Schoorvoetend heeft de Nationale Partij Suriname (NPS) het voornemen geuit om bij de volgende algemene verkiezing alleen in zee te gaan. Benieuwd naar de werkwijze die de NPS denkt te volgen om succesvol uit de bus te komen, legde Dagblad Suriname het oor te luister binnen de partij. Luid en duidelijk werd kenbaar gemaakt dat voorzitter Rusland niet alleen staat achter de gedachte van alleen in zee te gaan bij de volgende verkiezingen. Deze materie is besproken binnen de structuren van de partij. De adviesraad, onder leiding van Robert Baptista, moet zich in deze hebben uitgesproken. De koers die de NPS heeft ingeslagen, heeft weliswaar niet geleid tot spontane en enthousiaste adhesiebetuiging van de achterban. De partijgenoten zijn gecharmeerd en tegelijkertijd bevangen door onzekerheid. De vraag die van alle kanten wordt gesteld, is:’ ‘hoe gaan wij de NPS iets van haar oude glans teruggeven’.
De verdeeldheid onder de Creolen
Arnold Kruisland, speciaal belast met het doen opleven van de partij, is ervan overtuigd dat het kan. De NPS, die in september aanstaande 70 jaar geleden werd opgericht, heeft aangetoond dat het capabel is om het land te besturen. De geschiedenis heeft dat bewezen. Het dilemma waarmee de NPS wordt geconfronteerd, is de verdeeldheid onder de Creolen. Om dat te typeren, is met het Democratisch Alternatief (DA’91) en de Surinaamse Partij van de Arbeid (SPA) onlangs een samenwerkingsverband beklonken. Volgens Rusland kan niemand daartegen zijn. Deze voormalige partners hebben met de NPS goede zaken gedaan. Door de kracht van de groenen in Paramaribo vooral kregen zij toegang tot De Nationale Assemblee. Het zijn partners geweest die jaren onder Arron en Venetiaan hebben meegedaan en zodoende in het regeercentrum zijn terechtgekomen. Rusland praat niet van ‘over de ruggen van de NPS zijn ze binnengekomen’, zoals radicale partijgenoten zich uitdrukken.
De mama krioro partij
Binnen de NPS is er altijd verzet geweest tegen partijen met wie er werd samengewerkt en over de rug van de NPS binnenkwamen. Een typisch voorbeeld hiervan is de verkiezing van Guno van Castelen en Winston Jessurun. ‘Het zijn zwakke broeders, het doet ze goed om zich aan te sluiten bij de NPS en de ‘mama krioro partij’ in ere helpen herstellen en Suriname redden van de ondergang.’ Kruisland zegt dat nu de kogel door de kerk is, andere politieke partijen bij elkaar komen om samenwerkingsverbanden aan te gaan. De VHP heeft in navolging van de NPS ook bekendgemaakt de verkiezingen alleen te zullen ingaan. Dat is volgens Kruisland de beste weg. Zo kunnen de volgende algemene verkiezingen, de kracht en de plaats van de individuele partijen aantonen. De Creoolse partijen staan slecht voor, gezien de verdeeldheid ook binnen deze bevolkingsgroep. Het Creoolse blok moet geen vereniging zijn van verschillende partijen. Het Creools blok moet bestaan uit één partij, de NPS.
