Download het document door op onderstaande link te klikken: febr. 06 woensd. VT , Een Pleidooi voor de Popularisering van Breedband Internettoegang in Suriname jan 2013 deel B
In het eerste deel is de noodzaak voor de beschikbaarheid van breedband internettoegang besproken en is duidelijk gemaakt waarom Curaçao veel lagere tarieven en hogere toegangssnelheden biedt aan de gemeenschap.
In dit tweede deel bespreken we de IXP en hoe die tot stand zou kunnen komen.
Wat is een IXP en waarom heeft het zeer grote effecten op de tarieven van internettoegang?
Het internet bestaat uit een groot aantal netweren die met elkaar communiceren met behulp van het IP-protocol en aan elkaar gekoppeld zijn in IXP’s. Dus alleen via een IXP kan toegang worden verkregen tot het internet. Een IXP kan vergeleken worden met een router die iedereen, met meerdere computers, in huis heeft. Aan één kant is die via de modem verbonden met Telesur en het internet en aan de andere kant zijn de lokale computers gekoppeld. Alleen werkt de IXP voor bijvoorbeeld een heel land. Als je als land geen eigen IXP hebt, moet je via een buitenlandse IXP toegang verkrijgen tot het internet. En dat is precies het probleem.
Op de eerste plaats moet al het verkeer via dure (vaak zee-) kabels worden getransporteerd. Daarna moet toegang verkregen worden bij een IXP. Veel Amerikaanse IXP’s worden commercieel geëxploiteerd, in tegenstelling tot Europese IXP’s, en vragen aanzienlijke bedragen voor toegang. Samengevat, geen eigen lokale IXP betekent hoge kosten en dus relatief hoge tarieven voor internettoegang en daarom is voldoende bandbreedte onbereikbaar voor de kleine beurs.
Voor zover bekend hebben de drie concessiehouders bovendien elk hun eigen buitenlandse IXP. Voor Suriname betekent dit niet benutten van schaaleffecten en onnodige kosten.
Toegang tot het internet wordt voornamelijk gewenst voor het berichtenverkeer en het bezoeken van websites. Wat de mailings betreft, is het niet onwaarschijnlijk dat het grootste deel van het verkeer tussen ingezetenen is en dus helemaal niet buiten Suriname verwerkt hoeft te worden.
Bij de websites ligt de zaak moeilijker. Er zijn z.g. “content providers” , zoals Google en Akamai die toegang leveren en vaak, geheel gratis, bereid zijn lokaal eigen servers plaatsen. Akamai bijvoorbeeld beheert meer dan 20.000 webdomeinen, waaronder de NBA, en heeft meer dan 25.000 servers in haar wereldwijde HD-netwerk.
Aan het plaatsen van servers op een locatie worden er wel voorwaarden gesteld die van doen hebben met de commerciële aantrekkelijkheid van de locatie en/of de transportkosten.
Als er echter lokaal servers geplaatst worden, betekent het dat het merendeel van het verkeer, dat naar buitenlandse IXP’s zou gaan, lokaal verwerkt wordt. Dat wil zeggen de hoge transport- en toegangskosten vallen dan vrijwel weg. Het gevolg is dat de tarieven van breedband internettoegang fors omlaag kunnen.
Een nevenvoordeel is dat Surinaamse bedrijven die wereldwijde of regionale presentie wensen dan relaties met bijv. Akamai kunnen aangaan.
Het bredere en lager getarifeerde aanbod van Curaçao wordt volledig verklaard door de aanwezigheid van een IXP op Curaçao.
Wat belet ons dan ook in Suriname een IXP op te zetten?
Zoals hiervoor gezegd kan een IXP gezien worden als een soort schakelaar die aan de ene (nationale) kant verbonden is met een aantal netwerken van providers en aan de andere (internationale) kant, via een zeekabel, verbonden is met het internet (via een andere IXP). De gebruikers kunnen via deze providers en de lokale IXP direct met elkaar communiceren, de lokaal geplaatste servers raadplegen en zullen alleen in bijzondere gevallen gebruik maken van de dure zeekabel. Die zal voornamelijk gebruikt worden om de servers te updaten.
Allereerst moet dus de toegang tot de lokale IXP vanuit de netwerken van de providers, bijv. CQ-Link, voldoende zijn. Waar er geen infrastructuur ligt of onvoldoende is kan met behulp van WiMAX Fixed of bijv. het plaatsen van Dslams’s in wijken gekoppeld op het transmissienet van Telesur, soelaas geboden worden. Berekeningen geven aan dat het met WiMAX Fixed mogelijk moet zijn voor veel minder dan U$ 25 per maand 2 Mbps te leveren en toch een zeer positieve businesscase te hebben.
