Enkele dagen terug is de 32ste wedstrijd gespeeld tijdens het WK Voetbal dat in Rusland wordt gespeeld. Daarmee was de helft van het WK al achter de rug. Miljarden mensen over de hele wereld zijn het WK aan het volgen, het schijnt dat er in totaal 146 nationaliteiten in Rusland aanwezig zijn als daadwerkelijke deelnemers en als toeschouwers. Of er ook Surinamers aanwezig zijn in Rusland, is niet bekend. Dit WK heeft een heel gek verloop, waarbij duidelijk is dat de hegemonie van de grote voetballanden die eerder regelmatig in de finales speelden en de beker/trofee wonnen, niet meet vanzelfsprekend is. Het voetbalspel wordt anders beleefd en het ligt aan de landen om groot of klein te zijn, het is een keus. Landen die op het forum aanwezig willen zijn, maar een kleine bevolking hebben, dienen generaties van tevoren investeringen te plegen, dan komen zij er wel. Surinamers zeggen heel vaak dat Suriname eens heer en meester in de regio was, maar hier hebben we een keer dat weersproken. Suriname heeft gedurende alle decennia verloren en een enkele keer gewonnen van de regionale landen. Zo kon Suriname nooit winnen van het Midden-Amerikaans land Panama dat nu wel op het WK aanwezig is. Suriname verloor in de jaren ’60 en ’70 met grote cijfers van dit land. Panama is voor de eerste keer aanwezig op het WK en dat is voor dit land al een grote prestatie. Panama was vanwege het Panama-kanaal altijd al een bekend land, nu genieten de Panamezen van hun aanwezigheid op het wereldforum. Onder de Caricom-landen zijn er 3 grote die ooit het WK hebben gehaald namelijk Haiti, Trinidad and Tobago en Jamaica. Deze landen kunnen aangemerkt worden als de grote Caribische voetballanden. Over de stupiditeit van de Surinaamse regering en de SVB om een grote ‘pool’ aan inzetbare voetbalprofessionals met Surinaams bloed, zullen wij het vandaag niet hebben. Wat wel opvalt is dat de traditionele grote voetballanden in de algemene ronden wel haperen en wisselvallig goed en dan weer dramatisch slecht spelen. We kunnen noemen de landen als Brazilie, Argentinie en Duitsland. Het team van Brazilie heeft veel aanhangers in Suriname. Van Brazilie kan gezegd worden dat dit land al enkele jaren een tekort heeft aan echte leiders en voetbalpersoonlijkheden met wapenfeiten in het team. De spelers van Brazilie zijn on-Braziliaans bescheiden, terwijl hun ster Neymar nog geen wapenfeiten van wereldformaat heeft om leider te zijn op een WK. Qua persoonlijkheid heeft deze speler ook niet getoond om gereed te zijn voor het leiderschap in het Braziliaanse team. Brazilie heeft nog een wedstrijd te spelen, maar het team heeft tot nu toe niet op zijn Braziliaans kunnen imponeren. Ook het team van Argentinie heeft opstartproblemen en moeite om op gang te komen. De trainer heeft tegenover de media over de speltactiek van Argentinie twee lezingen gehouden die totaal van elkaar verschillen en eigenlijk elkaars tegenovergestelde zijn. Velen houden hem aansprakelijk voor het falen van Argentinie. Er is in Argentinie een verlammende vergelijking tussen Maradona die het WK in 1986 in zijn eentje voor zijn land won in Mexico en de Barcelona-ster Messi. Het Argentijnse team inclusief de trainer lijken in deze vergelijking te zijn verwikkeld. Het lijkt alsof Argentinie niet bezig is om een WK te spelen maar om de individuele prestatie van Maradona te evenaren. De bekrompen benadering van het WK resulteert erin dat Argentinie niet uit zijn schulp kan kruipen, de verwachtingen tegenover Messi zijn onrealistisch. De speltactiek van de Argentijnen kan nog omgegooid worden met een andere rol voor Messi, maar het kan blijken dat de Argentijnen bij het selecteren net een spits van topklasse te weinig hebben meegenomen. Kennelijk dacht men dat Messi het alleen wel zou klaren. Vandaag heeft Argentinie in Nigeria een lastige tegenstander en kan het zijn dat ze uit het toernooi ligt. Ook de Duitsers hebben hun fans, die er ook zijn in Suriname, onaangenaam verrast. De Duitsers hebben al decennialang een ijzersterk team dat voorspelbaar staat voor een aantal zaken, waaronder sterke spelers die degelijk spel neerzetten. Er is iets als een ‘Duitse mentaliteit’ en dat is dat de Duitsers de hoop nooit opgeven en de genadeslag geven in de laatste minuten van de meest moeilijke wedstrijden. Die ijzeren mentaliteit was zichtbaar in de tweede wedstrijd van de Duitsers, maar het moet opgemerkt worden dat de Duitsers een van de zwakste teams na decennia op het WK hebben staan, maar dit team kan nog gaan groeien. De Duitsers hebben een gewoonte om hechter te worden na enkele wedstrijden, dit proces verloopt wel traag. Een aantal landen is al uitgeschakeld en er is een artikel in de Nederlandse krant verschenen die de uitschakeling van de vele moslimlanden relateert aan de lichaamsconditie van de spelers na de ramadan. We zitten inmiddels in de tweede helft van het WK en de wedstrijden zijn steeds amusanter geworden. De beslissingen wie allemaal naar de volgende ronde overgaan vallen deze laatste dagen. Deze wedstrijden zullen een hoge kijkwaarde hebben.
