Achttiende Congres Communistische Partij China
Begin november 2012 werd Barack Obama herkozen als president van de Verenigde Staten. Medio november kwam het achttiende Congres van de Chinese Communistische Partij in Beijing bijeen en wees Xi Jinping aan als opvolger van president Hu Jintao. De nieuwe partijleider werd verkozen tot secretaris-generaal, alsmede opperbevelhebber van het leger. Naast partijleider Xi Jinping werden nog 6 nieuwe leden aangewezen als lid van het Centraal Uitvoerend Comité, de Hoogste Autoriteit binnen het Politbureau van de Chinese Communistische Partij. Naar verwachting zal één van de nieuwe leden Li Keqiang worden aangewezen als premier. In maart 2013 zal het parlement van China bijeenkomen om de voordracht van partijleider Xi Jinping als president en Li Keqiang als premier van China te bekrachtigen, waarna de formele overdracht van het bestuur door president Hu Jintao zal plaatsvinden.
Buitenlandsbeleid
Wat het buitenlandsbeleid betreft, wordt verwacht dat continuïteit zal worden gegeven aan versnelde modernisering van het leger en de uitbouw van een moderne en technologisch geavanceerde zeemacht. Kort na aanvaarding van het leiderschap legde partijleider Xi Jinping op 7 december 2012 zijn eerste bezoek af aan Zuid China. Bij ontmoeting met top militaire leiders besprak hij zijn visie over het belang van een welvarend China en een sterke militaire macht.
In de stad Huizhou ging hij in op zijn droom die hij als volgt beschreef : “This dream can be said to be the dream of a strong nation; and for the military it is a dream of a strong military. We must achieve the great revival of the Chinese Nation and we must assure there is unison between a prosperous country and a strong military 7).
Opeenvolgende leiders hebben altijd groot belang gehecht aan een sterke militaire macht vanwege bedreigingen door buitenlandse machten en krachten van hun politieke stabiliteit en politieke en territoriale integriteit.
In dit verband wordt gewezen op:
a) de status van Taiwan die door 23 landen wordt erkend en een veiligheidsgarantie heeft van de Verenigde Staten. China beschouwt Taiwan als een provincie;
b) onrust in Tibet en Xinjiang;
c) buurlanden met wie China oorlog heeft gevoerd zoals India, Rusland, Zuid Korea, Vietnam en Japan;
d) complexe regionale diplomatieke en veiligheidsproblemen in de volgende regio’s:
Noord oost Azie, Oceania, Continentaal Zuid Azië, Maritiem
Zuid Azië en Centraal Azië.
De bedreiging die China verwacht is in de eerste plaats niet van landen uit hoger genoemde gebieden, maar eerder van de Verenigde Staten omdat “ The United States is omnipresent”. It is the most intrusive outside actor in China’s internal affairs” 8)
VS – China betrekkingen
In China bestaat de vrees door de Verenigde Staten en zijn bondgenoten vooral militaire te worden omsingeld om zijn” Peaceful rise” tegen te gaan.
In de VS wordt degelijk rekening gehouden met de opkomst van China als een welvarende, succesvolle en militair sterke mogendheid.
China wordt thans dan ook gezien als de enige rivaal die de wereld hegemonie van de VS kan bedreigen.
Volgens Mark Mazower, een vooraanstaande historicus in de VS, in zijn boek ‘Governing the World. The history of an idea’, is het denken over internationale samenwerking in de laatste eeuwen veranderd en noemt in dit verband 3 ontwikkelingen.
De eerste ontwikkeling gaat terug na de Franse Revolutie. Met het Concert van Europa werd de internationale samenwerking met de 5 grootmachten op gang gebracht die bijdroeg aan de bescherming van hun soevereiniteit.
De tweede ontwikkeling vond plaats na beëindiging van de Eerste en Tweede Wereldoorlog.
Zowel bij de oprichting van de Volkenbond als de Verenigde Naties werd grote nadruk gelegd op internationale samenwerking, vrede en vooruitgang. Hierbij speelde de VS, als één van de overwinnaars van de Tweede Wereldoorlog een fundamentele rol bij de oprichting van een aantal multilaterale organisaties. Deze mondiale als wel regionale organisaties hebben tot nog toe belangrijk bijgedragen aan de sociale, economische en politieke vooruitgang in de wereld.
De derde ontwikkeling is volgens Mazower een gevolg van verschillende gebeurtenissen in de laatste decennia waaronder de opkomst van nieuwe economieën en centra van industriële productie en kapitaal accumulatie zoals China.
“If for internationalism originated as an expression of Western philosophies and Great Power needs, it is clearly now moving beyond that into something much more multicentered and fissiparous 9).
De VS heeft in de afgelopen 50 jaren op grond van zijn militaire en economische macht een weloverwogen strategie gevoerd om zijn wereldhegemonie te behouden. Zoals eerder gesteld is het mondiale politieke landschap aan het veranderen.
Niet alleen de opkomst van China, maar ook de invloed van andere opkomende economieën zoals India, Rusland, Brazilië en Zuid Afrika hebben de geopolitieke machtsverhoudingen doen veranderen en de weg geopend naar een multipolaire wereldorde.
Deze ontwikkelingen hebben ondermeer geleid tot de oprichting van de G20 die als het ware een erkenning inhoudt van de invloed van de opkomende landen. In de G20 speelt China, die op de VS na, de grootste economie in de wereld heeft, een doorslaggevende rol hetgeen is gebleken tijdens onderhandelingen over mondiale kwesties. Zowel de VS als China is voor een groot deel economisch van elkaar afhankelijk en hebben ze op militair gebied de capaciteit om elkaar grote schade toe te brengen.
Tot nu toe is niet gebleken dat “countries have bounded together into anti American Alliances or tried to match the United States military capacity on their own or that they will do so in the future 10). Thans zijn de jaarlijkse militaire uitgaven van de VS evenveel als het totaal van de militaire uitgaven van de 15 landen die in belangrijkheid na de VS komen.
Slot
De hedendaagse politieke realiteit bewijst dat ondanks “China is chipping away at the US preponderence” beide landen belang hechten aan een duurzame en stabiele ontwikkeling in de wereld. Verantwoordelijke leiders hebben tijdens grote spanningen blijk gegeven prioriteit te hechten aan overleg en diplomatie boven confrontatie. Verwacht wordt dan ook dat de leiders van de VS en China hun samenwerking op gebieden zoals bestrijding van internationale terrorisme en veiligheid, piraterij, voedsel en energie veiligheid, klimaatsverandering en epidemieën zullen blijven continueren.
Noten:
6.Worldbank – China 2030 ; februari 2012.
- Edward Wong – New York Times
China’s Communist
Partychief acts to bolster military
15-12-2012
- Noot 1
- Mark Mazower – Governing the world
The history of an idea
Penguin Press 2012
10. S. Brooks – In defense of
G.Ikenberry American engagement
W.Wohlforth Foreign Affairs jan/feb 2013
