aar aanleiding van de opmerkingen die zijn gemaakt, moet opgemerkt worden dat er geen Aziatische huwelijkswetgeving meer bestaat in Suriname. Die is afgeschaft en er is tijdens de NF-periode een verhoging van de mannelijke (naar 17) en vrouwelijke (naar 15) huwbare leeftijd plaatsgevonden in 2003. Het feit dat de Aziatische huwelijkswetgeving (apart voor Hindoes en Moslims) niet bestaat, betekent dat de minimum huwbare leeftijd alleen gebaseerd moet zijn op het Burgerlijk Wetboek. De DNA-leden zijn al vergeten dat wat ze nu gevoelig noemen allang niet meer gevoelig is. Onder Venetiaan 2 is aan de monitoringscommissie van het kinderrechtenverdrag al medegedeeld dat de wet die de leeftijd van 15 en 17 jaar instelde al ‘outdated’ (achterhaald) is. Er zou een commissie zijn benoemd door de Surinaamse regering om deze leeftijden te evalueren en volgens de aanbeveling van het definitief rapport van deze commissie moet de leeftijd van zowel meisjes als jongens verhoogd worden naar 18 jaar. De regering van Suriname toen onder NF had geen bezwaar tegen deze aanpassing. Het IMWO althans de universiteit zou na een onderzoek ook tot de conclusie zijn gekomen dat de leeftijd 18 jaar moet zijn. De voorzichtigheid van het NF nu in de oppositie en de NDP kan alleen verklaard worden als onnodige voorzichtigheid, ingegeven door een vrees om stemmen te verliezen in bepaalde kringen waar men stemmen haalt. De DNA-leden kennen soms de door hun zelf goedgekeurde wetten niet meer en willen alleen pappen en nathouden voor de zoete vrede. Een goed bedoelende Melvin Bouva heeft zowel van eigen kamp als van de oppositie het sein gehad om zogenaamd voorzichtig om te gaan met een onderwerp dat gevoelig zou zijn. Het punt dat het assembleelid voorlas uit een rapport van de monitoringscommissie van het Kinderrechtenverdrag deed er niet veel toe. Huwelijken van meisjes komen nog voor in Suriname. De kringen waarin dit voorkomt, zijn de gemeenschappen waaromtrent vaak het verwijt wordt gemaakt dat ze als stemvee worden gebruikt. Alhoewel in deze kringen het nieuws doorgaans slecht wordt gevolgd, wil toch geen enkele partij het op haar hals halen om in het ongenade te vallen door afwijzing van zogenaamde tradities en de levenswijze. Politieke partijen geven daarmee duidelijk aan dat men niet erop uit is om de samenleving te ordenen, maar eerder om politieke macht te behouden. Men wil niet impopulair zijn. De coalitie distantieerde zich van het standpunt van het jonge assembleelid en gaf aan dat de coalitie zich nog niet heeft beraden over het punt van kinderhuwelijken althans het huwelijk tussen tieners. De oppositie heeft op dit stuk niet verrast en ook aangeven dat er gronden zouden zijn waarom de Aziatische huwelijkswetgeving ooit in het leven zou zijn geroepen. Vanwege de achtergrond van het betreffende lid zijn steevast jeugd- en kindgerelateerde onderwerpen en onderwijs hoofdonderdelen van zijn bijdragen in DNA. Het verhaal van Bouva kwam op het volgende neer. De monitoringscommissie inzake het Kinderrechtenverdrag zou hebben aanbevolen om de huwelijkswetgeving te herzien. Die zou het nog toelaten dat meisjes op de leeftijd van 15 jaar en jongens op de leeftijd van 17 jaar kunnen trouwen. De monitoringscommissie zou hebben aanbevolen om deze leeftijden te verhogen naar het internationaal acceptabele niveau van 18 jaar. Door de regering van Suriname is tijdens de vorige parlementaire periode aangehaald dat de wettelijk huwbare leeftijd was verhoogd naar 15 en 17 jaar in 2003 en dat de Aziatische huwelijkswetgeving was afgeschaft. Dit werd in 2007 verwelkomd door de monitoringscommissie. De commissie merkte echter op er een verschil is tussen de mannelijke en vrouwelijk huwbare leeftijd, hetgeen in strijd is met het Kinderrechtenverdrag. De commissie heeft toen weer aanbevolen om de minimumleeftijd om te huwen voor alle twee geslachten te brengen op 18 jaar. De commissie merkte aan de hand van data en schattingen ook op dat gearrangeerde huwelijken tussen meisjes en jongens in Suriname eerder aan het stijgen was dan dat het afnam. De monitoringscommissie heeft de Staat Suriname erop gewezen dat ze haar ogen niet moet sluiten voor de schadelijke effecten van huwelijken op zeer jonge leeftijd vooral voor meisjes. Aan de Staat Suriname is gevraagd om het bewustzijn in Suriname te verhogen, zodat huwelijken van kinderen en jonge tieners worden voorkomen. Onze heren en dames DNA-leden zijn zeker 10 jaar achter op deze denktrant van de VN.
Het is vreemd om te mogen constateren dat er nog maatschappelijke groepen zijn die na ca 10 jaar het nog niet door hebben dat de Aziatische huwelijkswetgeving voor Hindoes en Moslims onder het regime van de VHP is afgeschaft in 2003, toen deze partij in NF-verband onder aanvoering van NPS nog in de regeercoalitie zat. Een deze dagen zal de Juspol-minister ze hieraan herinneren. De voorzichtigheid en de gevoeligheid die men nu toebedeelt aan dit onderwerp komen niet oprecht over. Suriname heeft internationaal zich terecht gecommitteerd aan een aantal instrumenten die basismensenrechten regarderen, zoals het algemene recht van kinderen op bescherming. Alhoewel wij in enige mate steeds kleiner wordende gesloten gemeenschappen hebben, moet de Staat Suriname het daarheen leiden dat er geen concessies worden gedaan aan basismensenrechten van kinderen op het gehele grondgebied van Suriname. De regering moet zich geen excuses gaan formuleren om dit stukje bescherming tegen kinderhuwelijken/ huwelijken tussen jonge tieners te bieden. Er zijn al stappen gezet in de richting van aanpassing van het Burgerlijk Wetboek. Er ligt een aanbeveling van een commissie en een onderzoek vanuit onze universiteit. De DNA en regering hebben nu als taak om de leeftijd op te trekken naar 18 jaar en voorlichting te geven aan gemeenschappen in alle talen om de mensen te wijzen op de negatieve effecten van huwelijken voor meisjes van 15 en 16 jaar.
