Cuba, een voormalig gok- en prostitutieterritorium/paradijs van rijke mensen uit de Verenigde Staten, werd op 1 januari 1959 met de Revolutie veranderd in gehaat territorium voor dezelfde Verenigde Staten. Eerdere pogingen op 26 juli 1953 en in 1956 om de volksrevolutie te vestigen, mislukten. De culminatie van de vele kapitalistische escapades, vooral vanuit de VS, bereikten het hoogste punt in de regeerperiode van de couppleger Fulgencio Batista, die duidelijk in dienst was van het Amerikaanse imperialisme. Fulgencio Batista was niet alleen een pion van de VS, maar was één van de wreedste dictators op het westelijke halfrond. Onderdrukking en uitbuiting van het eigen Cubaanse volk waren in zijn regeerperiode schering en inslag. De middenklasse in Cuba voor de Revolutie, was voor het gros vervallen tot dienaars van het establishment onder leiding van Fulgencio Batista. Een goed voorbereide revolutie vanuit het bergachtig Siërra Maestra gebied, een ruraal gebied in Cuba, door onder ander de jurist Fidel Castro, Raul Castro, Che Guevara een Boliviaanse arts, resulteerde op 1 januari 1959 tot het verwijderen (lees: opdonderen) van het kapitalistische regime van de dictator Fulgencio Batista. Onder leiding van de kameraad Fidel Castro, voor wie ik tot op heden veel bewondering heb, werd een socialistische republiek gevestigd. De beweging van de 26ste juli speelde in deze revolutie een zeer belangrijke rol. De beweging werd opgericht op 26 juli 1953. Vandaar de naam beweging de 26ste juli. Ondersteuning werd onder ander geboden door de toenmalige Sovjet-Unie en later de supranationale organisatie van links progressieve politieke partijen, de socialistische internationale(soc-intern). Omdat deze geslaagde ideologisch bepaalde revolutie een grote klap was in het gezicht van de VS in geopolitiek opzicht en wel in de branding van de koude oorlog, ondernam de VS een mislukte en fataal geworden interventie-actie in 1962. In die actie werden Cubaanse ex-militairen/ballingen van het leger van Fulgencio Batista en anderen gerekruteerd en getraind door the US army. Deze mislukte aanval/invasie staat in de geschiedenis ook bekend als het Varkensbaai debacle. De agressor VS en haar Cubaanse handlangers, werden grandioos verslagen. De fase van economische boycot, bekend als het embargo tegen Cuba, werd gelijk hierna geformuleerd en afgekondigd. Geen enkel Amerikaans bedrijf mocht handel drijven met Cuba. Dit embargo heeft dus 54 jaar standgehouden. Ondanks dit embargo, heeft kameraad Fidel Castro en zijn communistische partij, Cuba op diverse beleidsdomeinen, zoals onderwijs, gezondheidzorg, landbouw, sociale zorg tot grote hoogte gebracht. Vele derde wereldlanden in diverse werelddelen hebben bijzonder veel profijt van het succes van de Cubaanse Revolutie gekend en nog steeds kennen. Denk maar aan het opleiden van vele artsen en andere technicians uit de bedoelde landen in Cuba. Ook het geven van ontwikkelingshulp door Cuba in de vorm van het ter beschikking stellen van artsen, ingenieurs etc. aan de broederlanden is een duidelijk voorbeeld van het succesverhaal van de revolutie op Cuba. Suriname kan ook van de steun/de bijdrage die Cuba heeft geleverd aan de ontwikkeling in broederlanden bevestigen. Bravo, Bravo Fidel, wijlen Che en anderen.
