Na 2½ maand zien wij de ontwaarding van de SRD als officiële munteenheid. Volgens Makka is als gevolg van deze devaluatie alleen een deel van de politici geaccommodeerd. Zij hadden voorkennis. Anders was de devaluatiebeslissing in de DNA genomen of was de vernietiging van de economie met de vakorganisatie gezamenlijk besloten. Makka stelt dat als er inflatie is, je minder kunt kopen met dezelfde hoeveelheid geld: de koopkracht neemt af. De hoeveelheid producten die je kunt kopen, noem je je koopkracht. Je koopkracht hangt af van je inkomen. Hoe hoger je inkomen, hoe groter je koopkracht. Hoe hoger de prijzen, hoe kleiner je koopkracht. Het duurder worden van producten noem je inflatie. Inflatie kun je onderverdelen in bestedingsinflatie en kosteninflatie. Het leven met devaluatie, bestedingsinflatie en kosteninflatie dwingen alle vakorganisaties en consumenten tot een krapper bestaan.
Toch moet de regering op dit punt onderhandelingen voeren met ambtenarenvakbonden, zegt Makka. Dit heeft allemaal te maken met simpele economische wetmatigheden. Wij moeten elkaar vinden zonder de economie, stabiliteit en belangen van anderen in gevaar te brengen, al hebben we dat geld de komende 2 jaren niet. Wederom krijgen wij strafwerk en huisopruiming als gevolg van slecht monetair beleid. De Fiso-richting, de betaling van de inflatiecorrectie, maar ook de verdamping van de AOV en AKB moeten opnieuw worden bestudeerd, evenals andere koopkrachtversterkende aspecten, zoals belastingschijven. Loonstudie en liquiditeitsanalyse gaan hand in hand, zegt Makka. Loonsverhoging kan economisch en juridisch niet, wellicht alleen politiek, zegt Makka ten slotte.
