In Dagblad Suriname van zaterdag 12 maart 2016 verscheen op pagina 3 een artikel onder de kop: Gangaram Panday: “Privileges en topsalarissen gewezen ministers intrekken.” In het bewuste artikel opent de parlementariër Keshopersad Gangaram Panday (KGP) een regelrechte en persoonlijke aanval op de ex-ministers, die deel uitmaken van de huidige Nationale Assemblee, te weten de heren drs. Rabin Parmessar, nota bene zijn eigen fractiegenoot en onlangs inmiddels benoemd en geïnstalleerd als algemeen directeur van de Energie Bedrijven Suriname N.V., Chandrikapersad Santokhie, mr. Eduard Belfort en dr. Gregory Rusland, alsook op alle gewezen ministers uit voorgaande kabinetten. De parlementariër KGP verwijst naar de lucratieve (pensioen)regeling voor alle gewezen ministers en onderministers in ons land met betrekking tot hun aanstelling/benoeming in de hoogste ambtelijke salarisschaal, na hun ministerschap, overeenkomende met het salaris van directeur van een ministerie en beschuldigt hen ervan van beide wallen te eten. Keshopersad Gangaram Panday: “ Ik ben een voorstander van een wijziging, omdat het niet zo kan zijn dat als je minister af bent, je gelijk kan opteren voor een directeurssalaris. Dit, terwijl je thuis blijft en zittend het geld verdient.”
De vraag is in hoeverre de heer KGP, die eerder als politieagent in de functie van buurtmanager Paramaribo Centrum was tewerkgesteld en vrij kort na zijn overstap van de VHP naar de NDP op het kabinet van de president werd tewerkgesteld, afstand heeft gedaan van zijn salaris op het kabinet van de president. Hoe goed ook bedoeld door betrokkene, moet worden opgemerkt dat in zijn ondiplomatieke bewering en aanval een zekere mate van hypocrisie te bespeuren valt. Dat een dergelijke regeling door een toevallig kabinet in het leven werd geroepen, tot daar aan toe!
Het toenmalig kabinet had het kruis en heeft zichzelf rijkelijk gezegend. Eveneens heeft zij de weg geplaveid voor alle andere ministers en onderministers, die onafgebroken een jaar en langer in die functie hebben gediend. Zou de parlementariër Keshopersad Gangaram Panday daar zelf geen gebruik van hebben gemaakt als hij minister was geweest en daartoe in de gelegenheid zou zijn gesteld? Hij zou wel gek zijn geweest als hij dat niet had gedaan. Zo simpel is het! Anderen, nota bene collega’s, ervan beschuldigen van beide wallen te eten is zeer oncollegiaal en onsportief. Zo lang er geen andere regeling voor gewezen ministers en onderministers wordt ingevoerd, zal het Surinaamse volk opgescheept zitten met de huidige regeling. En de mogelijkheid is zeer groot dat ditzelfde volk zich ook deerlijk eraan zal ergeren!
Het is jammer dat de parlementariër KGP wel de splinter in de ogen van de ex-ministers ziet, doch de dikke balk in zijn eigen ogen niet ziet. Hij verzwijgt naar alle waarschijnlijkheid bewust dat ook hij en mogelijk ook een groot aantal van zijn collega-parlementariërs momenteel van twee wallen eten.
De parlementariër Gangaram Panday en al zijn andere collega-parlementariërs, die uit het ambtelijke komen hebben een lucratief inkomen met alles erop en eraan. Ze hebben daarnaast hun hoge ambtelijke posities en salarissen behouden. Betrokkene is nu al verzekerd van een dik pensioen waar anderen graag van zouden willen dromen, alsook van een schitterende eersteklasse ziektekostenregeling, als hij straks geen lid van het parlement meer is. Ik hoop van harte voor hem dat hij de DNA-termijn volmaakt! Jammer dat de zeer gewaardeerde parlementariër KGP daar bewust geen mededelingen over doet. Hypocrisie van de eerste orde, zou men zeggen!
Het zou de zeer gewaardeerde parlementariër KGP als mens, doch meer nog als lid van het Hoogste College van Staat sieren, als hij ervoor had gepleit:
1) dat alle ambtenaren, die bij een algemene verkiezing op een kandidatenlijst voorkomen en daadwerkelijk gekozen worden, vanaf het moment waarop zij beëdigd en toegelaten worden tot een volksvertegenwoordigend lichaam (dus zowel DNA-, RR- en DR-leden) zij van rechtswege in aanmerking worden gebracht voor verlof buiten bezwaar van den lande. Het moment waarop betrokkenen geen lid meer zijn van een volksvertegenwoordigend lichaam, keren zij terug in hun oude functie in het ambtelijke, met dien verstande dat zij dan worden ingepast in dezelfde salarisschaal als waarin zij vóόr hun lidmaatschap van het volksvertegenwoordigend lichaam waren ingedeeld en tewerkgesteld, waarbij zij eveneens in aanmerking worden gebracht voor het aantal periodieke verhogingen, welke zij zouden hebben gekregen als hun dienstbetrekking niet was onderbroken;
2) dat alle RR- en DR-leden eveneens in aanmerking worden gebracht voor een pensioen- en ziektekostenregeling, zoals toepasselijk voor de DNA-leden. Het zijn immers volwaardige leden van een volksvertegenwoordigend lichaam en verdienen op grond van het gelijkheidsbeginsel dezelfde behandeling als DNA-leden. Of niet soms! In het bewuste artikel stelt betrokkene immers zelf: “Het is niet goed te spreken wanneer de samenleving de buikriemen moet aan trekken. Als de samenleving dat moet doen, dan geldt het voor iedereen, met inbegrip van de parlementariërs.”
Mogelijk dat de zeer gewaardeerde parlementariër Keshopersad Gangaram Panday het Surinaamse volk een enorme dienst kan bewijzen en ter zake de boven aangehaalde 2 punten de nodige initiatieven kan nemen. Voor de Surinaamse overheid zou het een en ander jaarlijks een besparing van miljoenen zijn.
R. Paltantewari
