Op dinsdag is duidelijk in DNA ten toon gesteld wat de stand van zaken is in het politieke landschap aan het einde van het jaar 2012, nadat ongeveer de helft van de regeerperiode van de NDP voorbij is. De president heeft tijdens deze regeerperiode zijn politieke coalitiepartners in het openbaar beledigd, zonder in principe onwaarheden te verkondigen. Woorden die erop neer kwamen dat zijn partners geen politieke visie hebben en er alleen zijn voor de geneugten van het hebben van regeermacht, zijn niet direct beantwoord met weerwoord, maar zijn wel blijven hangen. Uit de handelingen van gisteren in DNA blijkt dat men zoekt naar een geschikt moment om de president met gelijke munt terug te betalen. Op de beweringen van de president, met name het stuk dat de politici met wie hij samenwerkt geen politieke visie hebben, kon zonder ruzie te maken direct antwoord worden gegeven. Dat is nagelaten, omdat waarschijnlijk het inderdaad zo is dat men in het vormen van regeerbeleid geen inspraak wil hebben vanuit een ideologische basis. Men laat alles over aan de NDP. Een andere verklaring van het stil blijven, kunnen we ons niet indenken. Dus het is waar dat er geen ideologische inbreng bestaat van de politici vanuit de PL en AC in het regeerbeleid van deze regering. Deze politici hebben dus geen ontwikkelingsdromen en ze kunnen de president dus ook niet bijbenen, die toch wel waarde blijkt te hechten aan een aantal beloftes aan het electoraat gedaan vooral in het kader van het sociaal akkoord. Aan de andere kant wist de president dat in zee gaan met de zogenaamde ‘left overs’ gepaard zou gaan met een aantal gebreken. Vanuit de afgelopen regeerperiodes had hij moeten weten wat de exacte inbreng van deze partijen kan zijn. Maar de NDP had te lang in de oppositie gezeten en ondanks een behoorlijke ondersteuning van het electoraat, was de NDP niet in staat de regering te vormen. De eerste keus van de NDP was duidelijk: de VHP. Dat huwelijk ging niet door, maar er is veel veranderd in het leiderschap van de VHP. Zaken zouden nu anders kunnen liggen, maar daarover straks meer. De PL en AC zijn politieke partners die de NDP heeft geaccepteerd, omdat ze geen andere keus meer had. De PL en AC zijn de keus uit de tweede lijn voor de NDP en dat weten zij. Daarna heeft de NDP-leider zijn visie over deze twee partijen met wie hij al in de regering zat, in het openbaar gegeven. Het kwam erop neer dat ze er zijn puur voor de njang. In het verlengde hiervan zei de president recentelijk weer dat de onderministers voor spek en bonen op een ministerie zitten. Een van de onderministers komt uit de PL. Deze dame zit niet als onderminister om een bepaalde ontwikkelingsdroom van haar partij vanuit die positie te vervullen, anders zou ze niet eventjes verhuizen van OW naar LVV. Terwijl de president zegt dat het voor spek en bonen is, zegt de PL-leider dat de dame heel belangrijk werk verzet. De versie van de PL is ongeloofwaardig. De waarheden die de president niet voor zichzelf kan houden, kosten hem politieke schade. Maar tot dezelfde conclusie zal een analyse ook leiden. De AC heeft recentelijk geklaagd dat er niet wordt gecommuniceerd in de coalitie en daaruit kan geconcludeerd worden dat de NDP besluiten neemt zonder af te stemmen, en de vraag moet dan gesteld worden: wat stem je af met iemand die geen visie heeft. De AC heeft ook geklaagd dat presidentiële commissies de taken van ministers uithollen en hen demotiveren. De presidentiële commissies zijn ook een uitvloeisel van het beeld dat de NDP heeft van haar partners. De PL heeft zich in vergelijking met de AC danig koest gehouden. Waarschijnlijk was hetgeen zich op dinsdag 11 december in DNA heeft afgespeeld het eerste antwoord van de PL. Er was toevallig maar 1 PL-assembleelid aanwezig. Om de coalitie te generen en eigenlijk de NDP te tarten, bedankten AC-parlementariërs het NF voor het verlenen van quorum. Waarom de DNA-voorzitter uit de NDP zo misnoegd was om deze move, kan verklaard worden. Deze stap van de AC kan opgevat worden als een openbaar sein dat het niet goed gaat in de coalitie, dat de politieke verhoudingen op tilt staan. Het buiten hangen van de politieke was van de coalitie was de oorzaak van de 5 uren durende schorsing en het ontbieden van de 2 coalitieleiders door de NDP-leider/president. Het moment dat de politieke was buiten wordt gehangen, zijn spanningen hoog opgelopen en loopt men er voor de vorm bij. We zeiden al eerder dat met de presidentiële commissies onder het kabinet van de president en straks ook interdepartementale raden onder beheer van het kabinet, de president de bezwaren van het politieke wantrouwen wegneemt. Je hebt dan een ministerie, maar de garantie dat er wat gebeurt ligt niet in jouw handen. Deze manier van zaken doen zal in de loop van de regeerperiode bestendigd worden. Op den duur lopen de partners van de NDP er dan inderdaad voor spek en bonen bij, maar dat hebben ze primair aan zichzelf te wijten. Deze partijen moeten bij zich te rade gaan waar zij voor staan en wat hun legitiem bestaansrecht is. Wat zijn hun dromen voor de ontwikkeling van ons ontwikkelingsland? Hoe willen ze dit land binnen de 5 jaar verheffen via hun ministeries. Wat waarschijnlijk ook onvermijdelijk zal zijn tegen 2014 zijn 3 presidentiële commissies Landbouw, Veeteelt en Visserij.
Wat kennelijk de partners PL en AC ook tot protest drijft, zijn geluiden in de wandelgangen over vrijages tussen toch een huwelijk in de toekomst tussen de NDP en de zich verder stabiliserende VHP. Deze laatste partij lijkt zich daarop klaar te maken door zich zodanig te hervormen dat het straks op het lagere niveau ook klikt. Deze partij is nu pas echt begonnen om de partij een nationaal karakter te geven. Aan de andere kant wordt de NDP ook gevoelig voor een aantal waarden en hoogtepunten die traditioneel VHP-terrein waren. Vanuit de lagere regionen zal een huwelijk vanuit de VHP worden gestimuleerd, omdat een nieuwe politieke elite nog niet aan haar trekken is gekomen.
Gezegd mag worden dat de NDP nog steeds liever andere partners had. Maar gezegd mag ook worden dat de olifantshuid van de partners behoorlijk dik is en dat men niet weg te jagen zal zijn. Men kan een bolwassing van jewelste krijgen van de NDP en met een glimlach van oor tot oor naar buiten komen en verklaren dat alles koek en ei is en berustte op een misverstand. De NDP zit opgescheept met partners die alles zullen slikken voor de geneugten van regeermacht in een land met zwakke democratische instituten en mechanismen. Maar de afstand tot 2015 wordt kleiner en naar 2010 groter. De nieuwe politieke vrijages op weg naar het perfecte huwelijk zal nog meer uitspattingen als die van 11 december brengen. Gelukkig is het niet zover gekomen als ongeveer 5 jaar terug toen een president van Nickerie, een leider van de ‘wong jowo’ en een koning van Marowijne het nodig vonden met elkaar op de vuist te gaan. Overigens waren de ingrediënten wel daar, want het is weer decembermaand, pagara-maand, zoals de DNA-voorzitter onheilspellend benadrukte in 2007.
