In wat voor een wereld leven we vandaag de dag, dat een Nederlander naar Suriname moet worden gehaald om voor een – waarschijnlijk – exclusief ondernemersgezelschap een praatje te houden tijdens een heus ‘leiderschapscongres’. En dat voor een entreeprijsje van maar liefst een paar honderd Amerikaanse dollar, let wel dit is een ‘early bird-prijs’. Maar ja, het moet ook wel iets lijken toch en daarvoor vindt dit zogenoemd congres begin april dan ook plaats in een gerenommeerd hotel uiteraard, waar anders vind je een toepasselijke leiderschapsentourage? Oh ja, een zogenoemd regulier ticket kost wel een hoeveelheid dollars meer en er zijn zelfs zogenaamde sponsorpakketten van, schrik niet, een paar duizend Amerikaanse dollars beschikbaar, zo laat de organisatie weten, wie dat dan ook maar moge zijn. Misschien betaalbaar voor ondernemers, maar het blijven uitzonderlijk forse bedragen.
En wat krijgt een deelnemer aan de bijeenkomst voor zijn of haar duurbetaalde geld? Koffie met gebak? Misschien een parbootje? Een certificaat als dank voor aanwezigheid?
Maar, is het werkelijk nog nodig, na zovele workshops, cursussen, bijeenkomsten etcetera over allerlei vormen van ‘leiderschap’ die de afgelopen jaren al het toneel van Suriname hebben gehaald, om een ‘congres’ te organiseren, waarvoor iemand naar Suriname wordt gevlogen om Surinaamse ondernemers iets te leren over leiderschap? Heeft Suriname zelf geen leiderschapsguru’s in huis, dat zal toch zekere vele dollars besparen….
De in te vliegen leiderschaps-’guru’ laat via zijn website weten dat hij zijn publiek “leert om talenten, competenties en gedachten op de juiste manier in te zetten en hierdoor adequaat te reageren met de innovaties, disrupties en veranderingen die de wereld nodig heeft”. “Zo wordt zijn publiek weerbaar en wendbaar en wordt hun rol in de toekomst gegarandeerd.”
Pffff… gooi maar in m’n pet, zal menigeen denken. Wat een nietszeggende clichés. Mensen die het er voor over hebben, financieel en emotioneel, om een dergelijk congres te bezoeken zouden zich eens een, twee, drie keren achter hun oren moeten krabben en zich afvragen: “Ga, ik er echt wat aan hebben?” Nou, het antwoord zal na drie keren krabbelen ongetwijfeld ‘Neen’ zijn.
Leiderschap en ‘ondernemen met impact’, daar wordt de mens mee geboren, dat kun je je niet laten aanleren en zelfs niet laten aansmeren, wijsmaken, door een zogenaamde leiderschap deskundige.
In ieder geval zal het een lucratief congres worden, zeker voor die heer, die helemaal daarvoor naar Suriname vliegt, in de hoop tijdens het congres allemaal leiders in de dop te mogen besprenkelen met de mooiste woorden en clichés en ze het een ander te leren, wijs te maken over de kunst van leiderschap…. immers, met het prijskaartje dat aan het congres hangt, doet het niet onder aan kunst.
Leiderschap is verworden tot het lucratieve gouden speeltje van vlotte babbelaars en predikers.
PK
