Even leek het erop dat iemand uit de groep van verdachten van de 8 Decembermoorden ons zou verrassen en toch zou blijken uit ander hout te zijn gesneden, meer neen hoor, we hadden ons toch vergist en een advocaat ook. Ook deze verdachte wil het normale namelijk dat de 8 decemberstrafzaak wordt stopgezet. Achteraf werd de vergissing van een advocaat dat zijn cliënt zijn naam gezuiverd wilde hebben, gecorrigeerd. Aanvankelijk zou in de rechtszaal zijn verklaard dat deze verdachte niet achter de resolutie in verband met de toepassing van artikel 148 van de grondwet stond. Verklaard werd dat deze verdachte zijn naam gezuiverd wilde hebben en er voorstander van was dat de rechtszaak zou worden voortgezet. Uiteindelijk wil hij zijn naam dus niet gezuiverd hebben. Het 8 decemberstrafproces is verschoven naar eind november 2016 dus met ca 4 maanden. Wat als deze zaak dan wordt stopgezet? De verdachten zullen voor de rest van hun leven doorgaan als te zijn personen die kennelijk allemaal schuldig waren aan het actief plegen van de strafbare daden die leidden tot de dood van 15 ongewapende Surinamers, maar hun straf ontliepen door het strafproces stop te doen zetten. Personen dus die het hebben belet dat de rechterlijke macht een opgestarte strafzaak afrondde met een uitspraak. De reden was dat de verdachten over gewapende potentie beschikken om een oorlog in het land aan te wakkeren. Een oorlog is een voortgezette vijandigheid tussen meerdere groepen personen die op elkaar schieten en elkaar bestrijden tot de dood. Iedereen in Suriname dus die het gevaar met zich meedraagt een gewapend opstand te kunnen aanwakkeren, moet met rust worden gelaten. Met de resolutie van juni 2016 zijn precedenten geschapen, omdat de zogenaamde oproerkraaiers hun plannen niet zijn veroordeeld. Wat als ze onverhoopt een of meer gewapende drugsgangs krijgen in het land? De gangleiders arresteren is vergelijkbaar.
Met de verschillende keren hoe deze rechtszaak wordt uitgesteld, blijkt duidelijk dat de angst heerst binnen de rechterlijke macht en dat is te begrijpen. Suriname is een zeer gevaarlijk land, waar nagenoeg geen enkel instituut adequaat functioneert, inbegrepen de civil society en de media. In de internationale politiek is Suriname een klein land, de internationale media staan niet zo lang stil bij Suriname. De rechterlijke autoriteiten hebben reden om in dit land te vrezen. Als er iets met de rechters of met de vervolgingsambtenaren zou gebeuren, dan is het inmiddels duidelijk geworden dat als de daders uit een bepaalde politieke hoek komen, er niets met hen zal gebeuren. Het is inmiddels formeel geworden dat een aantal burgers van Suriname boven de wet staan. Deze personen wanen zich groter dan Suriname en inderdaad zijn zij groter dan Suriname. De keuze is aan elke individuele burger om in een land waar straffeloosheid heerst te blijven wonen of een andere woonplaats te zoeken. En als men toch de vernietiging op de koop toe neemt, dan zullen burgers zichzelf daarnaar programmeren. Dat is de apathie die ook heerst. Suriname zal in de komende maanden en jaren hard afglijden naar de bottom van Latijns Amerika en het Caribisch gebied. De onbeschaamde samenleving wordt door een deel van de jongeren niet gepikt. Onze jongeren zijn aan het verhuizen en de brain drain is ingezet. Intussen staan de mensenrechten ook onder druk. Onder deze regering is Suriname afgezakt naar de laagste Tier 3 wat betreft mensenhandel. De regering is nu bezig groepen die in opstand komen, te onderdrukken. De grondwet geeft het recht aan de burger om vreedzaam te betogen, maar toch wordt wetgeving afgedwongen waarbij een vergunning noodzakelijk aangevraagd moet worden daarvoor. Nu is men begonnen om deze vergunningen niet meer te geven, dus mag men geen massabetogingen houden al zijn ze vreedzaam. De reden die de betrokken dc daarbij geeft (politie heeft het te druk met criminaliteitsbestrijding) betekent dat men in het vervolg deze vergunningsaanvragen zal blijven weigeren. Ook blijkt nu dat de politie weinig geduld betracht met betogers in bepaalde districten en aanwezige journalisten. Apparatuur wordt in beslag genomen en beelden worden uitgewist. Sinds wanneer heeft de politie dat recht om beelden om andermans eigendom weg te wissen? Maar er rouleren nu beelden uit Nickerie waarop duidelijk is te zien dat de verklaringen van de politie over schending van een veiligheidsafbakening niet kloppen. Er zijn enkele kleine landen in bijvoorbeeld Afrika waar de straffeloosheid heerst en geen haan in de wereld ernaar kraait. We zien dat de burgers in deze landen bij duizenden hun land ontvluchten en in de zee omkomen. De weg die Suriname opkoerst is er een van vernietiging en ondergang. Het ultieme bewijs is dat er bijvoorbeeld vanuit de regering niets wordt gerept over een grote bedreiging die ons bestaan bedreigt namelijk de zeespiegelstijging. De keus is altijd aan de burger geweest en ook nu, maar wel op individueel niveau.