De pragmatiek in de geopolitiek van Obama
Dat president Obama ingezien heeft dat het embargo anno 2016 tot nu toe contraproductief heeft gewerkt, voor wat betreft de geopolitieke en geo-economische belangen van de VS, geeft aan dat Obama een echte geniale pragmatische politieke leider en Staatsman is. Hoe kan je in Gods naam bewerkstelligen dat in onze achtertuin rust heerst als op basis van het embargo dat vanaf 8 februari 1962 bestaat en daardoor een land (Cuba) in die achtertuin blijft onderdrukken/pesten met het logische gevolg dat in onze achtertuin andere mogendheden invloedrijk worden, zal Obama gedacht hebben. Wij moeten als VS de ‘ideologische vijanden’ de pas afsnijden en hen neutraliseren. In deze zal Obama primair doelen op Rusland en China. In dit kader zal hij de scenario’s gericht hebben op de veiligheid van de VS. In economisch opzicht zal Obama gedacht hebben dat de Cubaanse markt van ongeveer 11 miljoen zielen, een niet te verwaarlozen afzet markt voor Amerikaanse producten is. Het zou erg naïef zijn om deze markt zo dicht bij huis over te laten aan bijvoorbeeld Europese, Aziatische landen of andere economische blokken. Overigens is het zeker een feit dat de migratie stroom uit Cuba naar de VS, significant kan afnemen als de economische banden wederom hersteld worden. Investeringen, met name van rijke lieden uit de VS op het eiland in diverse sectoren, kunnen de werkgelegenheid doen toenemen. Dit alles zal zeker in overweging genomen zijn door Obama. En dit kwalificeer ik als een grote mate van pragmatiek met praktische efficiëntie als resultaat in hetgeen straks aangehaald is. Door deze prudente en pragmatische aanpak van het Obama beleid naar Cuba toe, wordt mede hierdoor met verminderde kosten de veiligheid (militair), maar ook de inkomsten (economisch)van de VS veilig gesteld. Laat mij voor alle duidelijkheid vaststellen dat Obama niet om filantropische redenen tot de actuele actie richting Cuba toe is overgegaan. De republikeinen, waaronder Marco Rubio die een diaspora Cubaan is en volledig haat koestert voor het communisme en vooral voor de huidige regering van Cuba, zullen absoluut dit positieve proces van samenwerking tussen Cuba en de VS frustreren of zelf in het geheel terugdraaien als zij aan de macht komen. Ik klop dat af. Overigens zijn die geluiden tijdens de debatten bij de in gang zijnde Primaries en caucases reeds hoorbaar. Dit vind ik onpragmatisch, naïef en dom van de republikeinen onder aanvoering van de neoconservatieve in het republikeinse kamp. Hoe het ook zij, Obama heeft een eminente daad gepleegd om na decennia zich als president van de VS op Cuba te begeven. Mijns inziens kan nu al sprake zijn van een revolutionaire omwenteling in de decennia bekoelde vijandige relatie tussen de twee landen.
Guantanamo Bay
De VS zal verder moeten gaan in het ontwikkelen van een vertrouwenwekkende en gelijkwaardige relatie met Cuba. Het zelfbeschikkingsrecht en het nationale territoir van Cuba moeten onder alle omstandigheden erkend worden. In dit kader vind ik dat in de naaste toekomst overleg gepleegd moet worden voor een, zij het, op geleidelijke manier overdragen van Guantanamo Bay aan de rechtmatige eigenaar Cuba. Er kan wat mij betreft ook een overeenkomst tussen beide landen gesloten worden om Guantanamo Bay aan de VS voor een bepaalde periode op huurbasis af te staan. De VS moet echter kunnen aantonen, welk strategisch belang of doel de basis dan nog heeft/dient. Uiteraard ben ik realistisch genoeg te beseffen, dat deze handelingen niet binnen de komende tien tot twintig jaren een feit kunnen zijn. In elk geval moet het proces daartoe over enkele jaren in gang gezet worden.
Tot slot moet ik lof uitspreken aan het adres van het Vaticaan dat in de persoon van de Paus en diens deskundigen een belangrijke rol hebben vervuld in het in gang gekomen ontdooiingproces in de relatie Cuba en VS.
Bert Eersteling
