John van Coblijn, ex-voorzitter van afdeling Paramaribo van de NPS, zegt aan Dagblad Suriname dat de gewezen governor van de Centrale Bank van Suriname (CBvS) niet kan praten over een overmachtssituatie als het gaat om het feit dat hij monetaire financiering heeft toegepast. Tijdens de afgelopen DNA-vergadering beriep Hoefdraad zich op deze overmachtssituatie voor het feit dat hij destijds monetair gefinancierd heeft om de staatsuitgaven te rechtvaardigen. ‘Het is geen overmachtssituatie. Hij had als governor van de CBvS duidelijke adviezen kunnen geven aan de regering de afgelopen jaren dat hij het beleid dat gevoerd werd, niet zou accommoderen. Dat had hij moeten doen. Nu zitten wij met de gebakken peren.’
Volgens Van Coblijn zien we nu een dubbelspel, waarbij Hoefdraad zowel de governor van de CBvS is geweest en nu sinds kort minister van Financiën is, waarbij hij nog steeds de CBvS kan beïnvloeden ten voordele van zichzelf als minister van Financiën. Van Coblijn vindt dit een hele kwalijke zaak, omdat hij van mening is dat Hoefdraad de ruimte had moeten bewaren tussen de CBvS en de overheid, in die zin dat deze instantie een onafhankelijke positie moet innemen. Dit is volgens hem een positie die niet alleen één actor binnen de Surinaamse gemeenschap accommodeert. Hoefdraad had de gevolgen voor de totale bevolking mee moeten nemen bij het bepalen van zijn beleid. ‘Het feit dat de CBvS nu in overtreding is, is ook voor een deel te wijten aan het beleid dat Hoefdraad heeft gevoerd de afgelopen jaren’, stelt de politicus.
‘Ik zie niet graag dat mensen in het gevang belanden en ik wens het niemand toe, maar de wet is heel duidelijk als het gaat om wat erop staat wanneer de governor van de CBvS en de minister van Financiën meewerken om het land in dit soort problemen te brengen. Hoefdraad gaf in het parlement tevens aan dat de Bankwet, die de mogelijkheid biedt tot monetaire financiering, in deze gewijzigd moet worden, zodat dit niet meer kan. Er is volgens Van Coblijn echter niets aan de hand met de Bankwet. Hij geeft aan dat de Bankwet in 2005 is gewijzigd, juist vanwege het feit dat de monetaire financiering in de periode 1990 tot 2000 hoogtij heeft gevierd. ‘Men wilde dus een goede Bankwet maken om te voorkomen dat autoriteiten bepaalde handelingen zouden plegen.’ Van Coblijn stelt ook dat de oppositie veel te licht omgaat met deze hele kwestie. ‘De oppositie had de bevolking moeten beschermen, maar heeft het volk voor de haaien gelaten.’ Suriname is in een zeer gevaarlijke situatie terechtgekomen, maar de oppositie komt met mooie woorden die zelfs tot ‘geslijm’ gerekend kunnen worden. ‘Dit, terwijl het hun taak is om de regering op het juiste spoor te houden. Het is niet correct naar de democratie toe wanneer een regering de gelegenheid krijgt op klaarlichte dag geld uit de kluis te halen van de CBvS en die over de samenleving te strooien. De oppositie moet daartegen opkomen.’ Wat de oppositie nu doet, is volgens Van Coblijn niet bevorderlijk voor de democratie. De regering had volgens hem andere methodes moeten gebruiken om haar problemen op te lossen en niet de weg van de minste weerstand moeten kiezen.
Andere landen in de wereld hebben volgens hem hun problemen anders opgelost, omdat zij wisten dat het financieel-economische crime is wanneer je ongedekt geld in de samenleving pompt. Deze landen hebben hun begrotingen gezond gemaakt en een beroep gedaan op de kapitaalmarkt of instituten, zoals het IMF en de Wereldbank, en om hulp gevraagd. ‘Hier is men bang om dit te doen, omdat men bang is voor kritiek en omdat men de controle zou kunnen verliezen over het proces van a la dol geld uitgeven.’ De grootste verliezer in deze kwestie is volgens Van Coblijn uiteindelijk de totale samenleving. Met name politici zullen volgens Van Coblijn niet gevoelig zijn voor de ontstane situatie. ‘Dit, omdat zij al zodanig beloond zijn geworden de afgelopen jaren en ze zichzelf zo verder zullen blijven belonen dat zij nauwelijks iets zullen merken als de prijzen omhoog gaan.’
