Eenmaal de derde rijkste natie in Zuid-Amerika, vindt Suriname zichzelf nu aan de andere kant van het spectrum: het is het derde armste land in de regio.
Deze significante economische verschuiving is het resultaat van jarenlange politieke instabiliteit, ondoelmatige economische beleidsvoering en dalende inkomsten uit natuurlijke hulpbronnen. Decennia van welvaart, voornamelijk gestuwd door de bauxietindustrie en agrarische export, hebben plaatsgemaakt voor een realiteit van economische onzekerheid.
Dit heeft geleid tot verhoogde armoede en een zoektocht naar beleidsoplossingen om deze neerwaartse spiraal te keren en de economische vooruitzichten van het land te verbeteren.
