Primitieve politiekvoering wordt voorgezet

dblogoDe politiekvoering in Suriname is blijven steken in een soort rudimentaire fase. De manier waarop wij onze stem uitbrengen mag wel zijn gemoderniseerd, maar de politieke praktijk is in een nog primitievere fase beland dan wij begonnen ergens in het midden van de vorige eeuw. Steeds meer is de politiek een commerciële business geworden waarbij men louter de controle probeert te krijgen over de middelen van de Staat en de hoge banen in de publieke sector en bij de staatsbedrijven van het land. De politiek moet door het ABS geregistreerd worden als een economische bedrijfstak, een economische sector. De CEO’s daar zijn de partijvoorzitters. Een aantal partijleiders en politici heeft van de politiek een primitief spel gemaakt van optellen en aftrekken. Bij samenwerkingsonderhandelingen kijkt men niet naar de ‘common grounds’ (de gemeenschappelijkheid) die binden (via de partijbeginselen en verkiezingsprogramma’s), maar puur naar posten en functies. Men kan met iedereen in zee gaan, zolang men posten krijgt. Dat is precies wat bedoeld wordt met politieke hoererij. Dat er geen innovatie is in de Surinaamse politiek, komt door de lage moraal die alom heerst in Suriname. Het komt omdat we nog fossielen hebben als prominenten partijleiders. De voorbeelden hoeven wij niet te noemen, maar twee van hen komen later aan de orde hier. Er zijn politici die met hun verachtelijk politieke wajangspel het milieu zwaar hebben vervuild en via oneerlijke concurrentie andere partijen die willen regeren ook genoodzaakt hebben om ook op een primitieve manier af te zakken. Genoemd kan worden de PL-voorzitter, die getracht heeft om van de politiek een schouwspel te maken dat zonder uitleg gevolgd kan worden door de ongeschoolde delen van de achterban en de massa. Men heeft voor de eigen politieke gierigheid de term ‘politieke realiteit’ en ‘mi casa es su casa’ geïntroduceerd. Het volk houdt van de realiteit, omdat het een cultuur heeft om naar de realiteit (reality) te luisteren. We noemen als populaire voorbeelden Bob Marley, Papa Touwtjie en Lucky Doebe. Wanneer gesproken wordt over de politieke realiteit, dan is de massa niet achterdochtig, want men houdt zelf ook van de ‘reality’. Het mi casa es su casa model gaat uit van verschillende ‘casas’ (huizen) in de regering met verschillende eigenaren. Het model gaat dus uit van verkavelde regeringen waar men de partners ook toelaat in elkaars huis. Het systeem daarbij is dus dat de huiseigenaren primair niet gestoord worden en volledige woongenot krijgen (ruimte om hun dingen te doen). Dus onder het mom van de politieke realiteit overheerst het materialisme. Dit materialisme is trouwens niet onbekend bij een deel van de first voters zelf. Nu is het nieuws uit dat de KTPI uit de V7 is gestapt. Uit de woorden van de NPS-voorzitter blijkt dat in de combinatie rekening was gehouden met het eventueel uitstappen van deze partij. De NPS-voorzitter zou zich woorden hebben laten ontvallen waaruit wij moeten halen dat men met een uittreden rekening hield vanwege de geschiedenis. En de geschiedenis is dat zowel de KTPI als de PL tot de meest mobiele partijen in Suriname behoren. Het oversteken gaat niet gepaard met gewetensproblemen. Na de verkiezingen van 2010 was het bijna niet meer bij te houden hoeveel keren deze partijen van links naar rechts overstaken. Traditioneel staan deze partijen ook bekend als de minst loyale en de meest onbetrouwbare, maar dat zou ook te maken kunnen hebben met oude vooroordelen, waarvoor we onze verontschuldigingen aanbieden. De KTPI is in de afgelopen tijden er niet moderner op geworden, de partij wordt op dezelfde oude wijze ‘bestierd’. Deze partij heeft zich echter wel zeer mobiel gedragen, waarmee eigenlijk een stuk innovatie ook gemoeid moet zijn. Het oversteken van links naar rechts en dan weer terug wordt slechts ingegeven door een drang naar macht. Deze van origine sterk regionaal gebonden partij heeft in de afgelopen jaren niet gezorgd voor een snellere emancipatie van de achterban via onderwijs. Daaruit trekken we de conclusie dat niet is gewerkt in het algemeen belang. De KTPI-voorzitter ziet de partij als een familie-erfenis en dat valt te begrijpen. Maar met de erfenis moet men het volk en de achterban verheffen. Dat kan het best via onderwijs en moreelethisch correct gedrag. Of is dat voor de achterban niet belangrijk? De KTPI-voorzitter gaf veel af op de NDP toen hij afstand nam van de coalitie. Een deel van zijn partij bleef onder een andere naam plakken aan de (geneugten van de) regeercoalitie. Nu zegt hij weer terug te willen gaan naar de NDP of naar de Abop. De NDP heeft een partij als de KTPI in principe niet nodig, omdat deze partij (althans haar voorzitter) getracht heeft om de coalitie in een moeilijke periode te destabiliseren. De kiezers van de NDP zullen een terugkeer van de KTPI niet appreciëren, tenzij aan hun het verzoek wordt gedaan door hun partijvoorzitter om deze partij te tolereren. De NDP wil zoveel mogelijk alleen de verkiezingen ingaan en zal waarschijnlijk geen aanhangsels accepteren die parasiteren. Toen de KTPI in 1996 de traditioneel geachte volkssamenwerking van het NF vaarwel zegde om regeermacht te verwerven met de NDP (en een deel van de VHP-dissidenten), werd gezegd dat het niet meer goed zou komen met de KTPI. Ongelijk had men niet. De KTPI-voorzitter is een controversiële politicus geweest vooral vanwege zijn associatie met corruptie. De bejaarde politicus zou in de jaren ’70 ook zijn veroordeeld voor corruptie. Met het vertrek van KTPI ontstaan er kansen voor andere politici zoals de afsplitsing van de NS. V7 kan deze samenwerking verwelkomen, omdat daarmee het punt van ‘7 of 6’ opgelost wordt. Met het vertoonde gedrag de laatste tijden is een fase ingeluid in de Surinaamse politiek waarbij burgers en partijvoorzitters aangeven dat zij heiliger zijn dan hun partij en dat politieke partijen niet belangrijk zijn. Tegelijkertijd zien we veel verbaal geweld bij de ongeschoolde massa. De verkiezingsautoriteiten moeten voorkomen dat in districten als Nickerie, Saramacca, Commewijne en zelfs Wanica er niet wordt gevochten rond en op 25 mei.

error: Kopiëren mag niet!