Bij de mens van nu overheerst steeds meer de gedachte: ”Als ik mijn zin niet krijg, ga ik over op het chantagemiddel vernielen.” Natuurlijk worden dan alleen de spullen van een ander vernield. In Europa is dit gedrag schering en inslag. De een steekt de ander aan. Het gedrag van een vandaal is verstandelijk te verklaren Vooral jongeren hebben de neiging om uit verveling allerlei vernielingen aan te richten, zoals brandje stichten, gooien met vuurwerk, gebouwen met graffiti bekladden, spullen kapot maken enzovoorts.
Er komt nu echter een andere groep vandalen om de hoek kijken, namelijk de zogenaamde beschaafde mens die spullen van anderen vernielen onder het mom van ‘strijden voor een goed doel.’ Eerst waren het de Nederlandse boeren die zeiden op te komen voor hun bezit en het daarom heel normaal vonden om het Malieveld met hun tractoren te vernielen en allerlei vernielingen op de wegen aan te richten.
Toen waren het de klimaatactivisten die ook door middel van vernielingen de staat wilden dwingen om meer te doen tegen de uitstoot van stikstof. Zo op het oog een nobel doel maar de manier waarop ze hun doel probeerden te bereiken, was minder, schilderijen werden beklad en vliegtuigen geketend. Men zweept elkaar op en het hek is van de dam. Deze mensen verwijten anderen dat ze de aarde met hun gedrag vernielen en rechtvaardigen hun eigen gedrag met zinnen als wij vernielen om mensen te stoppen de aarde te vernielen. Ze zien niet in dat ze zich zelf ook schuldig maken aan vernielingen van de spullen van een ander. Het is zo gemakkelijk om de spullen van een ander te vernielen in de wetenschap dat jouw eigendommen veilig zijn. Bovendien zijn het slechts korte satisfaction acties die geen blijvende oplossingen brengen. De reactie van de samenleving is meestal: ”Ik heb begrip voor hun standpunt en het doel waar ze voor strijden.”
Er wordt niet gekeken naar het vandalistisch gedrag terwijl juist dat gedrag de grootste boosdoener is. Dit gedrag geeft namelijk aan dat men geen respect heeft voor de spullen van een ander en dat mensen zich de vrijheid veroorloven om te bemoeien in iemands privéleven. (eisen dat iemand niet meer mag reizen met privéjets.) Geweld valt alleen fysiek of spullen van anderen aan. Het is geweldloosheid die de kracht heeft om de ziel te beïnvloeden en om te vormen. Volgens deze vandalen zal de aarde misschien worden vernietigd door de opwarming van de aarde, maar voordat het zo ver is, zullen demonstranten zelf al heel wat hebben vernield, het liefst de eigendommen van een ander.
In Suriname zien we op een andere manier vernielzuchtig gedrag de kop opsteken. Er is een kleine groep die denkt en handelt in eigen belang en daarom het hoogste gezag in ons land wil negeren. Ze stellen zich chanterend op: ”Als we onze zin niet krijgen, zullen we opstootjes veroorzaken en wapens laten spreken.” En het is juist de groep die de orde in het land moet bewaren die zich zo chanterend en vernietigend opstelt.
Het is alom bekend dat de regering Santokhi vanaf het begin is tegengewerkt en er allerlei pogingen zijn ondernomen om ze op te breken. Als deze regering weg is, heeft men weer vrij spel om corrupt en stelend bezig te zijn. Het is alsof deze groep bezig is om wetteloosheid in ons land te manifesteren, om maffioso gedrag in Suriname te laten overheersen. Geen gezag meer, geen regels, geen recht. Maar alleen de wil van een kleine groep. Dit gedrag zal Suriname kapot maken. Dit mag de regering niet toestaan, de regering mag nooit toegeven aan chantage. Tegen zulk gedrag moet het volk protesteren. Deze mensen moeten leren dat met Santokhi wegwerken, de wortel van het kwaad niet weg is. Het kwaad zit in de vernielers en die moeten worden gestopt.
Protesteren is een democratisch recht en mensen mogen daar geen misbruik van maken. Martin Luther King had een zeer goede reden om protestacties te organiseren. Om zijn doel te bereiken, gebruikte hij echter geen geweld en richtte geen vernielingen aan. Zijn motto was: ”Strijd voor je rechten of overtuiging maar dan zonder geweld of vernielingen. Velen mogen daar een voorbeeld aan nemen. Je doel bereiken d.m.v. geweld en vernielingen, geeft een minder fijn gevoel dan wanneer jij je doel bereikt op basis van fatsoen en recht. De kunst is om teleurstellingen te accepteren zonder de hoop te verliezen.
Een blik in de wereld laat zien dat er ex-presidenten zijn die nog steeds hun handlangers op strategische posten hebben en zo het regeren van de zittende president ondermijnen. Jammer genoeg hebben deze ex-presidenten nog steeds aanhangers en handlangers en die worden misbruikt om tegenwerkend en ondermijnend bezig te zijn bijv. Trump.
Ook in Suriname probeert men dit gedrag te kopiëren. Kondreman laten we leren van de fouten die men in andere landen maakt, laat dit gedrag een wake-up call zijn, laat niet een kleine groep die eigen belangen najaagt, het land degraderen tot een wetteloze staat. We zijn een rechtstaat en dat moeten we blijven.
Laat met elkaar communiceren centraal staan. Communiceren is altijd de ticket naar succes voor land en volk. Men dankt namelijk succes voor 5% aan studie en diploma’s, voor 15% aan het opdoen van ervaring en voor 80% aan het beheersen van de communicatie vaardigheden.
“Nonviolence is a powerful and just weapon, which cuts without wounding and ennobles the man who wields. It is a sword that heals.”
Josta Vaseur
