Het Statuut kan een statement zijn van hoe de Surinaamse regering staat tegenover deze burgers, het kan tegelijkertijd ook de belofte inhouden van de zorg die de staat aan deze groep moet bieden. Het genoemd instituut kan een bijdrage leveren in het erop letten dat de rechten in het Statuut worden nageleefd. Het Statuut kan in de vorm van een wet worden aangenomen in DNA en het instituut kan daarin worden geregeld. Als basis van dit alles kan dienen de grondwet, maar ook het ‘Verdrag inzake de rechten van personen met een beperking’ van 2006. Dit verdrag erkent dat de personen met een beperking zich in moeilijke situaties bevinden, omdat ze slachtoffer zijn van meervoudige en/of zeer ernstige vormen van discriminatie op grond van hun ras, huidskleur, sekse, taal, religie, politieke of andere mening, nationale, etnische of sociale herkomst, vermogen, geboorte, leeftijd of een andere status. Het verdrag benadrukt ook dat voor deze burgers het risico het slachtoffer te worden van geweld, verwonding of misbruik, verwaarlozing, nalatige behandeling, mishandeling of uitbuiting voor vrouwen en meisjes met een beperking, zowel binnens- als buitenshuis, vaak groter is. Het verdrag vraagt speciale aandacht dat de meerderheid van personen met een beperking in armoedige omstandigheden leeft en dat het zeer noodzakelijk is dat de negatieve gevolgen van armoede voor deze personen worden aangepakt. Het verdrag gaat uit van het uitgangspunt dat mensen de verantwoordelijkheid dragen tegenover hun medemensen en de gemeenschap waartoe zij behoren en het belang van gezinnen en gezinsondersteuning. De grondbeginselen van dit verdrag zijn het respect voor de inherente waardigheid, persoonlijke autonomie, met inbegrip van de vrijheid zelf keuzes te maken en de onafhankelijkheid van personen, non-discriminatie, volledige en daadwerkelijke participatie in, en opname in de samenleving, respect voor verschillen en aanvaarding dat personen met een beperking deel uitmaken van de mensheid en menselijke diversiteit, gelijke kansen, toegankelijkheid, gelijkheid van man en vrouw en respect voor de zich ontwikkelende capaciteiten van kinderen met een beperking en eerbiediging van het recht van kinderen met een handicap op het behoud van hun eigen identiteit. Het verdrag regelt verder per onderwerp haarfijn de rechten waar mensen met een beperking als kind, man en vrouw recht op hebben en als staat zou Suriname zich zeker moeten verbinden aan die rechten. Geen van ze gaat immers te ver of is vreemd aan wat wij willen maken van de Surinaamse samenleving. De herregistratie vindt plaats, we hopen op een opschoning van het bestand en het bestraffen van fraudeurs. We hopen ook dat de registratie en het kleiner geworden bestand zal leiden tot een betere ondersteuning van deze groep burgers die evenveel waardigheid hebben als de burgers die (nog) geen beperking hebben.