De investeringen in en operationele kosten van de IXP bedragen resp. minder dan US$ 500.000
(incl. 100% apparatuur back-up en onderdelen) en US$ 60.000 per maand. In de Opex zitten ook de kosten van ondersteuning door een Europese partner met een “global footprint” in meer dan 200 landen. Deze partner is gekoppeld aan de grootste IXP ter wereld t.w. de Amsterdam Internet Exchange (AIX). De AIX is een non profit organisatie.
Met betrekking tot de Opex is er wel een belangrijke veronderstelling gemaakt. Deze betreft de tarieven van de zeekabel verbinding met de USA. Deze maken ca. 55% van de Opex uit.
Om zich een beeld te vormen van de capaciteitstarieven van een internationale zeekabel is het zinvol te vermelden dat de kosten vrijwel vast zijn. De lengte van de kabel is de primaire drijver voor het merendeel van kosten en belangrijke parameters zijn de soort kabel, afhankelijk van de omgevingsfactoren zoals de zeebodem etc., en het aantal glasvezels (onder andere van belang voor de investeringen in de “repeaters” en “branching units”). De kostprijs wordt sterk beïnvloed door de maximale capaciteit. Gegeven de stand van de technologie, wordt die capaciteit bepaald door de eindapparatuur en niet door de kabel. Concreet gezegd met dezelfde kabel kan de capaciteit drastisch verhoogd worden door “dozen” met hogere capaciteiten aan de uiteinden te plaatsen. Een vuistregel zegt dat de kosten dan toenemen met minder dan de wortel uit de capaciteitsvergroting.
Onderstaande grafiek vergelijkt de tarieven van een aantal internationale zeekabels voor een capaciteit van 10Gbps. Hierbij moet de primaire cost driver, lengte van de kabel of wel de afstand, in het oog gehouden worden, omdat dan goed tot uiting komt “waar de schoen wringt”.
Wat direct opvalt, is dat blijkbaar de kostendrijver, afstand, niet bepalend is voor de hoogte van de tarieven. Illustratief is dat op de route EU – USA waar de concurrentie moordend is, de tarieven zeer laag zijn en een fractie bedragen van bijvoorbeeld de tarieven London – Mumbai, terwijl de afstanden vergelijkbaar zijn. Een zelfde waarneming is er bij de vergelijking London – Singapore en London – Mumbai of Miami – Sao Paolo.
|
Tarieven: U$ per maand voor 10Gbps
|
De tarieven vanuit Suriname verschillen gigantisch van de overige en ook de onderlinge vergelijking roept vraagtekens op. Immers het tarief Paramaribo – Trinidad is gelijk aan ongeveer 85% van het tarief Paramaribo – Miami terwijl de afstand van de laatste 4x groter is. Ook hier lijkt de conclusie gewettigd dat blijkbaar kosten niet de bepalende factor zijn voor de tarieven Paramaribo – Miami.
De geïndiceerde tarieven Paramaribo – Miami zijn prohibitief voor de opzet van een levensvatbare lokale IXP. De consequentie is dat de popularisering van breedband internettoegang in Suriname dan niet goed mogelijk is gegeven de zeer scheve inkomensverdeling in Suriname. De consequenties zijn een rem op maatschappelijke ontwikkelingen waaronder de kenniseconomie, ondernemerschap, innovatie en werkgelegenheid. Kortom de groei van het BBP en onze welvaart.
Lage tarieven maken het mogelijk vrijwel overal in het land breedband internettoegang te bieden. Daar waar het economisch toch niet acceptabel is per huishouding aan te sluiten, kunnen “hot spots” worden opgezet naar analogie van de vroegere publieke telefooncellen in wijken. Deze zijn dan via WiMAX Fixed direct of indirect, via het transmissienetwerk van Telesur, gekoppeld met de lokale IXP. Zo kan een ieder ongeacht zijn vermogen beschikken over breedband internettoegang.
Een andere mogelijkheid die bekeken moet worden, is via de bestaande Oost-West glasvezel verbinding ook de beide Guyana’s aan te sluiten. Hierdoor ontstaat er een potentiële markt van ca. 1,8 mln. personen die voor iedereen tegen lage kosten bereikbaar is.
Ten slotte, we kunnen wel allerlei symposia etc. houden en bezoeken en allerhande wenselijkheden uiten, scholen van computers voorzien en projecties maken met betrekking tot de e-society en ga zo maar door, maar zonder een deugdelijke technische infrastructuur met als kern de lokaal gesitueerde IXP met servers van content providers, zal er niet veel terechtkomen van die gewenste kenniseconomie c.q. e-society. Immers zonder die technische infrastructuur zal een groot potentieel aan creativiteit in de Surinaamse gemeenschap niet uitgedaagd worden en werkgelegenheid creëren.
T.R. Adney ([email protected])
