Wij hebben momenteel economen in het nieuws die zowel positief als negatief staan tegenover de ondersteuning van het IMF in Suriname met zijn Structureel Aanpassingsprogramma. Het draait in vele opzichten bij de economen om de economische problemen die deze organisatie veroorzaakt in landen die in zijn handen terechtkomen. Maar het gaat uiteindelijk niet om de economie. Zoals vakbondsvoorman Robby Berenstein onlangs aangaf, is de mens er niet om de economie te dienen, maar de economie is er om de mens te dienen. Met het oog slechts op het groter plaatje vergeet de econoom op den duur de detailonderwerpen, die in beginsel ook invloed uitoefenen op de economie.
Zo meent econoom Guillermo Samson dat de Structurele Aanpassingsprogramma’s het vooral vrouwen moeilijk maken om in de behoeften van hun gezin te voorzien. “Als het onderwijs duurder wordt, omdat het IMF aanbeveelt de gebruikers te laten betalen voor openbare diensten (de zogenaamde user fees), worden eerst de meisjes thuisgehouden. De gebruikersbijdragen in openbare hospitalen en gezondheidscentra maken de zorg onbetaalbaar voor wie die het meest nodig heeft. De overschakeling op landbouwproducten voor de uitvoer maakt het basisvoedsel voor gezinnen duurder. Vrouwen werden indertijd sterker uitgebuit na de versoepeling van de arbeidswetgeving toen er meer misbruik kwam in de bedrijven die op goedkope arbeidskrachten draaien (de sweatshops)”, aldus Samson.
Volksvertegenwoordiger Krishna Mathoera kijkt vooralsnog niet naar een IMF-programma. “IMF heeft nog niet eens besloten dat het ons zal ondersteunen. Dat is voor de toekomst”, zegt Mathoera. De politica praat wel over de situatie die Suriname kent, zonder de hulp van IMF. “De overheidsbegroting is 60% overstegen dan de begroting van de laatste periode van Venetiaan. IMF zegt dat de uitgaven van de overheid zo min mogelijk moeten zijn. IMF zal dus adviseren om te knippen in alle onnodige uitgaven. Dat zal de meest kwetsbare groepen treffen. Nu al zien wij, zoals de begroting er nu uit ziet, dat er geen specifieke programma’s bestemd zijn voor vrouwen. Wij hebben in Suriname ongeveer 40.000 eenoudergezinnen, voornamelijk vrouwen. Voor die vrouwen is er geen vangnet ontwikkeld. Die vrouwen zullen dus getroffen worden in de 3 rollen (reproductieve rol, participatie in het arbeidsproces en sociale rol) die zij vervullen. De vrouw zal harder moeten werken om de eindjes aan elkaar te kunnen knopen”, zegt Mathoera. Dit opent volgens haar de weg naar illegaliteit, voornamelijk prostitutie, zoals nu al te merken is. IMF zal volgens Mathoera deze situatie alleen maar verergeren. De gevolgen van deze crisis zijn al desastreus volgens haar.
Kavish Ganesh
