Dagblad Suriname sprak in dit kader met Kenneth Hendrison, directeur van Bnets. Naar Hendrison zijn mening zal er een bewustwordingsproces op gang moeten worden gebracht. De filosofie waarbij men denkt dat het een relatie is tussen de klant en de bank is volgens Hendrison onjuist.
Veiligheid op de eerste plaats
De winkelier maakt een keuze als die een POS-apparaat wil hebben. Men wil hiermee de klanten de mogelijkheid bieden om naast cash ook op een andere manier te betalen. Het is een stukje veiligheid voor de winkelier. “Het moment dat men weet dat een ondernemer veel elektronische transacties pleegt, zijn criminelen minder snel geneigd om die organisatie aan te vallen”, zegt Hendrison. Ten tweede zijn er vanwege deze mogelijkheid volgens Hendrison minder kasverschillen. Men raakt minder tijd kwijt aan het tellen van geld. Ook daar loopt men het risico voor kasverschillen, waarbij het personeel ook kan stelen of fouten kan maken. De ondernemer heeft tenslotte ook geen kosten aan het transporteren en of bewaren van geld. Daarnaast is ook uit onderzoek gebleken dat het moment de consument weet dat hij geld op de bank heeft, en weinig geld in zijn zak heeft, de kans groter is dat die persoon bij het pinnen meer zal uitgeven dan hij in zijn zak zou hebben. Het belangrijkste volgens Hendrison is de veiligheid voor de winkelier.
Tot voor kort betaalde de bank voor een gasttransactie (POS) SRD 0,50. Dat bedrag vond de bank te hoog. Enkele banken zijn ertoe overgegaan de winkeliers de kosten in rekening te brengen. Volgens Hendrison zijn zeker niet alle banken ertoe over gegaan. Omdat de 50 cent zelf voor de banken te hoog was, merkte Bnets op dat de banken niet echt proactief bezig waren de winkels te stimuleren POS-apparaten te laten aanvragen. Er is wel een groei te merken, maar niet op een gewenst niveau. Er is besloten om de kosten van 50 cent naar 20 cent te brengen; 20 cent is de totale prijs van een transactie. Bnets krijgt daaruit een deel. De bank die de kaarthouder is, krijgt een deel en de eigenaar van het apparaat een deel.
Hoe geschiedt het in het buitenland?
In het buitenland kan men een POS-apparaat huren, leasen of kopen bij de bank. In alle gevallen betalen de winkeliers een maandelijkse fee, plus een fee per transactie. Dit, omdat het onderhoud van het netwerk en de service van de apparaten zeker niet gratis zijn.
De Surinaamse situatie
Bnets komt niet tussen de onderhandeling van de banken en de winkeliers. Bnets zorgt alleen voor het interbancair netwerk. De banken sluiten zich aan op het netwerk en die dealen verder met de winkeliers. In Suriname zijn de winkeliers volgens Hendrison door de jaren heen heel verwend door de banken. “Men betaalt een borg en men krijgt al zo een apparaat. Zo een apparaat kost de bank tussen de $ 800 en $ 1000. Deze informatie is niet na te trekken, gezien de informatie over de de aankoop van de apparaten niet ter beschikking is. Online prijzen komen wel uit op ronde de $300″ Door die verwennerij hebben de winkeliers nooit beseft dat het om hun eigen veiligheid gaat. Het is een win-win-situatie”, zegt Hendrison.
De bedoeling van het verlagen van de kosten voor gasttransacties is dat hierdoor de banken eerder geneigd zijn om POS-apparaten te plaatsen. “Dit zal pas gebeuren als de winkeliers beseffen wat de voordelen zijn van het elektronisch betalen ten opzichte van het ontvangen van cash. Kijk maar naar de toenemende roofovervallen. De winkelier wil toch niet meer met alleen maar cash in huis zitten? Dit heeft een sneeuwbaleffect voor de veiligheid. Men mag als winkelier echt wel investeren in een stukje veiligheid. De winkelier moet maar eens zelf gaan berekenen hoeveel het hem kost cash te accepteren. Dat betreft de tijd die hij kwijtraakt aan het tellen, transporteren en het opslaan van het geld. Zo zal de winkelier door hebben dat de 20 cent niets is”, aldus Hendrison.
Kavish Ganesh
