Tijdens verkiezingen voel ik me bijna als een kind op kerstochtend. Niet vanwege de belofte van vrede, voorspoed of betere zorg, maar omdat het weer die tijd is waarin mensen hun stem verkopen – letterlijk én figuurlijk.
Ik pak mijn kiezers met een glimlach, een handdruk en een overtuigende lach. Want laat ik eerlijk zijn: wie wil er nou niet stemmen op iemand die je vertelt wat je graag wilt horen? Iemand die belooft dat het beter zal gaan, terwijl hij stiekem al weet dat hij nooit van plan is om iets te veranderen.
Zij, die straks 130.000 SRD per maand verdienen van mijn zweet en moeite, kunnen in hun stoutste dromen niet hebben bedacht dat ze ooit zoveel geld zouden krijgen.
Ze komen uit achterbuurten, kleine dorpen, of zijn zelfs nooit verder gekomen dan een mulo school-diploma. En nu? Nu rijden ze in luxe auto’s, wonen ze in penthouses en spreken ze met een accent alsof ze op Oxford hebben gezeten.
Maar waarom zouden ze dat niet nemen?
Waarom zou je, als de kans zich voordoet, geen gebruik maken van het systeem dat jou juist zo goed behandelt?
Je hoeft alleen maar te glimlachen, beloften te doen, een beetje toneel te spelen, en vervolgens keurig elke dag vergeten wat je gisteren nog zei.
Het volk eist immers geen daden – het wil hoop. En hoop kun je makkelijk verkopen, zolang je maar mooi blijft praten.
En dan komt het mooiste moment: wanneer ze applaus krijgen. Van wie? Van de armen. Diezelfde mensen die nauwelijks rondkomen, die worstelen met huur, energierekening en boodschappen. Zij klappen als de politici hun mooie speeches afsteken over “gelijke kansen”, “eerlijke verdeling” en “meer rechtvaardigheid”.
Ze klappen voor hun eigen ondergang. Voor leugens verpakt in mooie woorden. Voor een theater dat elk jaar groter wordt, en waar zij nooit een kaartje voor kunnen betalen.
Want ja, je kunt een mens tot kennis brengen – hem laten zien hoe het werkelijk zit, de cijfers tonen, de patronen uitleggen. Maar één ding kun je hem niet geven:
Het vermogen om zelf te denken.
En daar profiteer ik van.
Nu, en tijdens elke verkiezing die komt.
