Nadat de groep van samenwerkende partijen zich formeel bundelden tot de combinatie V7, blijkt nu dat het onderhandelen over plaatsen op de lijst niet soepel gaat. Dat is te verwachten met 7 partijen die qua kwaliteit en kracht met elkaar verschillen. Binnen de V7 zijn er partijen die qua kiezersaantal en kader meer te bieden hebben. Weer andere partijen hebben een behoorlijke staat van dienst met een grote naam, maar er zijn op dit moment geen garanties van electorale zekerheid, omdat zeker na een scheuring onduidelijk is wat bij benadering over is gebleven. Het wordt des te moeilijker als de kiezersondersteuning al niet omvangrijk was voor de scheuring. Binnen de V7 zijn er ook partijen die vervreemd zijn van hun oorspronkelijk doel en daarom niet meer appelleren tot de doelgroep waarvoor zij was opgericht. Formeel is hun politieke agenda nog gericht op de oorspronkelijke doelen, maar in de dagelijkse praktijk is daar geen uitvoering aan gegeven. De V7 bestaat uit partijen die flink gedecimeerd zijn qua kiezersondersteuning en onduidelijk is of de daling een trend is. Bij deze partijen is bekend dat de achterban een ‘tweederangspositie’ niet accepteert en dat er flink getrokken wordt vanuit bijvoorbeeld de grootste coalitiepartij. Dat zijn er partijen die van meet af aan klein zijn geweest en geen groei als zodanig hebben meegemaakt. Dan zijn er ook parasiterende partijen die als het ware uit de dood zijn verrezen. Ze verloren elk aanzien dat ze hadden, waren bijna afgeschreven, maar klampten zich aan een groep partijen om zich weer op te richten. Inmiddels zijn ze minimaal even groot als toen ze een fatale slag kregen. Het aanzien is weer terug, sterker nog: parasiterend kunnen ze nog groeien en met de buit ervandoor gaan. Dan zijn er ook stabiele partijen, waarvan de groei en stabiliteit door zowel vriend als vijand worden beaamd. We hebben hier voor het gemak de meervoudsvorm gebruikt. De V7 is een mengemoes van niet gelijkwaardige en niet gelijke partijen. In de samenwerking hebben sommige partijen meer in te brengen, sommigen minder en sommigen zelfs alleen enkele goed opgeleide academici die op hun plek in de regering of in DNA een redelijke job kunnen doen. Nu blijkt dat de KTPI moeite heeft met de plaatsen die vooralsnog aan haar zijn toebedeeld. De KTPI-voorzitter geeft het aan hem gegeven mandaat terug aan de alv, die nu een andere onderhandelaar moet aanwijzen. Van de 52 plekken heeft KTPI er 2 gehad, waarvan 1 een al bijna gekozen lid in Commewijne. De KTPI kwam in MC-verband uit de verkiezingen met 2 DNA-leden: uit respectievelijk Paramaribo en Nickerie . De KTPI-voorzitter zelf is geen DNA-lid meer. Het lid uit Paramaribo heeft de nieuwe partij KTPI Nieuwe Stijl opgericht. Van de Nickeriaanse parlementariër is niet duidelijk welke kant hij opgaat. De KTPI kent traditionele stemmers in de voormalige volksvestingen, die op ook basis van religie stemmen, maar ook stemmers uit de zgn. Javaanse elite die ook hun opties open hebben bij de PL. Zowel de KTPI, als de KTPI Nieuwe Stijl en de PL vissen in dezelfde vijver. De PL had bij de vorige verkiezing misbruik gemaakt door op etnische basis ook niet-Javaanse groepen aan te trekken, maar veel leverde dit aan dit deel van de kiezers niet op. De partij die de twee DNA-leden opleverde, is opgesplitst door een der leden. We hadden de indruk dat de PL en de KTPI samen met elkaar optrokken bij de onderhandelingen vanuit de oude banden. Hoeveel zin zal het hebben wanneer nu een nieuwe onderhandelaar erbij komt. De plaats nummer 11 is voor de KTPI te laag op de lijst van Paramaribo. De samenwerkende partijen in de V7 hebben nu 7 van de 17 zetels in DNA. Dat maakt dat 11 niet acceptabel is. In principe had men in een bepaalde volgorde in Paramaribo de plaatsen 1 tot en met 7 moeten verdelen, maar kennelijk compenseert men met de royale toebedeling in Commewijne. Het logo van de V7 is al geproclameerd en wijziging daarvan zou voer geven aan de tegenpartij om te beuken op de onstabiliteit, die nu al wordt tentoongesteld. De 7 in de partijnaam duidt kennelijk op de 7 partijen die daar deel van uitmaken. Van het NF is bekend dat ze na de verkiezingen alle partijen met redelijkheid en billijkheid mee laat doen aan de regeerverantwoordelijkheid. Het is aangetoond dat de grootste partijen niet als haaien graaien naar alle posten waarmee de regeerverantwoordelijkheid wordt uitgevoerd. Het is zelfs zo dat grote partijen hun zetelwinst in DNA compenseren door de anderen meer ruimte te geven in de regering en bij de ambassadeposten. Dat is toch wel anders geweest toen de NDP de regering moest formeren. Met veel moeite werden posten in de regering toegekend, waaronder zeker 1 valse: de minister van OW werd door de president op de avond van 12 augustus 2010 voorgesteld als een kandidaat van de NS: daarmee werd de spot gedreven met de kleine NS met 2 zetels. De posten die de NDP gaf aan de anderen, nam ze naderhand terug met de presidentiële commissies. Ministers bleven met lege portefeuilles en uitgeholde talen over. Deze hebberigheid is tot nu toe niet getoond door de grote partijen in de combinaties met een NF-signatuur. Dit is kennelijk geen geruststelling voor de KTPI en met name kan dit geen geruststelling zijn wanneer het puur gaat om de zetels. Daarmee kan je namelijk gaan shoppen. Voor de partijen in V7 is het van belang om te beseffen dat bepaalde beweegredenen vervat in de intentieverklaring van 5 december 2014 deze partijen bij elkaar heeft gebracht. Daarvan mag men niet meer afwijken.
