De voorzitter van de Vereniging van Verwerkers en Rijstexporteurs (VRE), Bhagwatpersad Ramadhin, stelt dat de opkoopprijs van padie op basis van USD 550 niet haalbaar is. Hij memoreert dat de schuren nog propvol zitten met grote voorraden padie. “Er zit zeker een hoeveelheid van 50.000 ton aan padie van de vorige seizoenen opgeslagen in de schuren.” Dan praat Ramadhin nog niet over de nieuwe voorraad padie die onlangs is geoogst. Deze zal ook zeker 50.000 ton bedragen of meer. Volgens de deal met Venezuela zal een hoeveelheid van 19.000 ton witte rijst geëxporteerd worden. Na de export van deze hoeveelheid, zal er nog een grote hoeveelheid padie overblijven in de schuren. De Surinaamse Padieboeren Associatie (SPBA) heeft onlangs een brief gericht naar de VRE-voorzitter waarin wordt gevraagd om te onderhandelen, zodat de opkoopprijs van padie berekend kan worden op grond van USD 550 per ton padie.
‘We gaan echt geen USD 550 krijgen’
Ramadhin stelt dat de exporteurs beslist geen USD 550 per ton witte rijst van Venezuela gaan krijgen. De bijkomende kosten worden nog uit die USD 550 afgetrokken. Volgens Ramadhin is het nog onbekend tegen welk bedrag zij een ton witte rijst exporteren naar Venezuela. Ook krijgen ze geen valuta in handen, maar SRD’s omgerekend tegen een koers van 3.35. Volgens Ramadhin wordt momenteel de overschot die was opgeslagen in de schuren, geëxporteerd. Deze waren opgekocht tegen een bedrag van SRD 50 per baal padie. Volgens Ramadhin zijn het juist de rijstexporteurs die miljoenen verlies hebben geleden. De indruk die gewekt wordt dat de exporteurs forse winsten gaan boeken, beschouwt hij als een fabeltje. Ondanks de stopzetting van de export naar Venezuela hebben de exporteurs de rente blijven voldoen aan de banken. Ramadhin wijst er ook op dat de exporteurs schade hebben geleden door de padie zo lang terug, bijkans twee seizoenen terug, op te kopen en deze op te slaan. In het verwerken van de bijproducten is er sprake van verlies. De rijst die uit deze padie gepeld wordt, is ook minder aan kwaliteit.
Rijstexporteurs zelf ook machteloos
Ramadhin legt uit dat de rijstexporteurs zelf ook machteloos zijn. De prijs van een ton witte rijst op de wereldmarkt die in florerende perioden USD 700 bedroeg, is gekelderd naar USD 320 tot USD 340. Enkele maanden terug lag de prijs nog tussen de USD 500 en USD 550. De rijstexporteur zegt begrip te hebben en mee te leven met de kreten van de kleine rijstboeren. Maar de exporteurs zitten ook in een overmachtspositie. Er is een overschot aan 50.000 ton padie die is gaan inboeten aan kwaliteit. Deze hoeveelheid wordt eerst geëxporteerd. Maar er is een deal met Venezuela om slechts 19.000 ton witte rijst te exporteren. Als er nieuwe exportmarkten gezocht worden en de oude voorraad verscheept is, heeft de exporteur er geen moeite mee om de rijstboeren meer te betalen aan opkoopprijs. Momenteel wordt een baal padie voor SRD 35 opgekocht, legt hij uit.
Onenigheid leden resulteerde in VRE
Dat de VRE waar Ramadhin de voorzitter van is, plotseling uit de grond is verrezen nadat het nieuw bestuur van de Vereniging van Rijstexporteurs (VRE) werd gekozen onder voorzitterschap van Imro Manglie, is volgens Ramadhin het gevolg van onenigheid tussen leden. Leden die zich niet konden terugvinden in de VRE, richtten hun eigen vereniging op. Dat slechts de VRE mag exporteren, ontkent Ramadhin. Volgens hem wordt elke verwerker in de gelegenheid gesteld daartoe. Zij moeten zich aanmelden bij Iboza die nog steeds als bemiddelaar optreedt in de export van witte rijst vanuit Suriname naar Venezuela.
Asha Gajadien-Bhagwat
