Suriname is moreel in verval. Groente- en fruitstandhouders die hun waren vervoeren, zijn misdadigers. Huisnummerregeling is niet overal verplicht en men mag het hele jaar door vuurwerk afsteken. Althans dat zegt de politiestrafwet.
Moreel verval
De meeste mensen in Suriname gooien wel eens achteloos afval op een openbaar terrein of in afwatering. Weinig mensen zullen erbij stil staan dat dit een hechtenis kan opleveren van hoogstens twee maanden. Op het vervuilen van drink- en waswater staat een maand hechtenis.
Dit is nog maar één van de regels die de politiestrafwet rijk is. Er zijn meer regels waar niet meer op gecontroleerd wordt, maar die bij naleving de maatschappij een stuk leefbaarder en beter op zouden kunnen maken. Zo kunnen ook de vele zwerfhonden aangepakt worden. Men is verplicht om wanneer men dieren houdt, deze ook behoorlijk af te schermen tegen het uitbreken. Wanneer men dit niet doet, zoals het open laten van de poort ’s avonds, kan men in principe beboet worden. Daarboven op kunnen de dieren door de politie in beslag genomen worden en op kosten van de eigenaar opgevangen en in bewaring worden gehouden. Suriname zou er beter van worden wanneer de erven en panden onderhouden worden. Vaak staan oude of monumentale gebouwen te vervallen en erfbegroeiing wordt niet tegengegaan, omdat de eigenaren er niet naar omkijken. Volgens het strafrecht kan men hiervoor rekenen op een maand gevangenisstraf.
Een trend die vanuit Brazilië is komen overwaaien, is het autorijden met snoeiharde muziek uit de boxen. Dit valt onder geluidshinder en mag beboet worden. Wanneer dit gebeurt in de buurt van een ziekenhuis of andere plaats waar zieken verblijven, mag de politie de auto staande houden en het rijden ontzeggen. Een ander opmerkelijk misdrijf, is het vrijwillig huisvesten of nachtverblijf aanbieden aan iemand die geen middelen van bestaan heeft en niet gewoon is om ambachten of arbeid te beoefenen. Met andere woorden, het opvangen van zwervers door personen is verboden. Nu is bedelarij in feite al strafbaar gesteld, met zes weken gevangenisstraf. Evenals landloperij, maar doet men deze dingen met drie personen of méér boven de leeftijd van zestien jaar, kan de straf oplopen tot zes maanden hechtenis. De bezigheid van souteneur wordt met hechtenis van hoogstens zes weken bestraft, terwijl vrouwen van lichte zeden een straf van een maand kunnen krijgen, wanneer ze zich op openbare plaatsen opzettelijk de aandacht van voorbijgangers trekken. Naast hechtenis staat op de meeste overtredingen een geldboete van maximaal SRD 300.
