We zijn er gelukkig niet bij dus kunnen we alleen maar gissen en nogmaals zeggen dat het er veel weg van heeft dat overheidsbeslissingen aan de borreltafel worden genomen. Kijk nu maar naar de toestand bij de EBS. Het moment dat de bond bij de EBS een loonsverhoging vroeg, was het al fout. De timing voor een loonsverhoging is nu totaal fout, los van het feit of het nu in Suriname voor dit bedrijf verantwoord is om een loonsverhoging toe te passen. De reacties op de SRD 500 per maand en gratis stroomverbruik tot 1500 kwh waren niet mals. Het bedrijf heeft met haar tarieven voor veel leed gezorgd in de samenleving. De lonen van dit bedrijf dat jarenlang en nog steeds kampt met een productiviteitsprobleem en een imagoprobleem zijn al aan de hoge kant. Zo is in de kritiek vanuit de samenleving vaak aangehaald dat de laagste loonschaal in dit bedrijf, bijna even hoog is als dat van hbo’ers en academici bij de overheid. De hoge salarissen bij de EBS zijn er ook onderaan om de superhoge lonen van het hoger en middenmanagement enigszins te rechtvaardigen. In de samenleving gaat de EBS door als te zijn een bedrijf dat het schoolvoorbeeld is van inefficiëntie, verspilling en een onbetrouwbare dienstverlening. Bovendien bestaat ook de indruk dat de EBS hoge aansluitkosten in rekening brengt en niet veel over dollarcomponenten uitlegt aan de samenleving. De aansluitingen zouden met de laatste regeringsbesluiten omlaag zijn gebracht. De EBS is in de samenleving bekend als een bedrijf met veel verspillingen. Er is een klacht dat niet correct wordt omgegaan met materiaal dat gebruikt wordt. Ook zouden werknemers willekeurig te werk gaan. Een grote klacht zijn ook de stroomschommelingen. Het grootste minpunt nu zijn de verhoogde tarieven, zonder dat er een plan is bekend gemaakt om de productiviteit van EBS te verbeteren. Er is een voormalig DNA-lid en minister vanuit de NDP gedirigeerd naar het bedrijf, nadat het dagelijks in het nieuws was voor corruptie waarmee miljoenen gemoeid was. Deze nieuwe directeur zou orde op zaken moeten stellen, maar hij heeft nooit in zijn partij de ruimte en vrijheid gehad om zelfverzekerd leiding te geven aan het bedrijf. Deze directeur schijnt al de tijd voor de vorm op de stoel te zijn gezet, terwijl hij in het bedrijfsleven toch wel zou hebben bewezen om over leidinggevende en managementcapaciteiten te beschikken. De directeur is onder curatele, de beslissingen worden ergens anders genomen. Deze directeur lijkt op een missie te zijn, waar hij door zijn eigen opdrachtgevers wordt ondergraven. Het lijkt erop dat men in de politieke kring in de maag zit met deze persoon. De laatste ontwikkeling komt overeen met een deel van de beschrijving van ‘bananenrepubliek’. Algemeen wordt tegenwoordig het begrip ‘bananenrepubliek’ ook gebruikt als kritiek tegen staten waarvan de politieke cultuur met corruptie en willekeur in verband gebracht wordt. De regeerders in Suriname spelen roulette met de belangen van het volk en nemen het staatsbestuur niet serieus. Er is nu vooral sprake van fout en slecht leiderschap. Men lijkt al sinds geruime tijd beslissingen te nemen over de EBS met een dobbelsteen. Er is met de legitieme bond van de EBS een principeovereenkomst getekend voor een loonsverhoging en partiele instandhouding van energievrijstelling. Een principeovereenkomst wordt alzo opgevat dat in beginsel er geen bezwaar bestaat tegen de uitvoering daarvan op het betreffende moment, tenzij zwaarwichtige gronden de uitvoering daarvan in de weg staan. De vraag rijst nu wat de zwaarwichtige gronden zijn, want de principeovereenkomst zal niet worden uitgevoerd. Het vermoeden is dat het gaat om de lawine aan kritiek die komt vanuit de samenleving. Het terugdraaien van besluiten na kritiek vanuit de samenleving is al enkele malen voorgekomen onder deze regering. Dat betekent dus dat de adviseurs en de personen die de besluiten aan een of andere tafel nemen, niet kunnen peilen wat de gevoelens zijn in de samenleving. Men leeft dus te ver weg van het deel van het volk dat gewend is om zijn mening te geven. In de eigen kring komt men of niet in aanraking met de burgerij of men luistert niet of er is geen cultuur om de gevoelens te uiten. Hoe komt het anders dat men steeds achteraf ontdekt welke maatregelen de bevolking pijn doen en welke niet? De vakbondsleider van de EBS is door sommige laagverdienende loontrekkers de hemel in geprezen voor zijn onderhandelingstechnieken en overredingskracht. Nu heeft hij nul op het rekest. De vraag rijst hier welke waarde de regering precies geeft aan vakbonden, hun besturen en het verschijnsel van collectieve onderhandelingen om arbeidsvoorwaarden te bereiken. Dat de loonsverhogingen toch niet doorgaan zal menig voorstander in Suriname toejuichen, maar de manier waarop overeenkomsten terug worden gedraaid typeert het foute van deze regering. De kwaliteit van het bestuur en de diepgang waarmee besluiten worden genomen, geven geen vertrouwen op een goede afloop.
