Het is opvallend dat in bepaalde kringen, vooral in de districten Nickerie, Saramacca, Wanica en Commewijne, burgers die veel met elkaar historisch gemeen hebben, elkaar met verbaal geweld te lijf gaan. Dat deze burgers met elkaar drastisch van mening verschillen en tot de twee politieke uitersten van het politieke firmament behoren, is inherent aan de democratie en een gezonde zaak in die zin dat men vrij is in het maken van politieke keuzes op basis van eigen overwegingen en eigen denkwerk. Groepen met een gemeenschappelijke historie (bijvoorbeeld nakomelingen van immigranten of Marrons) hoeven niet per se allemaal bij een en dezelfde politieke partij te zitten. Het is een aspect van de werkende democratie wanneer individuen vrij en zonder verantwoordingsplicht aan derden (bijvoorbeeld (extended) familie of werkgever) bij een partij zitten. Wat echter ongewenst is, is ruzie binnen gemeenschappen en elkaar uitmaken voor vies en vuil. Politieke partijen van formaat moeten burgers niet stimuleren om andersdenkenden voor alles en nog wat uit te maken. De burgerij is kritischer wanneer met haar belastingmiddelen burgers de ruimte krijgen om anderen uit te schelden. Dat is bijvoorbeeld het geval op de staatsradio. Er is een interessante ontwikkeling waarneembaar binnen de grootste oppositiepartij die zorgt voor verbaal geweld in de genoemde districten, waar men wel ‘geëmancipeerd’ is maar traditioneel nog niet volgroeid is in democratische principes. Er zijn grote groepen burgers die opeens niet meer anoniem zijn, maar een gezicht hebben gekregen via het politieke podium. Mensen worden niet gecorrigeerd en zelfs aangezet om elkaar verbaal neer te halen. Kritiek op elkaars verkeerd handelen is een gezonde zaak, maar elkaar verbaal geweld aandoen is een andere. Zo is op tv te horen geweest hoe een jonge mevrouw, behorende tot de grootste oppositiepartij, de dag van 13 december 2007 prijst en heiligt. Deze jonge vrouw zei op het podium dat het een historische dag was, omdat een districtsgenoot van haar op die dag een pak rammel op zijn broek kreeg. De mevrouw prijst dus fysiek geweld in DNA en geweld tegen een districtsgenoot. Voor velen is 13 december 2007 een zwarte bladzijde, veel Surinamers hebben gehuild op die dag omdat onze DNA-leden tot een primitief oerpunt zijn gezakt op die dag. Als de mevrouw de acties van die dag namens de partij bejubelt, dan spoort ze indirect ook aan tot herhaling, omdat het goede herhaling behoeft. In Nickerie gaat het er heel grof aan toe. Elk district kan vanwege de bevolkingssamenstelling en de cultuur een eigen dynamiek hebben, maar er dienen uniforme standaarden te zijn die alles overstijgend moeten zijn. Daarom is het van belang dat verkiezingsautoriteiten (o.a. OKB) in hun werk gebruikmaken van hun expertise en hun bevoegdheid om de politieke partijen te begeleiden. Ook DNA-leden hebben een taak om discussies aan te moedigen. Zo stelt een jong DNA-lid dat verkiezingsprogramma’s niet belangrijk zijn, omdat ze op elkaar lijken. Dat is een pertinente onwaarheid: verkiezingsprogramma’s verschillen veel van elkaar, ook bij deze laatste verkiezingen blijkt dat weer eens zo te zijn. Het volk moet trachten om achter deze verschillen te komen, die zijn er ook qua ideologie. Dit DNA-lid degradeert de verkiezingen als hij stelt dat het bij de samenwerking wat hem betreft het alleen gaat om zetels en posities.
Tijdens de verkiezingspropaganda wordt primair gebruikgemaakt van de grondwettelijke vrijheid van meningsuiting, verkiezingstijd is hoog seizoen voor naleving van dit recht. Maar bij het uitoefenen van dit recht moet men de grondwet blijven respecteren en staat men niet boven de wet. Ook in Commewijne gaat het er behoorlijk grof aan toe. Burgers van 30 jaar en ouder beweren dat ze vanaf geboorte horen bij de grootste oppositiepartij, terwijl deze slechts 28 jaar oud is. Er is in de NDP een heel interessante ontwikkeling gaande en het begon met de aanstelling van de nieuwe Minov-minister, gevolgd door de huidige LVV-minister. Deze politieke partij is open voor alle Surinamers en wellicht toevallig verliep de invulling van de posten op een bepaalde wijze waarop kritiek ontstond, omdat er geen gelijke kansen zouden zijn geboden. Naderhand probeerde men – terecht of onterecht – de zaak te compenseren met de genoemde ministers. De partij probeert ‘multi-etnischer’ te worden dan het al is om in de genoemde districten stand te kunnen houden. Met deze wens worden de deuren opengelaten voor politieke opportunisten die van deze wens van de partij misbruik maken. Bepaalde NF-systemen zijn opeens weer gaan herleven, bijvoorbeeld op het gebied van gronduitgifte. Tijdens de NF-periode waren er tussenpersonen actief die heer een meester waren op de RGB-kantoren. Nu zien deze mensen weer kans en zijn ze weer actief onder de paraplu van deze paarse partij als partijlid. Tegen een bepaald bedrag worden stroef lopende grondzaken in orde gemaakt. Personen die hun hele leven lang behoord hebben tot het NF beweren nu vanaf geboorte NDP’er te zijn. Het draait veelal om eigen belang: banen bij de overheid (ook voor familieleden), grondzaken, concessies en gunningen voor openbare werken, maar ook het op de lijst komen als rr-lid. Dit laatste betekent een maandelijks inkomen van SRD 900 erbij, waarover pas in 2020 zal worden geoordeeld. Iedereen probeert nu NDP’er te zijn en een graantje mee te pikken. Het gaat zelfs om verhuur van ruimten als partijcentrum, transport, het klaarmaken van eten en brandstofcompensatie. Bepaalde Surinamers vinden nu overal een ‘gat’ om een njan te maken. Wanneer deze mogelijkheden in gedrang komen, dan worden sommige burgers agressief. Dit moet echter niet gaan escaleren. Het systeem van de NDP is nu vervuild met opportunisten uit andere partijen die de zaak soms opzettelijk op de spits drijven, om militaristisch hun loyaliteit te tonen. De regionale uitscheldpartijen als die van Nickerie, Saramacca, Wanica en Commewijne verlagen het niveau van deze verkiezingen en verleggen het accent. Het OKB moet zijn autoriteit bij deze gebruiken en de partijen counselen.