Vergunningverstrekkingen
Het is inmiddels voor de meeste mensen bekend dat men niet mag jagen zonder een vergunning. Dit geldt ook voor vissen. Suriname schiet hierin dus tekort in de zin dat het geen kader heeft om deze wetgeving te kunnen implementeren. In principe plegen alle vissers langs de kant van het kanaal een overtreding, maar deze kunnen niet veroordeeld worden omdat de regering niet het kader hiervoor geeft. Een oplossing zou zijn om een visakte in te stellen zoals men dat ook in Nederland heeft. Het vervoer van landbouwproducten of zogenaamde ‘plantageproducten’, zonder schriftelijk bewijs van wettige herkomst, de dagtekening van afzending – niet langer dan 14 dagen geleden – de aard, hoeveelheid en bestemming van producten is een overtreding. Het politiestrafrecht geeft ook duidelijk aan dat er ‘plantageproducten’ verstaan wordt, suiker, melasse, suikerriet en het sap, loowijn, rum, voorloop, dram, cacao, koffie, rubber, bananen, bacoven, cassave, kokosnoten en inlandse houtwaren. Het gaat een beetje ver om elke groente- en fruitstandhouder die zijn producten vervoert, te veroordelen als crimineel, maar in feite zijn het wel overtreders. Voor degene die zich afvragen wat loowijn, voorloop en dram zijn, geeft het Woordenboek Nederlands in Suriname 1667-1876 uitkomst. Het is geen geslachtsziekte, maar een slechte soort rum. Zonder vergunning mag men geen handtekeningen, telefoonnummers, e-mailadressen of geld inzamelen. In bepaalde delen van het land mag men meer dan op andere plaatsen. Zo mag men zonder vergunning in de plaatsen Paramaribo, Albina en Nieuw-Nickerie, geen vuurwerk afsteken. Andere plaatsen zijn niet opgenomen, dus daar kunt u gerust een voetzoeker of vuurpijl afsteken. Bij de Centrale Markt heeft lange tijd een persoon met de bijbel in de hand staan preken, voor een ieder die het wilde horen. Het is niet bekend of diegene ooit een geldboete heeft gekregen, maar straatpredicatie is een strafbaar feit. Wat ook niet mag zonder vergunning is om zich gemaskerd en verkleed op de openbare weg te vertonen. Dit kan beboet worden, maar volgens bronnen binnen Justitie en politie knijpt de wetshandhaving vaker een oogje toe. Handig voor de rovers die gemaskerd een beroving gaan plegen. Sommige beroepen sterven uit, echter voor de Surinaamse zijn er nog een aantal springlevend. Een daarvan is het beroep van ‘omroeper’. Voor degenen die niet helemaal duidelijk voor ogen hebben wat dat inhoud is, geeft de Nederlandse Omroepersgilde een duidelijke omschrijving. “Degene moet goed bekend staan, mag geen dronkaard zijn of problemen met de lange arm van de wet. Het was een beroep wat uit armoede werd beoefend, maar wel wat in hoog aanzien stond omdat degene werd gezien als een ambassadeur van hun woonplaats. Ze werden ingezet om nieuws te verkondigen, op te roepen voor raadsvergaderingen en om te stemmen.” In sommige streken kreeg de omroeper zelfs een bel, trompet of hoorn van de stad aangeboden, om extra aandacht te krijgen bij wat degene riep.
Onregelmatigheden
Voor onregelmatigheden staan ook straffen, op grond van verstoring van de openbare orde. Een veel gepleegde misdaad die zelden wordt bestraft is ’s nachts liggen op de openbare straat, weg, plein of stoep. De wet blijft onduidelijk of men hiermee ook slapen bedoelt of alleen liggen. Daarnaast mag men ook niet spelen om geld of met kaarten of dobbelstenen ten gelaste van een geldboete. Misschien omdat het kan leiden tot een openbare vechtpartij – iets wat ook al niet mag, ten gelaste van een maand hechtenis. Met een geldboete of hechtenis kunnen vrouwen in de penarie komen. Waarom? Omdat ze zich op de stoep, in de deuropening of publiekelijk toegankelijk huis, opzettelijk de aandacht trekt. We weten dat het niet om prostitutie gaat, omdat dit in het wetboek van strafrecht al apart besproken is. Het gaat om vrouwen die zich in de openbaarheid, zoals straat, steeg of vestiging, zichzelf zo bewegen dat ze de hoofden van mannen doen keren. Voor de kinderen is het erger gesteld. Op de openbare weg mag men niet spelen of er kan een boete opgelegd worden. Spelen op straat is voor kinderen helaas verleden tijd. Huisnummering hoeft niet altijd geplaatst te worden. Wanneer men een erf heeft te Paramaribo, Nieuw-Nickerie of Albina, is men verplicht om een nummering en wijkletter aan te brengen. Zo zijn er heel wat wetten die van Suriname vooral moreel een degelijker land kunnen maken, maar jammer genoeg een dode letter zijn.
