De kleine politieke partijen, de z.g. “todo-prasoro ”-partijen, die nu willen samenwerken, hebben jaren geprofiteerd over de ruggen heen van de gevestigde partijen.
Nu de NPS heeft gesuggereerd dat zij in 2020 alleen de verkiezingen wil ingaan en de VHP ook die richting opgaat, is er geen keuze voor de rest van de partijtjes om een andere koers te nemen. Het Front vormde in 1997 bestaande uit de NPS, de VHP en de KTPI één vuist tegen het militaire regime. De NPK 2 die op 25 februari 1980 werd weggeschoten en verdreven, bestaande uit de NPS, PSV, HPP en de KTPI, werd niet geraadpleegd bij de vorming van het Front. De NPS liet haar strijdgenoten, de HPP en de PSV, in de steek; was hier geen sprake van hoogverraad? In 1987 heeft het volk massaal en frontaal gestemd op Front in de veronderstelling dat zij de democratie zouden herstellen en voornamelijk de decembermoorden van 1982 en de stichters van de branden van o.a. het gebouw van de Moederbond, de radiostations Radhika, ABC en de uitgeverij De Vrije Stem zouden aanpakken! Helaas hebben de Front-regeringen, die liefst 15 jaren aan de macht waren, geen zoden aan de dijk gelegd, totdat de NDP o.l.v. D.D. Bouterse de politieke winst behaalde en D.D. Bouterse president werd in 2010 en in 2015.
Het Nieuw Front vormde een bondgenoot met de VHP, NPS, PL, DA’91 en SPA. De kleine partijen hadden haast geen inbreng qua kiezers en ze werden goed beloond door een kiesbare plaats in DNA en ministersposten te bemachtigen. Na kritische opmerkingen heeft V-7, later V-6 (zonder de KTPI) lering getrokken en heeft niet alle leiders op een rij geplaatst.
Trouwens een heel goede zaak, want mijnerzijds was ook het advies gegeven om geen prijs te geven aan kiesbare plaatsen aan partijtjes, die niet eens een halve zetel kunnen binnen halen.
Dit is wel bewezen tijdens de verkiezingen in 2010. DA’91 en SPA konden niet met voorkeurstemmen binnen komen. (Ik zal U niet vermoeien met hun aantal behaalde stemmen!).
De ex-voorzitter van DA ’91 , Winston Jesserun, zag het al aankomen en hij heeft tijdig het zinkend schip verlaten en overgedragen aan de enige vrouwelijke voorzitter in Suriname, mw. A. del Castilho. Als de voorzitter van de SPA na een samenwerking met DA’91 stelt dat er meerdere partijen en maatschappelijke organisaties bij hun zullen aansluiten, dan zullen dat partijen en organisaties zijn, die politiek niet meer levensvatbaar zijn!
De SPA is nog kleiner geworden dan zij waren; dit komt door de splitsing.
De SPA o.l.v. Guno Castelen en de DRS o.l.v. Clifford Marica.
Als deze partijen in een grote politieke combinatie vooral in 2015 geen zetels hebben behaald middels voorkeursstemmen, dan blijft de vraag overeind of zij ooit een politieke rol kunnen spelen in politiek Suriname!
Roy Harpal
