Diverse sectoren van het Surinaams bedrijfsleven voelen zich genoodzaakt om arbeidskrachten uit het buitenland te importeren. Volgens Arbeid-minister Steven Mac Andrew zijn de ambities en voorkeuren van Surinaamse arbeidskrachten veranderd. Dit is een proces dat zich gedurende een lange periode heeft voltrokken. Het is lange tijd bekend, dat bijvoorbeeld in de visserijsector Surinamers weinig interesse hebben getoond. Deze trend breidt zich nu uit naar ook andere bedrijfstakken.
Hoewel het aantal werkvergunning aanvragen nog niet aanzienlijk is, geeft de minister aan dat er veel arbeidskrachten uit het buitenland in het land zijn. Deze zijn het land binnengekomen nadat de visumplicht werd afgeschaft.
Vorige week woensdag, voor aanvang van de Raad van Ministers-vergadering zei minister Mac Andrew dat zijn ministerie van Arbeid, Werkgelegenheid en Jeugdzaken (AW&J) opent staat voor deze ontwikkeling, doch hij benadrukt dat de werkvergunning aanvragen correct moeten worden ingediend. Bij de aanvraag van een werkvergunning dient onder andere een geldige verblijfsvergunning te worden overlegd.
Cijfers van AW&J laten zien dat er niet veel verzoeken voor werkvergunningen zijn ingdiend. Cijfers van het eerste en tweede kwartaal van vorig jaar laten zien dat er in totaal 259 werkvergunningen aan gastarbeiders zijn verleend.
Voornaamste sectoren
De drie voornaamste sectoren waarin werkvergunningen zijn verleend zijn bij de winning van delfstoffen, handel en bij verblijf- en voeding service activiteiten. In de landbouw zijn in de eerste helft van 2023 slechts 25 werkvergunningen verleend, hoewel algemeen bekend is dat in deze sector, zoals ook in andere sectoren, veel buitenlandse arbeidskrachten actief zijn. Uit de praktijk van elke dag weet elke burger gevoelsmatig, dat er veel meer arbeidskrachten uit het buitenland actief zijn, dan het aantal werkvergunningen dat verleend wordt.
Minister Mac Andrew zegt dat de afdeling Arbeidsinspectie intensief op pad zal gaan om controle uit te voeren.
De situatie op de arbeidsmarkt is er een waarbij buitenlandse arbeidskrachten geneigd zijn voor bedragen te werken waar Surinamers niet voor willen werken. Vele bedrijven maken misbruik van de situatie van arbeidskrachten uit het buitenland. Vaak worden ze niet eens het minimumuurloon betaald.
In het parlement is het vraagstuk van arbeidstekort tijdens debatten veelvuldig aan de orde gesteld. Vaak is gewezen op de noodzaak van import van arbeidskrachten. Vooral in de agrarische- en bouwsector zou de behoefte groot zijn.
SS
