Vakverenigingen zullen worden beheerst door de beginselen van democratische organisatie en bestuur, gebaseerd op regelmatige verkiezingen van hun besturen middels geheime stemming. Dit staat letterlijk in de grondwet. Wanneer het duidelijk wordt dat met handopsteken maximaal 40 pa’s, volgens een mevrouw die nu beweert de leider te zijn, een voorzitter afzetten, terwijl de vakbond zeker 500 leden telt, dan fronzen wij wel onze wenkbrauwen. In elk geval kan het nooit de bedoeling zijn dat zonder een behoorlijk quorum, een ingrijpend besluit als het afzetten van een voorzitter kan worden genomen. De bewering van de betreffende pa’s dat 25 leden rechtsgeldige vergaderingen kunnen bijeenroepen en besluiten kunnen nemen, is opmerkelijk. Het stemmen middels het opsteken van de hand is al helemaal niet wat vereist wordt in de grondwet, namelijk de geheime stemming. Deze twee punten al maken dat zwaar getwijfeld moet worden aan de rechtmatigheid van de bondsvergadering die helemaal in Nickerie is gehouden. Over de agenda van die vergadering is overigens niet zoveel bekend. Het is doorgaans vereist dat een vergadering van deze aard op tijd wordt opgeroepen en dat het agendapunt van het afzetten van de voorzitter uitdrukkelijk op de agenda van de opgeroepen vergadering wordt geplaatst. Door de ‘afgezette’ voorzitter wordt aangegeven dat door de minister vervoer ter beschikking is gesteld om pa’s naar Nickerie te vervoeren om een alv daar te houden. Dit zou kunnen duiden in de richting van het kapot maken van de vakbond, die overigens behoorlijk lastig is geweest de afgelopen periode. Er zijn rechtszaken aanhangig gemaakt. Bij het aanvragen van de rechtspersoonlijkheid en het opmaken van de vakbondsstatuten gaan de stukken via dit ministerie naar de president. Die erkent de vereniging dan als een zedelijk lichaam, waardoor rechtspersoonlijkheid verkregen wordt. Het ministerie van Juspol moet daarom doordrongen zijn van het grondwettelijke vereiste met betrekking tot het functioneren van vakbonden en in zijn handel en wandel steeds voorkomen dat daarop inbreuk wordt gedaan. Als de minister vervoer heeft geregeld voor de dubieuze vergadering in Nickerie, dan is in elk geval een handje geholpen om de functionering van de grondwet hier te frustreren. Dat zou geen voorbeeldig gedrag zijn en wat rechtsstatelijkheid betreft zelfs zorgwekkend. Het zou een vergaande inmenging zijn in interne zaken van de pa’s en een inbreuk op de onafhankelijkheid van de vakbeweging wanneer getracht wordt een schaduwbond bij de pa’s in te stellen die de minister goed gezind zou zijn. Als wij kijken naar het optreden van het hier te noemen interim bestuur, dat ingesteld is om te komen tot verkiezingen op kort termijn, dan valt op dat er geen zaken zijn aangehaald die aanleiding zouden zijn om de voorzitter zo te behandelen. De enige punten die wel van belang zouden kunnen zijn, zijn onduidelijkheden met betrekking tot financiën van de vereniging. Maar de feiten daaromtrent aangedragen zijn ook niet duidelijk om een conclusie te trekken. Wat wel opvalt, is dat de mensen die nu in de media treden, aangeven dat de voorzitter niets voor ze heeft kunnen doen. Dat betekent dat ze alles hebben overgedragen aan de voorzitter en hem hebben gebruikt als een bezoldigde bemiddelaar. Deze leden hebben niet bijgedragen aan het aandragen van oplossingen en het doen van aanbevelingen aan het bestuur. Opmerkelijk is ook dat men het bestuur niet kwalijk neemt, maar alleen de voorzitter. Men heeft deze man kennelijk niet ondersteund en van hem verlangd dat hij een aantal zaken alleen klaar moest toveren. Opvallend is ook dat aangegeven wordt dat de voorzitter alleen rechtszaken aanspant. Wij vragen ons af of er een andere manier bestaat om gemaakte afspraken af te dwingen wanneer een partij dat niet wil. De rechter addieren wordt in Suriname op zijn koloniaal nog gezien als een daad van vijandschap. In een rechtstaat zijn er geen andere middelen leek het ons, temeer wanneer een vakvereniging klaagt dat er op brieven niet wordt gereageerd en instanties niet bereid zijn een vakbond te ontvangen. Overigens wordt nu voor het eerst gehoord dat de leden pa’s het niet eens waren met de strategie van de bond om middels rechtszaken een aantal zaken af te dwingen. Wat ook opvalt, is dat dezelfde zaken waarvoor de voorzitter zich sterk heeft gemaakt en daarover het al 6 jaar in de media heeft (eigen korpsstructuur, met vaandel korpschef etc..) nu tot de hoofdwensen wordt gemaakt van de ontevreden personen. De manier waarop door een vrouwelijke leider van de bond nu over de president wordt gesproken (onze president wordt bijna heilig verklaard door de dame) doet het vermoeden versterken dat er een politiek motief achter de actie schuilt. In dit kader is ook opvallend de propaganda die door de mevrouw wordt gemaakt om een bepaalde persoon door te stoten tot de eerste korpschef van pa’s. Of deze meneer nu politiek geëngageerd is en hoe hij in relatie staat tot de Juspol-minister wordt kennelijk nog een interessante zaak voor de toekomst. Alle uitgangspunten die door de mevrouw op de radio zijn gebracht, wijzen erop dat zij geen kennis draagt van de wettelijke regels die in het kader van het recht op dit stuk gelden. De emotionaliteit voert de boventoon en op de radio leek het even erop dat een trancesituatie zou intreden, die voorkomen werd door kundig optreden van de presentator. De minister zal de bondmensen nu wel ontvangen, omdat deze mensen geen ‘feti krosi’ dragen, zegt de mevrouw. Daaruit blijkt dus dat een bond die zelfverzekerd en gemotiveerd een aantal zaken probeert af te dwingen als een partner, afgeweerd is door de Juspol-minister. Een bond die zich sakafasi zal gedragen, met andere woorden dus zich zal laten domineren, zal volgens de mevrouw wel ontvangen worden. Hieruit blijkt dat de pa’s een bond willen dat niet op zijn achterpoten staat, maar met de staart tussen de benen. De mevrouw die nu de leider beweert te zijn van de bond, geeft ook aan dat de pa’s vandaag (misschien) aangeven dat ze het niet een zijn met de afzetting, maar dat ze dat ‘morgen’ niet meer zullen zeggen. Dat impliceert dus dat de groep die de voorzitter heeft getracht af te zetten, wel weet dat een deel van de pa’s het niet eens is met de werkwijze van die 40 pa’s. Terugkomend op de rechtsgeldigheid van de vergadering vragen wij ons af of er in de statuten van de pa-bond niet een ander quorumvereiste, los van de vermeende 25 leden, staat. Kunnen 25 pa’s bij elkaar komen en de statuten wijzigen? Kunnen 25 pa’s bij elkaar komen en de vereniging ontbinden of liquideren? Kunnen 25 pa’s het bestuur van de vereniging afzetten? Wordt er geen rekening gehouden in de statuten met het totaal van meer dan 500 pa-bondsleden middels procentuele quorums of de standaard ‘meer dan 1/2 of 2/3’? Waarin wij zeer geïnteresseerd zijn is de ‘code of ethics’ die een belangrijke rechtsgerelateerde minister als Juspol aan de dag heeft gelegd. Het fijne van de zaak blijkt nog wel.
